Pop

Beyoncé:

Renaissance

Columbia Records/ Parkwood Entertainment

Produsenten Diane Warren fekk gjennomgå då ho twitra si forundring over at 24 personar er krediterte som låtskrivarar på «Alien Superstar» frå Beyoncés nye album, Renaissance. Internettlivet er hardt, men vi andre kan jo ta til oss lærdomen, som er at det ofte er mange som bidreg til eit verk, og at originalitet er ein illusjon. Sjangrar, stilar(tar), vitskap, teknologi, idear – alt er i stadig, gradvis utvikling.

Dei 16 songane låner frå 21 namngjevne kjelder og har alle flust med låtskrivarkrediteringar. Plata fungerer som ei innføring i samplebasert og elektronisk dansemusikk frå det siste halve hundreåret: «Summer Renaissance» byggjer til dømes på ei sampling frå Donna Summer-låten «I Feel Love» frå 1977. Renaissance blir presentert utan avbrekk mellom låtane, lik ein DJ-miks, og resultatet er ein svært variert, men likevel hundre prosent heilskapleg musikalsk tur gjennom overlappen mellom forskjellige stil- og avartar av house med R&B, soul, funk, dancehall, disco og hyperpop. Mellom anna.

Renaissance kom ut i juli, som er «Disability Pride Month», og Beyoncé har på si side blitt nøydd til å svare for bruken av slangordet «spaz», som openbert, lik nedsetjande og negative omgrep på norsk som «spasmeprega», «krampeaktig» og «spasser», kan vere sårande for menneske som til dømes lid av cerebral parese. Språk er, til liks med resten av det menneskelege samfunnsprosjektet, i stadig og gradvis utvikling, og det er bra at prosessen blir leidd i ei tolerant og inkluderande retning, og at Beyoncé skal spele inn ein ny versjon av teksten: Då blir albumet, som allereie er storslege, endå betre – og meir medsyngbart.

Rasmus Hungnes

Rasmus Hungnes er trommis, DJ, kunstnar og fast musikkmeldar i Dag og Tid.