Lett og skifterikt

Musikaren eg gledde meg mest til å høyra under årets festival, var den sørafrikanske pianisten Kristian Bezuidenhout, som i Riddersalen spelte Beethovens Klaversonate nr. 7 i D-dur, op. 10 nr. 3. Han nytta eit hammarklaver frå kring 1830. Denne forlauparen til vårt moderne flygel har spesielle klanglege kvalitetar og får Beethovens klavermusikk til å låta uvant delikat. Tonane i det øvste registeret er relativt svake, men har eit eksplosivt og litt metallisk anslag. Bassregisteret er også luftigare enn på moderne klaver, pianisten kan difor spela sterkt utan at akkordane blir grautete. Med Bezuidenhouts skifterike artikulasjon var sonaten ein fryd å lytta til.

Er du abonnent? Logg på for å lese vidare

Digital tilgang – heilt utan binding

Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.

E-postadressa di

Eg godtek vilkåra

Eller kjøp eit anna abonnement

Er du abonnent? Logg på for å lese vidare