Vakker, vellaga og rørande
Filmmelding: All of Us Strangers
Adam (Andrew Scott) og Henry (Paul Mescal) i forteljinga om kjærleik, traume og aksept, skriven og regissert av Andrew Haigh.
Foto: Parisa Taghizadeh / Searchlight Pictures
Magisk romantikk
Andrew Haigh flettar fantasi inn i ei vakker og sår kjærleikshistorie.
Drama
Regi: Andrew Haigh
All of Us Strangers
Med: Andrew Scott, Paul
Mescal, Claire Foy
Kinofilm
Blokka forfattaren Adam (Scott) bur i, er nesten tom. London verkar mest som ein dyster draum. Adam skriv bok der foreldra er sentrale. Han slit. Ein kveld kjem naboen Harry (Mescal) på døra. Han er full, fin og hyggjeleg. Det kan bli byrjinga på eit vakkert naboskap. Flørtinga er tydeleg.
Meir Mescal
Den britiske regissøren Andrew Haigh har veksla vellukka mellom fjernsynsseriar som den søte Looking (2014) og filmar som det strålande dramaet 45 år (2015), med Charlotte Rampling i ei av sine beste roller. Haigh kan få det beste ut av skodespelarar.
I All of Us Strangers er både Andrew Scott i hovudrolla og Paul Mescal som nyfiken nabo og ny type nydelege. Båe har ein mild framtoning med såre trekk under smila. Samtalane flyt sakte og ekte. Mescal følgjer opp den nydelege, Oscar-nominerte rolla i Aftersun (2022) med liknande lun melankoli. Han ser vi gjerne meir av. Dynamikken med Scott er flott.
Det magiske elementet i filmen ligg i ein uvanleg premiss som fungerer overraskande bra. Sjølv om det kan verke som ei stor spenningsspolering, avslører alle handlingsreferat og traileren at Adam vitjar foreldra. Han er i førtiåra, men dei døydde då han var tolv år. Denne vrien tek ein fort for god fisk.
Mimremagi
Til liks med meir tradisjonelle fantasyfilmar gjev det fantastiske grobotn for å grunde på mange ting. Korleis ville foreldra sett på sonen no? Er han vellukka? Kva har endra seg i samfunnet når det gjeld synet på homofili? Kva skulle ein helst gjort om att, annleis? Det blir fleire turar til rekkjehuset. Leiken med minne er til hjelp for han og publikum. Filmen tener på trikset intellektuelt og ikkje minst emosjonelt.
Trass i fine, varme figurar vaker mørket biletleg og bokstaveleg. Neonljos fyller dunkle rom. «Always on My Mind» i versjonen til Pet Shop Boys dundrar fengjande og sørgmodig. Andrew Haig er ein trygg forteljar og får som før fram sterke kjensler i meg. All of Us Strangers er vakker, vellaga og rørande.
Håkon Tveit
Håkon Tveit er lektor i latinamerikansk kultur og historie ved Universitetet i Bergen og fast filmmeldar i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Magisk romantikk
Andrew Haigh flettar fantasi inn i ei vakker og sår kjærleikshistorie.
Drama
Regi: Andrew Haigh
All of Us Strangers
Med: Andrew Scott, Paul
Mescal, Claire Foy
Kinofilm
Blokka forfattaren Adam (Scott) bur i, er nesten tom. London verkar mest som ein dyster draum. Adam skriv bok der foreldra er sentrale. Han slit. Ein kveld kjem naboen Harry (Mescal) på døra. Han er full, fin og hyggjeleg. Det kan bli byrjinga på eit vakkert naboskap. Flørtinga er tydeleg.
Meir Mescal
Den britiske regissøren Andrew Haigh har veksla vellukka mellom fjernsynsseriar som den søte Looking (2014) og filmar som det strålande dramaet 45 år (2015), med Charlotte Rampling i ei av sine beste roller. Haigh kan få det beste ut av skodespelarar.
I All of Us Strangers er både Andrew Scott i hovudrolla og Paul Mescal som nyfiken nabo og ny type nydelege. Båe har ein mild framtoning med såre trekk under smila. Samtalane flyt sakte og ekte. Mescal følgjer opp den nydelege, Oscar-nominerte rolla i Aftersun (2022) med liknande lun melankoli. Han ser vi gjerne meir av. Dynamikken med Scott er flott.
Det magiske elementet i filmen ligg i ein uvanleg premiss som fungerer overraskande bra. Sjølv om det kan verke som ei stor spenningsspolering, avslører alle handlingsreferat og traileren at Adam vitjar foreldra. Han er i førtiåra, men dei døydde då han var tolv år. Denne vrien tek ein fort for god fisk.
Mimremagi
Til liks med meir tradisjonelle fantasyfilmar gjev det fantastiske grobotn for å grunde på mange ting. Korleis ville foreldra sett på sonen no? Er han vellukka? Kva har endra seg i samfunnet når det gjeld synet på homofili? Kva skulle ein helst gjort om att, annleis? Det blir fleire turar til rekkjehuset. Leiken med minne er til hjelp for han og publikum. Filmen tener på trikset intellektuelt og ikkje minst emosjonelt.
Trass i fine, varme figurar vaker mørket biletleg og bokstaveleg. Neonljos fyller dunkle rom. «Always on My Mind» i versjonen til Pet Shop Boys dundrar fengjande og sørgmodig. Andrew Haig er ein trygg forteljar og får som før fram sterke kjensler i meg. All of Us Strangers er vakker, vellaga og rørande.
Håkon Tveit
Håkon Tveit er lektor i latinamerikansk kultur og historie ved Universitetet i Bergen og fast filmmeldar i Dag og Tid.
Fleire artiklar
Foto: Seth Wenig / AP / NTB
Eit teikn på frustrasjon
Korkje Trump eller Biden har i røynda full kontroll på auke og fall i inflasjon eller kriminalitet.
Else Hagen: «Familie» (1950), olje på lerret. Rolf E. Stenersens samling / Munchmuseet.
Etterlysing og turné
Else Hagen er i dag eit ukjent namn for mange, men det er i endring.
Anders Folkestad og Torbjørn Ryssevik meiner det er nødvendig å styrke den vidaregåande skulen si studieførebuande rolle.
Gorm Kallestad / NTB
Studieopptak og skulifisering
Statsråden gjer rett i å avvise opptaksprøver som hovudveg til høgare utdanning.
Stig Amdam og Ragnhild Gudbrandsen spelar hovudrollene i stykket av August Strindberg.
Foto: Magnus Skrede / Den Nationale Scene
Krigen mellom kjønna
Dødsdansen er eit ekteskapsdrama der komikken får for stor plass, men spelestilane utfordrar kvarandre på interessant vis.
Nana rise-Lynum er redaktør i Norsk Barneblad.
Foto: Per Anders Todal
Å gi barn det dei ikkje veit at dei vil ha
Norsk Barneblad vart skipa i 1887 og har kome ut kvart år sidan. Sist helg fekk Nana Rise-Lynum Målprisen frå Noregs Mållag for innsatsen som redaktør.
Papiravisa