Vakkert, men vassent
Terrence Malick målar vidare, no på tulleengelsk.
August Diehl spelar den austerrikske bonden som nekta å slåst for Tyskland i andre verds- krigen.
Foto: Reiner Bajo / Twentieth Century Fox / SF Studios
Drama
Regi: Terrence Malick
A Hidden Life
Med: August Diehl, Valerie Pachner
Livet til Franz Jägerstätter (Diehl) fortener filmforteljingar. Den austerrikske bonden nekta å slåst for Tyskland under andre verdskrigen. Den episk orienterte Terrence Malick tar saka i kjend stil.
Stort bilete
Kameraet streifar over slått med ljå i det mest pittoreske alpelandskapet som tenkast kan. Graset vaiar i vinden. Det er vakkert. Fotograf Jörg Widmer speglar stilen til geniet Emmanuel Lubezki etter beste evne, men dei svingande panoreringane i breitt format og nærbileta nedanfrå kjennest etter kvart trauste etter flittige gjensyn med vekslande nivå frå Malick i 2010-åra.
Som ofte før er dimensjonane bibelske. Franz og kona Fani (Pachner) er hardtarbeidande, ærlege og kjærlege. Skal dei ofre alt for å gjere det rette? Dei drøftar drama på død og liv, medan kyrkja og kristendomen står sentralt i biletet, men til liks med musikken blir dialogen ofte for pompøs.
«Raus!»
Overaktive og høgtflygande forteljarstemmer er eit ankepunkt for mange i møte med Malick. Monologane tærer i tre timar. Verst er likevel det at skodespelarane snakkar tulleengelsk med tysk aksent. Eg forstår dei finansielle årsakene, men når fornuftige resonnement og varme kjensler kjem på engelsk, mens hysteri og sinte ordrar blir ropte på tysk, rablar det for meg. Det toppar seg når ein offiser skrik «Raus, traitors!» med parodisk aksent. Moralen blir skylt vekk, og ein gløymer det vakre.
Malick er likevel Malick. Skal du sjå ein ny film frå den presumptivt tyskspråklege verda, er denne hyllesta til moralske menneske betre enn den spekulative, inkjeseiande sanne seriemordarfilmen Den gylne hansken av Fatih Akin. Eg hadde eigentleg likt å sjå ein ung Akin utan pengar frå USA regissere forteljinga om Franz og Fani.
Håkon Tveit
Håkon Tveit er lektor i latinamerikansk kultur og historie ved Universitetet i Bergen og fast filmmeldar i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Drama
Regi: Terrence Malick
A Hidden Life
Med: August Diehl, Valerie Pachner
Livet til Franz Jägerstätter (Diehl) fortener filmforteljingar. Den austerrikske bonden nekta å slåst for Tyskland under andre verdskrigen. Den episk orienterte Terrence Malick tar saka i kjend stil.
Stort bilete
Kameraet streifar over slått med ljå i det mest pittoreske alpelandskapet som tenkast kan. Graset vaiar i vinden. Det er vakkert. Fotograf Jörg Widmer speglar stilen til geniet Emmanuel Lubezki etter beste evne, men dei svingande panoreringane i breitt format og nærbileta nedanfrå kjennest etter kvart trauste etter flittige gjensyn med vekslande nivå frå Malick i 2010-åra.
Som ofte før er dimensjonane bibelske. Franz og kona Fani (Pachner) er hardtarbeidande, ærlege og kjærlege. Skal dei ofre alt for å gjere det rette? Dei drøftar drama på død og liv, medan kyrkja og kristendomen står sentralt i biletet, men til liks med musikken blir dialogen ofte for pompøs.
«Raus!»
Overaktive og høgtflygande forteljarstemmer er eit ankepunkt for mange i møte med Malick. Monologane tærer i tre timar. Verst er likevel det at skodespelarane snakkar tulleengelsk med tysk aksent. Eg forstår dei finansielle årsakene, men når fornuftige resonnement og varme kjensler kjem på engelsk, mens hysteri og sinte ordrar blir ropte på tysk, rablar det for meg. Det toppar seg når ein offiser skrik «Raus, traitors!» med parodisk aksent. Moralen blir skylt vekk, og ein gløymer det vakre.
Malick er likevel Malick. Skal du sjå ein ny film frå den presumptivt tyskspråklege verda, er denne hyllesta til moralske menneske betre enn den spekulative, inkjeseiande sanne seriemordarfilmen Den gylne hansken av Fatih Akin. Eg hadde eigentleg likt å sjå ein ung Akin utan pengar frå USA regissere forteljinga om Franz og Fani.
Håkon Tveit
Håkon Tveit er lektor i latinamerikansk kultur og historie ved Universitetet i Bergen og fast filmmeldar i Dag og Tid.
Fleire artiklar
Emma (Fanny L. Bornedal) arbeider som nattevakt ved rettsmedisinsk institutt, der foreldra i si tid vart utsette for drapsforsøk.
Foto: Another World Entertainment
Skrekkeleg skuffande
Likte du Nattevakten, kjem du ikkje til å elska Nattevakten: Demoner går i arv, dersom det var det du håpte på.
Som låtskrivar er Jessica Pratt meir oppteken av stemningar enn forteljingar, meiner Øyvind Vågnes.
Foto: Samuel Hess
Mindre er meir
Den nye plata til Jessica Pratt, Here in the Pitch, er hennar beste så langt.
Blaz (Aristote Luyindula) (t.v.) har ikkje stor tiltru til systemet, men aktivisten Haby (Anta Diaw) kjempar for å forbetre tilhøva i den falleferdige bustadblokka deira.
Foto: Laurent le Crabe
Oppussinga
Ladj Ly lenar seg mot melodrama etter ein rå debut.
Eirik Holmøyvik har trekt seg trekt seg som forskingsleiar ved Det juridiske fakultet i Bergen.
Foto: Kim E. Andreassen / UiB
Israel-boikott splittar akademia
Jussprofessor Eirik Holmøyvik prøvde å få omgjort vedtaket om Israel-boikott ved Det juridiske fakultetet i Bergen, men vart røysta ned. No har han trekt seg som forskingsleiar ved fakultetet.
Lite mat: Det er ikkje mykje mat å spore i 17. mai-biletarkivet til NTB, men Andrea (2) har iallfall fått is. Hurra!
Foto: Per Løchen /NTB
Mat på nasjonaldagen
Kva bør vi ete i dag om vi lèt årstida styre menyen?
Papiravisa