Medelsvenssonsk magi
Roy Andersson er seg sjølv lik. Det er fantastisk.
Filmen har eit klassisk Roy Andersson-uttrykk.
Foto: SF Studios
DRAMA
Regi: Roy Andersson
Om det uendelige
Med: Tatiana Delaunay, Martin Serner
Kinofilm
Med En due satt på en gren og funderte på tilværelsen runda Roy Andersson av ein trilogi i 2014. Då skrytte eg av at han heldt stø kurs med dei absurde tablåa med mutte menneske, utan å ty til nye triks. No har han laga ein film som nokre seier er reine samlinga av høgdepunkt frå trilogien. Altså lite nytt under svenske skyer. Det er kjekt.
Alt blir bra
Kvar gong nokon slår fast at «det är inte roligt», ler eg godt. Vanlege menneske er karikerte i kjend anderssonsk stil.
Høgdepunktet er ein kar som i ein grå bar utbasunerer at alt er fantastisk. Spake sjeler snur seg skeptisk. Stemninga er som om nokon skulle ha freista overtyde omgjevnadene om at alt blir bra når alt heilt klart raknar. «Jo, jo», svarar dei, som for ikkje å øydeleggje illusjonen.
Fornøyeleg nitrist
Bileta er reinskorne og stiliserte. Alt er traust og trist. Alle fargane er grenselaust gråe, blast brune og kaldt blåe. Alle er bleike og tafatte. Dei statiske bileta held seg med tålmod. Små daglegdagse lydar bryt stilla. Klirring i eit glas, knirking i ein stol, eit sukk. Ein prest som har mista trua, har mareritt om Via dolorosa.
Vitjing hjå ein gretten tannlækjar blir klipt til absurd trøyst i alkohol for Hitler i bunkersen. Døden, kjærleiken, kvardagen, krigen og andre uendelege sider ved livet er samla i ein vakker, vissen bukett i smått og stort. Tidlause Roy Andersson står for noko heilt anna enn det som fyller flater og lerret om dagen. Det er godt at han finst.
Håkon Tveit
Håkon Tveit er lektor i latinamerikansk kultur og historie ved Universitetet i Bergen og fast filmmeldar i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
DRAMA
Regi: Roy Andersson
Om det uendelige
Med: Tatiana Delaunay, Martin Serner
Kinofilm
Med En due satt på en gren og funderte på tilværelsen runda Roy Andersson av ein trilogi i 2014. Då skrytte eg av at han heldt stø kurs med dei absurde tablåa med mutte menneske, utan å ty til nye triks. No har han laga ein film som nokre seier er reine samlinga av høgdepunkt frå trilogien. Altså lite nytt under svenske skyer. Det er kjekt.
Alt blir bra
Kvar gong nokon slår fast at «det är inte roligt», ler eg godt. Vanlege menneske er karikerte i kjend anderssonsk stil.
Høgdepunktet er ein kar som i ein grå bar utbasunerer at alt er fantastisk. Spake sjeler snur seg skeptisk. Stemninga er som om nokon skulle ha freista overtyde omgjevnadene om at alt blir bra når alt heilt klart raknar. «Jo, jo», svarar dei, som for ikkje å øydeleggje illusjonen.
Fornøyeleg nitrist
Bileta er reinskorne og stiliserte. Alt er traust og trist. Alle fargane er grenselaust gråe, blast brune og kaldt blåe. Alle er bleike og tafatte. Dei statiske bileta held seg med tålmod. Små daglegdagse lydar bryt stilla. Klirring i eit glas, knirking i ein stol, eit sukk. Ein prest som har mista trua, har mareritt om Via dolorosa.
Vitjing hjå ein gretten tannlækjar blir klipt til absurd trøyst i alkohol for Hitler i bunkersen. Døden, kjærleiken, kvardagen, krigen og andre uendelege sider ved livet er samla i ein vakker, vissen bukett i smått og stort. Tidlause Roy Andersson står for noko heilt anna enn det som fyller flater og lerret om dagen. Det er godt at han finst.
Håkon Tveit
Håkon Tveit er lektor i latinamerikansk kultur og historie ved Universitetet i Bergen og fast filmmeldar i Dag og Tid.
Fleire artiklar
Skodespelar Svein Tindberg flettar saman eigne barndomserfaringar med 4000 år gamle forteljingar frå Bibelen.
Foto: Marcel Leliënhof
Høgaktuelle forteljingar frå Midtausten
Trur vi Bibelen er ei utdatert bok, tek vi feil. Svein Tindberg syner korleis gamle jødisk-kristne soger talar til vår eksistens no når bombene fell mellom folkeslag.
Foto: Dag Aanderaa
Pyntesjuke og luksuslov
Christian Kvart ville styre pynten, krydderet og konfekten.
Miridae, ei bladtege med oval form.
Foto: via Wikimedia Commons
Levande innsikt om døyande insekt
Ein optimistisk tone råder i ei tettpakka faktabok om dystre utsikter for insekta.
Moss–Horten-ferja er den mest trafikkerte i landet. Skjer det noko uføresett, som då dei tilsette blei tatt ut i LO-streik i fjor, veks køane på begge sider av fjorden.
Foto: Terje Bendiksby / AP / NTB
Pengegaloppen i ferjetoppen
Det står ei Norled-ferje her og ei Torghatten-ferje der – innstilte. Ferja, ein livsnerve for mange, er eigd av folk vi ikkje aner kven er, utanfor vår kontroll.
Yrka med det høgste sjukefråværet er kvinnedominerte med relasjonelt arbeid og høge emosjonelle krav, skriv Lill Sverresdatter Larsen.
Foto: Gorm Kallestad / NTB
Langvarig overbelastning gir rekordhøyt sykefravær
«Vi har lenge drevet en dugnad for å holde skuta flytende.»
Papiravisa