JavaScript is disabled in your web browser or browser is too old to support JavaScript. Today almost all web pages contain JavaScript, a scripting programming language that runs on visitor's web browser. It makes web pages functional for specific purposes and if disabled for some reason, the content or the functionality of the web page can be limited or unavailable.

Takk for at du vil dele artikkelen

Den du deler artikkelen med, kan lese og eventuelt lytte til heile artikkelen.
Det gjer vi for at fleire skal oppdage DAG OG TID.

Namnet ditt vert synleg for alle du deler artikkelen med.

KunstMeldingar

Avansert teknologi finn form som kunst

Kvar veke les vi inn utvalde artiklar, som abonnentane våre kan lytte til.
Lytt til artikkelen
Ein robot som genererer kunstnarlege idear. «Predective Art Bot» av kunstnarduoen Disnovation.org.

Ein robot som genererer kunstnarlege idear. «Predective Art Bot» av kunstnarduoen Disnovation.org.

Foto: Espen Gangvik

Ein robot som genererer kunstnarlege idear. «Predective Art Bot» av kunstnarduoen Disnovation.org.

Ein robot som genererer kunstnarlege idear. «Predective Art Bot» av kunstnarduoen Disnovation.org.

Foto: Espen Gangvik

5112
20180406
5112
20180406

Utstilling

Gråmølna, Trondheim Kunstmuseum

«Meta.Morf 2018.
A Beautiful Accident»

8. mars – 6. mai

Kunstnarar: James Bridle, Maria Roszkowska, Nicolas Maigret, Floris Kaayk, Sascha Pohflepp, Félix Luque Sànchez, Joris Strijbos, Frederik de Wilde, Pinar Yoldas.

Kurator: Alex Adriaansens. Medkuratorar: Espen Gangvik og Angelica D. Schmitt.

I år er femte gong biennalen for kunst og teknologi vert arrangert i Trondheim. Meta.Morf er ein av dei største kunstfestivalane i landet, og har aldri vore så omfattande som i år. I biennaleperioden vert det vist ei rekke utstillingar spreidd utover byen. Det er også konsertar, filmvisningar og konferansar. Meta.Morf har lukkast godt med å verte ein møtestad for nytenking kring teknologi og kunst. Arrangementa trekker store mengder teknologiinteresserte frå heile verda.

Meta.Morf er leia av Trondheim Elektroniske Kunstsenter (TEKS), og er ei vidareføring av festivalen Trondheim Matchmaking, som vart arrangert årleg i perioden 2002–2009. Biennalen har hatt gode vekstkår i Noregs teknologiske hovudstad. Også kunstmiljøet i Trondheim har lange tradisjonar for å ha stor interesse for teknologi. Alt i 1988 vart det oppretta ei intermediaavdeling på Kunstakademiet i Trondheim.

Ei mangfelt utstilling

Utstillinga tek i bruk alle romma i første etasje av Gråmølna. Her er tre store installasjonar, fleire videoverk og rørlege objekt. Teknologien fascinerer, nokre av verka reagerer endåtil på publikum, og det oppstår ulike former for kommunikasjon som er vel verde å utforske. Èin installasjon er konstruert til å utvikle utgangspunkt for kunstaktivisme. Verket kan sjåast på som eit første steg mot å erstatte den skapande kunstnaren med ei maskin. Dette verket dannar harmlause, ofte vittige setningar, men kva om dei utarbeider betre algoritmar? Vert menneska i så fall like underlegne som endåtil dei største sjakkmeistrane er når dei spelar mot ein sjakkcomputer?

Kunstnarar har til alle tider vore raske til å ta i bruk tekniske nyvinningar, så vel som å stille spørsmål ved dei. Ifølgje den amerikanske analytiske filosofen Willard V. O. Quine er alle vitskapane å likne med ballar som svevar ikring i omverda. Ytst ligg tema som kjem i kontakt med omverda, men går ein inn mot kjernen, kjem ein inn mot eksistensielle spørsmål. Slik er det også med denne utstillinga.

«Tenkaren» anno 2018

I hovudsalen ruvar ein 3D-utskriven modell av «Tenkaren» av den franske bildehoggaren Auguste Rodin. I versjonen til Frederik de Wilde er han ufullstendig forma, som eit tomt skal. I staden er han omkransa av ei mengd små datamaskiner som er kopla saman til ein stor, kunstig hjerne. Maskinene er programmerte til å surfe gjennom nettet. Rommet er fylt av summinga frå maskinene, og på skjermane flimrar store mengder med bilete raskt forbi. Ein kan tolke verket som om maskinene tappar krafta ut av mannen på sokkelen, eller at vi set eit neste trinn i evolusjonen, der kroppen er i ferd med å bli gjort overflødig og erstatta av ei enorm tankekraft.

Oscar, og jakta etter evig liv

I videoverket og nettprosjektet «The Modular Body» har Floris Kaayk gått eitt steg vidare. Han viser korleis forskarar gjennom ein lang og komplisert prosess utviklar ein levande organisme ut frå celler frå eit menneske. Organismen får namnet Oscar.

Oscar er så realistisk framstilt at han er fråstøytande å sjå på, heilt til ein innser at filmen ikkje er ein dokumentar, men ein framtidsvisjon. Oscar er animert, og takk og lov ikkje levande. Verket er svært tankevekkande, det vert forska i stor stil på korleis ein kan erstatte øydelagde kroppsdelar med kunstige. Kunstverket «The Modular Body» viser at temaet er altfor alvorleg til at det kan overlatast til forskarar åleine. Ikkje minst kan kunstfeltet vere ein viktig arena der ein kan problematisere etikken så vel som vidare konsekvensar for forskinga.

Katt i fåreklede

Verket som gjorde sterkast inntrykk, var likevel animasjonsfilmen «The Kitty» av den tyrkisk-amerikanske kunstnaren Pinar Yoldas. Historia er lagt til år 2039. Her fortel kattungen Kitty AI med ei nusseleg lita stemme om politikarar som har latt utfordringane med flyktningar, klima og økonomi kome ut av kontroll. Derfor såg den kunstige intelligensen seg nøydd til å ta over.

Intelligensen er utforma som ein søt kattunge for å ikkje skremme oss. Kitty AI understrekar at ho ønskjer å ta godt vare på menneska på alle vis, alt frå i globale kriser til å sørge for tilfredsstillande kvalitet på drikkevatnet. Her er menneska med andre ord prisgitt ei ikkje-menneskeleg livsform. Er det slik at menneska berre er eit trinn i evolusjonen? Har vi kome til vegs ende, der noko vi enno berre anar konturane av, tek over?

Trass i dei skremmande perspektiva som verka peikar mot, er dette slett ikkje ei dyster utstilling. Ho er for leiken i forma til det, og meir enn antydar den sterke gleda og fascinasjonen kunstnarane har for teknologien. Utstillinga er tvert om svært oppløftande, nettopp fordi slike spørsmål vert løfta fram i lyset. Det å setje fingeren på problema gir oss tid til å justere kursen.

Eva Furseth

Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding

Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.


Eller kjøp eit anna abonnement

Utstilling

Gråmølna, Trondheim Kunstmuseum

«Meta.Morf 2018.
A Beautiful Accident»

8. mars – 6. mai

Kunstnarar: James Bridle, Maria Roszkowska, Nicolas Maigret, Floris Kaayk, Sascha Pohflepp, Félix Luque Sànchez, Joris Strijbos, Frederik de Wilde, Pinar Yoldas.

Kurator: Alex Adriaansens. Medkuratorar: Espen Gangvik og Angelica D. Schmitt.

I år er femte gong biennalen for kunst og teknologi vert arrangert i Trondheim. Meta.Morf er ein av dei største kunstfestivalane i landet, og har aldri vore så omfattande som i år. I biennaleperioden vert det vist ei rekke utstillingar spreidd utover byen. Det er også konsertar, filmvisningar og konferansar. Meta.Morf har lukkast godt med å verte ein møtestad for nytenking kring teknologi og kunst. Arrangementa trekker store mengder teknologiinteresserte frå heile verda.

Meta.Morf er leia av Trondheim Elektroniske Kunstsenter (TEKS), og er ei vidareføring av festivalen Trondheim Matchmaking, som vart arrangert årleg i perioden 2002–2009. Biennalen har hatt gode vekstkår i Noregs teknologiske hovudstad. Også kunstmiljøet i Trondheim har lange tradisjonar for å ha stor interesse for teknologi. Alt i 1988 vart det oppretta ei intermediaavdeling på Kunstakademiet i Trondheim.

Ei mangfelt utstilling

Utstillinga tek i bruk alle romma i første etasje av Gråmølna. Her er tre store installasjonar, fleire videoverk og rørlege objekt. Teknologien fascinerer, nokre av verka reagerer endåtil på publikum, og det oppstår ulike former for kommunikasjon som er vel verde å utforske. Èin installasjon er konstruert til å utvikle utgangspunkt for kunstaktivisme. Verket kan sjåast på som eit første steg mot å erstatte den skapande kunstnaren med ei maskin. Dette verket dannar harmlause, ofte vittige setningar, men kva om dei utarbeider betre algoritmar? Vert menneska i så fall like underlegne som endåtil dei største sjakkmeistrane er når dei spelar mot ein sjakkcomputer?

Kunstnarar har til alle tider vore raske til å ta i bruk tekniske nyvinningar, så vel som å stille spørsmål ved dei. Ifølgje den amerikanske analytiske filosofen Willard V. O. Quine er alle vitskapane å likne med ballar som svevar ikring i omverda. Ytst ligg tema som kjem i kontakt med omverda, men går ein inn mot kjernen, kjem ein inn mot eksistensielle spørsmål. Slik er det også med denne utstillinga.

«Tenkaren» anno 2018

I hovudsalen ruvar ein 3D-utskriven modell av «Tenkaren» av den franske bildehoggaren Auguste Rodin. I versjonen til Frederik de Wilde er han ufullstendig forma, som eit tomt skal. I staden er han omkransa av ei mengd små datamaskiner som er kopla saman til ein stor, kunstig hjerne. Maskinene er programmerte til å surfe gjennom nettet. Rommet er fylt av summinga frå maskinene, og på skjermane flimrar store mengder med bilete raskt forbi. Ein kan tolke verket som om maskinene tappar krafta ut av mannen på sokkelen, eller at vi set eit neste trinn i evolusjonen, der kroppen er i ferd med å bli gjort overflødig og erstatta av ei enorm tankekraft.

Oscar, og jakta etter evig liv

I videoverket og nettprosjektet «The Modular Body» har Floris Kaayk gått eitt steg vidare. Han viser korleis forskarar gjennom ein lang og komplisert prosess utviklar ein levande organisme ut frå celler frå eit menneske. Organismen får namnet Oscar.

Oscar er så realistisk framstilt at han er fråstøytande å sjå på, heilt til ein innser at filmen ikkje er ein dokumentar, men ein framtidsvisjon. Oscar er animert, og takk og lov ikkje levande. Verket er svært tankevekkande, det vert forska i stor stil på korleis ein kan erstatte øydelagde kroppsdelar med kunstige. Kunstverket «The Modular Body» viser at temaet er altfor alvorleg til at det kan overlatast til forskarar åleine. Ikkje minst kan kunstfeltet vere ein viktig arena der ein kan problematisere etikken så vel som vidare konsekvensar for forskinga.

Katt i fåreklede

Verket som gjorde sterkast inntrykk, var likevel animasjonsfilmen «The Kitty» av den tyrkisk-amerikanske kunstnaren Pinar Yoldas. Historia er lagt til år 2039. Her fortel kattungen Kitty AI med ei nusseleg lita stemme om politikarar som har latt utfordringane med flyktningar, klima og økonomi kome ut av kontroll. Derfor såg den kunstige intelligensen seg nøydd til å ta over.

Intelligensen er utforma som ein søt kattunge for å ikkje skremme oss. Kitty AI understrekar at ho ønskjer å ta godt vare på menneska på alle vis, alt frå i globale kriser til å sørge for tilfredsstillande kvalitet på drikkevatnet. Her er menneska med andre ord prisgitt ei ikkje-menneskeleg livsform. Er det slik at menneska berre er eit trinn i evolusjonen? Har vi kome til vegs ende, der noko vi enno berre anar konturane av, tek over?

Trass i dei skremmande perspektiva som verka peikar mot, er dette slett ikkje ei dyster utstilling. Ho er for leiken i forma til det, og meir enn antydar den sterke gleda og fascinasjonen kunstnarane har for teknologien. Utstillinga er tvert om svært oppløftande, nettopp fordi slike spørsmål vert løfta fram i lyset. Det å setje fingeren på problema gir oss tid til å justere kursen.

Eva Furseth

Emneknaggar

Fleire artiklar

Ekstreme nedbørsmengder førte til ein katastrofe i Valencia i Spania 29. oktober. Minst 217 skal ha mista livet, og dei materielle øydeleggingane er kolossale.

Ekstreme nedbørsmengder førte til ein katastrofe i Valencia i Spania 29. oktober. Minst 217 skal ha mista livet, og dei materielle øydeleggingane er kolossale.

Foto: Susana Vera / Reuters / NTB

Samfunn

Prisen for det ville vêret

I forsikringsbransjen er det langt mellom klimaskeptikarane.

Per Anders Todal
Ekstreme nedbørsmengder førte til ein katastrofe i Valencia i Spania 29. oktober. Minst 217 skal ha mista livet, og dei materielle øydeleggingane er kolossale.

Ekstreme nedbørsmengder førte til ein katastrofe i Valencia i Spania 29. oktober. Minst 217 skal ha mista livet, og dei materielle øydeleggingane er kolossale.

Foto: Susana Vera / Reuters / NTB

Samfunn

Prisen for det ville vêret

I forsikringsbransjen er det langt mellom klimaskeptikarane.

Per Anders Todal
Eit hus i Ål kommune vart teke av jordskred under ekstremvêret "Hans" i august i fjor.

Eit hus i Ål kommune vart teke av jordskred under ekstremvêret "Hans" i august i fjor.

Foto: Frederik Ringnes / NTB

Samfunn
Per Anders Todal

Husforsikring i hardt vêr

Kan klimaendringane føre til at også norske heimar blir umoglege å forsikre?

Folkerørsla for lokalsjukehusa demonstrerer mot helseføretakmodellen utanfor Stortinget i 2017.

Folkerørsla for lokalsjukehusa demonstrerer mot helseføretakmodellen utanfor Stortinget i 2017.

Foto: Håkon Mosvold Larsen / NTB

Ordskifte
PerVaglum

Vestre må avslutte konflikter og beklage

«Svært mange av de 300.000 som jobber i Helse-
vesenet, merker daglig følgene av Helseforetaks-
modellen som nå videreføres av Ap og Sp.»

Teikning: May Linn Clement

KommentarSamfunn
Halvor Tjønn

Tid for realitetsorientering

Valet av Donald Trump til president er ikkje noka tilfeldig ulukke, men ei fylgje av dårleg politisk handverk gjennom lang tid.

Stemninga på valmøtet i Salem var ikkje sint, men fandenivaldsk og sjølvsikker.

Stemninga på valmøtet i Salem var ikkje sint, men fandenivaldsk og sjølvsikker.

Foto: Ida Lødemel Tvedt

Samfunn

Hjarte for huset

NEW YORK: Valnatta i New York kjendest som eit antiklimaks etter ei veke på reise i det som alt høyrdest ut som Trumps Amerika.

Ida Lødemel Tvedt
Stemninga på valmøtet i Salem var ikkje sint, men fandenivaldsk og sjølvsikker.

Stemninga på valmøtet i Salem var ikkje sint, men fandenivaldsk og sjølvsikker.

Foto: Ida Lødemel Tvedt

Samfunn

Hjarte for huset

NEW YORK: Valnatta i New York kjendest som eit antiklimaks etter ei veke på reise i det som alt høyrdest ut som Trumps Amerika.

Ida Lødemel Tvedt

les DAG OG TID.
Vil du òg prøve?

Her kan du prøve vekeavisa DAG OG TID gratis i tre veker.
Prøveperioden stoppar av seg sjølv.

Komplett

Papiravisa
Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Digital

Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Komplett

Papiravisa
Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Digital

Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis