Den 27. mai 1940 vart det sleppt 70 tonn med bomber over Bodø. Mellom dei mange bygningane som gjekk tapt, var Bodø kyrkje. Rett etter krigen vann Herman Munthe-Kaas og Gudolf Blakstad arkitektkonkurransen om oppføring av ny kyrkje, som vart vigsla i 1956.

Alt til opninga var det store og vakre kyrkjerommet ferdig dekorert med digre, fargesterke glasmåleri, skulpturar, smijarn og måleri. I tillegg var det montert opp ti store ryer på veggene langs hovudskipet. Dei tjukke tekstilane harmonerer godt med det modernistiske uttrykket til bygningen. Likevel er det er sjeldan å sjå at flossa ryer vert brukte som kyrkjekunst.

Her har kunstnaren Sigrun Berg (1901–1982) gripe tak i dei lange tradisjonane slikt handarbeid har langs kysten. Såkalla båtryer er vevnader som det er knytt tett i tett med trådar (floss) i. Teknikken krev store mengder garn, så dette var kostbare teppe. Til gjengjeld er dei varme, endåtil når dei vert blaute.

Slike teppe har berga mang ein sjømann. Såleis tilfører sjølve materialet ein viktig assosiasjon til kyrkjerommet. Kunstnaren har sjølv farga garnet med naturfargar i ein varm, fyldig, likevel avdempa palett. Motiva er komponerte med store, stiliserte symbol som kan sjåast på lang avstand.

Sigrun Berg var litt av ei dame. Etter kunstutdanninga studerte ho til jordmor. Ved sida av yrket lærte ho seg å veve, og ho gjekk friskt i gang med å engasjerte bygdekvinner i det som skulle verte ein omfattande småindustri med veving av ryer. Etter kvart fekk ho seg vevstove.

Ho vart kjend for måten ho løftar fram dei rike tekstiltradisjonane våre på, samstundes som ho aldri var redd for nytenking. Ho har utført fleire andre prestisjefulle utsmykkingar, Håkonshallen i Bergen, rådhuset i Asker og Alstadhaug kyrkje, for å nemne noko. Heilt nyleg kom det også ut ei bok om henne av Liv Dahlin.

Eva Furseth