Teater
I vanskeleg grenseland
Teatret Vårts Ionesco-variant er ujamn, men glimtar brått til.
Scenebiletet er stilisert.Scenebiletet er stilisert.
Foto: Arild MoenFoto: Arild Moen
Teater
Det er ikkje ofte ein kan sjå to ulike tolkingar av ein teaterklassikar med eit par vekers mellomrom. Men no, like etter Det Norske Teatret, er Teatret Vårt på turné med nettopp Neshornet av Ionesco. Det kan vel hende det generelle nyheitsbiletet om dagen har gjeve stykket ein ny attraksjonsverdi for teaterfolk.
Som vi nyleg har registrert, er det ikkje utan vidare lett å gjere noko nyskapande av noko som alt har vore nyskapande, og Teatret Vårt slit sånn sett litt med det same problemet som Det Norske Teatret, men på litt andre vilkår. Denne gongen er heile originalteksta teken i bruk, sånn omtrent, men den skremmande kontrasten mellom røynd og mareritt forsvinn litt denne gongen òg. Scenebiletet er stilisert med pastellblå trappetrinn og ein glasvegg øvst. Det fungerer som ulike rom, ute som inne, men personane maiar seg stort sett ut som på karneval, og dei fleste mannsrollene vert spelte av kvinner med stygge polyesterparykkar. Den slags går det an å gjere som satirisk effekt, når det er leik med kjønnsroller. Men her ser det ut som ein ikkje har hatt nok mannlege skodespelarar å ta av.
Digital tilgang – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
