JavaScript is disabled in your web browser or browser is too old to support JavaScript. Today almost all web pages contain JavaScript, a scripting programming language that runs on visitor's web browser. It makes web pages functional for specific purposes and if disabled for some reason, the content or the functionality of the web page can be limited or unavailable.

Takk for at du vil dele artikkelen

Den du deler artikkelen med, kan lese og eventuelt lytte til heile artikkelen.
Det gjer vi for at fleire skal oppdage DAG OG TID.

Namnet ditt vert synleg for alle du deler artikkelen med.

Meldingar

Med utsyn mot Akropolis

Liljene på stranda er ein god roman om minne, aldring, kjærleik og identitet.

Kvar veke les vi inn utvalde artiklar, som abonnentane våre kan lytte til.
Lytt til artikkelen
Rønnaug Kleiva har skrive ein god og inspirerande roman.

Rønnaug Kleiva har skrive ein god og inspirerande roman.

Foto: Tove K. Breistein

Rønnaug Kleiva har skrive ein god og inspirerande roman.

Rønnaug Kleiva har skrive ein god og inspirerande roman.

Foto: Tove K. Breistein

3637
20190215
3637
20190215

Roman

Rønnaug Kleiva:

Liljene på stranda

Samlaget

Kven er du i medvitet til andre, i minnet til einkvan du sjølv minnest, kven skal hugsa deg, korleis og kor lenge? For somme tykkjest slike spørsmål viktige, og stadig viktigare med tida, i det minste så lenge ein hugsar dei. Men dei tapar seg ille med gløymsla.

Rønnaug Kleiva har skrive ein god og inspirerande roman om mellom anna slike ting. Hovudpersonen er ei kvinne, og lesarane er nok ikkje heilt på viddene om dei trur at ho har eitt og anna sams med forfattaren. Derimot er dei i Hellas, til tider med utsyn mot Akropolis, rimelegvis det Akropolis som ligg i Athen. Der er me først med denne kvinna i 1990. Ho møter ved slump ein gresk mann ho skildrar som eldre, men tydelegvis med ei viss tiltrekkingskraft. Popularitet, eller i det minste vørdnad, er også mellom det ein kan kalla aktivuma hans, derimot er han ikkje kvalifisert til å nemnast ved namn, så i notata mine har eg kalla han Anonymos Inkognitis.

Truverdig skildra

Kvinna kjem snart riktig så nær han, dei to fører interessante samtaler, og det kjem mellom anna fram at han har vore fange på ei øy ikkje langt frå staden der han bur. Dei reiser ut til denne øya, og snakkar saman om liv, lagnad og kjærleik. Alt er skildra effektivt og truverdig, og båe personane vert portretterte ved det dei seier, men ho vert det i tillegg av det ho tenkjer, og det ho minnest, for ikkje å snakka om det ho ikkje hugsar.

Me møter henne att i 2015, ho reiser til Hellas igjen, og den framande, som slutta å vera framand og vart elskaren hennar, kan ikkje ha vore så stavgamal i 1990, for han er framleis i live, og han minnest henne vel. Eller gjer han eigentleg det? Han hugsar i alle høve slikt ho sjølv ikkje veit det minste om, men ho veit at minnet hennar er lunefullt, så ho protesterer ikkje så veldig mykje.

Etter kvart i romanen ser me dessutan at ho har klart å inkorporera delar av biografien til den gamle elskaren i sitt eige liv, mest tydeleg gjeld det nokre liljer som voks på stranda på fangeøya. I minnet hennar seinare låg stranda nær heimen hennar i Noreg.

Utan utanomsnakk

Kleiva kuttar med hard hand vekk alt utanomsnakk, ho er effektiv og poengtert der det er råd, og lesaren er heilt med på alt, det finst ikkje grunn til å tvila på noko. Rett nok kjem det nokre abrupte meldingar om sex her og der, utan forvarsel, eg hadde nær sagt kvantesprangsex, om no noko heiter det, men ein opplever metoden som eit medvite stilistisk val. Fenomenet vert konstatert, ikkje skildra, sjølv om hovudpersonen hadde vore kvalifisert til rundbrennarordenen med storkross om ho hadde vore mann, men det er ho ikkje, så der rauk pokalen, som dei seier.

Boka handlar om liv og død, om aldring og sjukdom, men mest av alt er det minnet som er temaet. Det tidt gode, men aldri heilt pålitelege minnet, som er oss, som representerer oss. Men er det eigentleg best om minnet er korrekt? Stundom er det redigerte minnet det ein lærer mest av. Ein teatersjef i Sverige sa ein gong dette om gamle skodespelarar: «När dom äntligen har supit till sig en karaktär, kommer dom inte ihåg replikerna.» Men denne utsegna er mykje betre i det feilsitatet som har nådd status av ortodoksi: «När man äntligen har supit till sig karaktär, har man tappat minnet.» Slik er det. Både boka og hovudpersonen hjå Kleiva har karakter, endåtil karakteren Særs godt. Då er det ikkje farleg med minnet.

Odd W. Surén

Odd W. Surén er forfattar og fast bokmeldar i Dag og Tid.

Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding

Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.


Eller kjøp eit anna abonnement

Roman

Rønnaug Kleiva:

Liljene på stranda

Samlaget

Kven er du i medvitet til andre, i minnet til einkvan du sjølv minnest, kven skal hugsa deg, korleis og kor lenge? For somme tykkjest slike spørsmål viktige, og stadig viktigare med tida, i det minste så lenge ein hugsar dei. Men dei tapar seg ille med gløymsla.

Rønnaug Kleiva har skrive ein god og inspirerande roman om mellom anna slike ting. Hovudpersonen er ei kvinne, og lesarane er nok ikkje heilt på viddene om dei trur at ho har eitt og anna sams med forfattaren. Derimot er dei i Hellas, til tider med utsyn mot Akropolis, rimelegvis det Akropolis som ligg i Athen. Der er me først med denne kvinna i 1990. Ho møter ved slump ein gresk mann ho skildrar som eldre, men tydelegvis med ei viss tiltrekkingskraft. Popularitet, eller i det minste vørdnad, er også mellom det ein kan kalla aktivuma hans, derimot er han ikkje kvalifisert til å nemnast ved namn, så i notata mine har eg kalla han Anonymos Inkognitis.

Truverdig skildra

Kvinna kjem snart riktig så nær han, dei to fører interessante samtaler, og det kjem mellom anna fram at han har vore fange på ei øy ikkje langt frå staden der han bur. Dei reiser ut til denne øya, og snakkar saman om liv, lagnad og kjærleik. Alt er skildra effektivt og truverdig, og båe personane vert portretterte ved det dei seier, men ho vert det i tillegg av det ho tenkjer, og det ho minnest, for ikkje å snakka om det ho ikkje hugsar.

Me møter henne att i 2015, ho reiser til Hellas igjen, og den framande, som slutta å vera framand og vart elskaren hennar, kan ikkje ha vore så stavgamal i 1990, for han er framleis i live, og han minnest henne vel. Eller gjer han eigentleg det? Han hugsar i alle høve slikt ho sjølv ikkje veit det minste om, men ho veit at minnet hennar er lunefullt, så ho protesterer ikkje så veldig mykje.

Etter kvart i romanen ser me dessutan at ho har klart å inkorporera delar av biografien til den gamle elskaren i sitt eige liv, mest tydeleg gjeld det nokre liljer som voks på stranda på fangeøya. I minnet hennar seinare låg stranda nær heimen hennar i Noreg.

Utan utanomsnakk

Kleiva kuttar med hard hand vekk alt utanomsnakk, ho er effektiv og poengtert der det er råd, og lesaren er heilt med på alt, det finst ikkje grunn til å tvila på noko. Rett nok kjem det nokre abrupte meldingar om sex her og der, utan forvarsel, eg hadde nær sagt kvantesprangsex, om no noko heiter det, men ein opplever metoden som eit medvite stilistisk val. Fenomenet vert konstatert, ikkje skildra, sjølv om hovudpersonen hadde vore kvalifisert til rundbrennarordenen med storkross om ho hadde vore mann, men det er ho ikkje, så der rauk pokalen, som dei seier.

Boka handlar om liv og død, om aldring og sjukdom, men mest av alt er det minnet som er temaet. Det tidt gode, men aldri heilt pålitelege minnet, som er oss, som representerer oss. Men er det eigentleg best om minnet er korrekt? Stundom er det redigerte minnet det ein lærer mest av. Ein teatersjef i Sverige sa ein gong dette om gamle skodespelarar: «När dom äntligen har supit till sig en karaktär, kommer dom inte ihåg replikerna.» Men denne utsegna er mykje betre i det feilsitatet som har nådd status av ortodoksi: «När man äntligen har supit till sig karaktär, har man tappat minnet.» Slik er det. Både boka og hovudpersonen hjå Kleiva har karakter, endåtil karakteren Særs godt. Då er det ikkje farleg med minnet.

Odd W. Surén

Odd W. Surén er forfattar og fast bokmeldar i Dag og Tid.

Boka handlar om liv og død, men mest av alt er det minnet som er temaet.

Emneknaggar

Fleire artiklar

Statsminister Jonas Gahr Støre avsluttar Kina-vitjinga i fjor i Shanghai, den største byen i landet og den travlaste hamna i verda.

Statsminister Jonas Gahr Støre avsluttar Kina-vitjinga i fjor i Shanghai, den største byen i landet og den travlaste hamna i verda.

Foto: Heiko Junge / NTB

UtanriksSamfunn

Noreg skal vera det mest demokratiske landet i verda, men ignorerer Asias fremste og samstundes mest truga demokrati

HalvorEifring
Statsminister Jonas Gahr Støre avsluttar Kina-vitjinga i fjor i Shanghai, den største byen i landet og den travlaste hamna i verda.

Statsminister Jonas Gahr Støre avsluttar Kina-vitjinga i fjor i Shanghai, den største byen i landet og den travlaste hamna i verda.

Foto: Heiko Junge / NTB

UtanriksSamfunn

Noreg skal vera det mest demokratiske landet i verda, men ignorerer Asias fremste og samstundes mest truga demokrati

HalvorEifring
Rune Slagstad på veg inn til Finansdepartementet måndag denne veka.

Rune Slagstad på veg inn til Finansdepartementet måndag denne veka.

Foto: Dag og Tid

KommentarSamfunn

Venstre­­populisme på norsk

Ap bør skale av nokre marknadsteknokratar for å gje rom for ein populistisk storkoalisjon til venstre.

Rune Slagstad
Rune Slagstad på veg inn til Finansdepartementet måndag denne veka.

Rune Slagstad på veg inn til Finansdepartementet måndag denne veka.

Foto: Dag og Tid

KommentarSamfunn

Venstre­­populisme på norsk

Ap bør skale av nokre marknadsteknokratar for å gje rom for ein populistisk storkoalisjon til venstre.

Rune Slagstad

les DAG OG TID.
Vil du òg prøve?

Her kan du prøve vekeavisa DAG OG TID gratis i tre veker.
Prøveperioden stoppar av seg sjølv.

Komplett

Papiravisa
Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Digital

Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Komplett

Papiravisa
Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Digital

Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis