Drama

Regi: Léa Todorov

Maria Montessori (Orig.tit.: La nouvelle femme)

Med: Leïla Bekhti, Jasmine Trinca, Rafaëlle Sonneville-Caby, Raffaele Esposito
Kinofilm

Lili (Bekhti) er ei showkvinne som nyt det gode liv i Paris i år 1900 då dottera Tina (Sonneville-Caby) dukkar opp. Den vetle jenta er annleis. Difor tar Lili ho med til Roma. Der finst det ein plass for borna folk kallar «evneveike», «idiotar» og «svaksinna».

Men sjølvaste Maria Montessori (Trinca) ser ikkje slik på dei. Med kollegaen og kjærasten Giuseppe Montesano (Esposito) har ho som mål å endre alt. Ikkje berre korleis ein tek seg av «raringane», men all form for undervisning. Slikt sit langt inne hjå Lili.

Kvinner og born

Verdssynet og omveltingane Montessori stod for, var vilt verdifulle. Det er lett å stemme i. Både born og kvinner fortener betre. Maria Montessori handlar nemleg like mykje om kvinnesak som om pedagogikk.

Tittelfiguren var den fyrste kvinna som var lækjar i Italia. Ho hadde mot og drivkraft. Både Jasmine Trinca i tittelrolla og Leïla Bekhti i det som òg er ei hovudrolle, er stjerner som ber rollene sine lett innanfor rammene av eit konvensjonelt drama.

Innpakninga, konfliktane og motstandarane er kjende. Mellom skildringa av det utsvevande livet i Paris og fokuset på morsinstinkt hos både Maria og Lili verkar filmen nesten konservativ medan han hyllar kvinner som vil frigjere seg frå gamle strukturar i streit stil.

Pedagogikk 101

Maria Montessori passar godt inn i debattar om skulen i dag. Takk skal dei ha for å få fram verdien av kunstformer og fridom i undervisninga. Ei scene er i sanning fin. Ungane slår seg laus på kvart sitt vis til tonane av pianoet til Lili. Dei får skine i ei rekkje klipp som skil seg ut frå resten av filmen.

Nett då er musikken òg meir fantasirik, i kontrast til den konvensjonelle klimpringa elles. Foto er fint, utan krumspring. Kulissar og kostyme er pertentlege. Gatene i Roma ser ut slik ein reknar med at dei gjer i eit vanleg kostymedrama med litt solid budsjett.

Filmen er nærast blotta for nye estetiske tankar på eigne vegner. Det er nesten utruleg at så mange historiske drama om folk som evna å tenke heilt nytt, sit så grundig fast i gamle former for film. Det er vanleg. Léa Todorov har laga ein uoriginal film om ei høgst original kvinne.

Håkon Tveit

Håkon Tveit er lektor i latinamerikansk kultur og historie ved Universitetet i Bergen og fast filmmeldar i Dag og Tid.