Bok
Kunsten, livet og meiningsløysa
Med skarpt blikk for avgjerande detaljar skriv Emilio Fraia truverdig om kvardagen i det eksotiske.
Emilio Fraia skriv om kvardagen i det eksotiske.
Latinamerikansk litteratur fekk ei oppblomstring med den magiske realismen nokre tiår attende, og denne fantasifulle skildringa av røynda der borte i sørvest fekk somme lesarar til å tenkja at livet var meir fantastisk på dei kantar, og ikkje slik det var i gamle, trøytte Europa, med tyngande naturlover og regulert eksistens.
Framleis er det difor slik at ein opnar ei bok frå til dømes Brasil med ei viss von om eitkvart ekstraordinært fargesprakande. Men dei tre forteljingane i boka Sevastopol av brasilianske Emilio Fraia held seg trygt innanfor det rasjonelle og etterrettelege. Heldigvis er dei også gode.
Tredje boka
Fraia er ikkje fødd i går, men i 1982, og dette er den tredje boka hans. Der møter me først Lena, som har mista båe beina etter ei klatreulukke på Mount Everest. No kan ein jo spørja kva ho hadde der å gjera, men ho på si side tykte nok at opplevinga hadde ein misjon, sjølv om ein annan klatrar i laget seier at det fine med klatring er at det er utan meining, og det er eg samd i.
Kanskje kan ein leggja til at ein slik aktivitet samlar den elles uoversiktlege eksistensen i eitt punkt og vert eit døme på livet. I eit større perspektiv er alt meiningslaust. Høgdepunkta dine vert neppe feira om 217.435 år. Ikkje mine heller. Til gjengjeld er det då ingen som hugsar dei gongene me dumma oss ut.
I den andre forteljinga er me med Nilo, ein gamal og litt surrete mann som i si tid gjorde eit mistak: Han investerte i hotelldrift nær sagt i øydemarka. Sjølv om hotellet hans er nedlagt, har han ein gjest, Adán, som fortel Nilo om livet sitt. Adán ser nokså kynisk på eksistensen, ikkje minst sin eigen, og ein dag vert han sporlaust borte.
Digital tilgang – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
