Heime kan ein vere fri og vill
Den finske foto- og videokunstnaren Iiu Susiraja er så heldig å vere omdiskutert. Toler vi ikkje å sjå store kvinner vise seg fram? Eller har det med Sørlandet å gjere?
Iiu Susiraja: «Highlights of the Weekly Cleaning», 2018. Trykt med løyve frå Iiu Susiraja
Rett nok er Sørlandets Kunstmuseum stengt, som alt anna, men du får overraskande godt inntrykk om du vitjar den digitale versjonen av Dry Joy på nettsida til museet som vert lansert laurdag 4. april.
Eg er glad og letta over at eg rakk å få med meg Dry Joy før alt stengde ned. Eg har følgt den finske kunstnaren over lang tid på Instagram. Susiraja legg flittig ut fotokunst gjennom delingstenesta, bilde som raskt gjorde henne kjend langt utover landegrensene. Det vert likevel noko heilt anna å sjå ei diger separatutstilling med kunsten hennar.
Ein barokk kropp
Susiraja har skapt seg eit stort namn med arbeid vi ikkje har sett maken til. Som mange andre fotokunstnarar sentrerer ho kunsten kring sin eigen person, typisk nok meir eller mindre avkledd og i utfordrande positurar. Dette har vi sett i kunsten gjennom lang tid, interessant nok berre med vakre og veltrente aktørar.
Kroppen til Susiraja minner derimot meir om ei som barokkmeisteren Peter Paul Rubens ville fryda seg over å måle. 1600-talet var prega av svolt og sjukdom, såleis vart yppige kvinner med svære lår og hengande valkar beundra. Dei sanselege og djupt feminine skapnadene til Rubens struttar av sjølvtillit.
Men Susiraja prøver slett ikkje å plassere seg inn i ein barokk tradisjon. Tvert om stiller ho seg opp i demonstrativt ukledelege tablå. I underlege positurar skuler ho sminkelaus mot oss i verk etter verk, utan det minste forsøk på å pynte seg.
Digital tilgang – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
