Syndig sommar
Francois Ozon er seg sjølv lik: ein lettbeint, pratsam og mørk fransk estetikar.
David (Benjamin Voisin) og Alexis (Felix Léfèvre) flørtar sommaren 1985.
Foto: Fidalgo Filmdistribusjon
DRAMA
Regi: François Ozon
Sommeren ’85
(Orig.tittel: Eté 85)
Med: Felix Léfèvre, Benjamin Voisin, Valeria Bruno Tedeschi
Kinofilm
Sola skin over Normandie på høgda av sommaren i 1985. Sekstenåringen Alexis (Léfèvre) kantrar aleine på segltur. David (Voisin) kjem til unnsetning. Den attenårige kjekkasen er handlekraftig og tek sin nye venn med heim til den overkjærlege mora (Tedeschi). Det er starten på ein vill vennskap.
Varmt og vent
Over bileta går vitnemålet til Alexis, som fortel om kva som leidde fram til at David døydde den sommaren. Morbide dragningar skakar autoritetar. Vissa om ein bekmørk slutt vakar i bakgrunnen. Likevel er filmen oppstemd. Tempoet er høgt. Forteljarstemma går frenetisk som berre fransk film kan tillate seg.
«In Between Days» med The Cure dansar florlett over den sommaren alt skjedde. Lyden av stemninga er så sentral at regissøren Francois Ozon visstnok bytta filmtittel til året singelen kom ut for å blidgjere Robert Smith.
Fargane veltar varmt mot ein. Alt ser så bra ut som berre ein skilsetjande sommar farga av minne og gamal 16-millimeterfilm kan gjere.
Lett på tråden
Lina mellom kameratskap og flørt er kort. Nokre tek lettare på det enn andre. Som ofte før siktar Ozon stilsikkert mot det pikant dramatiske med unge kroppar og seksuell spenning. Samstundes handlar det om at forteljaren styrer historia. Det er kjent tematikk for Ozon, handsama i lett tone.
Sommeren ‘85 er snart gløymd, men litt solfylt drama kan varme dei frankofile.
Håkon Tveit
Håkon Tveit er lektor i latinamerikansk kultur og historie ved Universitetet i Bergen og fast filmmeldar i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
DRAMA
Regi: François Ozon
Sommeren ’85
(Orig.tittel: Eté 85)
Med: Felix Léfèvre, Benjamin Voisin, Valeria Bruno Tedeschi
Kinofilm
Sola skin over Normandie på høgda av sommaren i 1985. Sekstenåringen Alexis (Léfèvre) kantrar aleine på segltur. David (Voisin) kjem til unnsetning. Den attenårige kjekkasen er handlekraftig og tek sin nye venn med heim til den overkjærlege mora (Tedeschi). Det er starten på ein vill vennskap.
Varmt og vent
Over bileta går vitnemålet til Alexis, som fortel om kva som leidde fram til at David døydde den sommaren. Morbide dragningar skakar autoritetar. Vissa om ein bekmørk slutt vakar i bakgrunnen. Likevel er filmen oppstemd. Tempoet er høgt. Forteljarstemma går frenetisk som berre fransk film kan tillate seg.
«In Between Days» med The Cure dansar florlett over den sommaren alt skjedde. Lyden av stemninga er så sentral at regissøren Francois Ozon visstnok bytta filmtittel til året singelen kom ut for å blidgjere Robert Smith.
Fargane veltar varmt mot ein. Alt ser så bra ut som berre ein skilsetjande sommar farga av minne og gamal 16-millimeterfilm kan gjere.
Lett på tråden
Lina mellom kameratskap og flørt er kort. Nokre tek lettare på det enn andre. Som ofte før siktar Ozon stilsikkert mot det pikant dramatiske med unge kroppar og seksuell spenning. Samstundes handlar det om at forteljaren styrer historia. Det er kjent tematikk for Ozon, handsama i lett tone.
Sommeren ‘85 er snart gløymd, men litt solfylt drama kan varme dei frankofile.
Håkon Tveit
Håkon Tveit er lektor i latinamerikansk kultur og historie ved Universitetet i Bergen og fast filmmeldar i Dag og Tid.
Fleire artiklar
Judith Butler er filosof og ein frontfigur innanfor kjønnsteori.
Foto: Elliott Verdier / The New York Times / NTB
Ein endrar ikkje naturen med talemåtar
Dombås Hotell brenn 19. mai 2007.
Foto: Kari Anette Austvik / NTB
Frå bridgeverda: Svidd utgang
Kjersti Halvorsen er psykolog og forfattar.
Foto: Lina Hindrum
Fadesar og fasadar
Roboten blir til mens vi ror.
Det er naturleg å rykkja til når ein skjønar at laget ein spelar eller heiar på, rykkjer ned (jf. opprykk, nedrykk), skriv Kristin Fridtun. Her tek Ranheims Mads Reginiussen til tårene etter nedrykk i eliteseriekampen i fotball mellom Rosenborg og Ranheim på Lerkendal Stadion (3-2).
Foto: Ole Martin Wold / NTB
I rykk og napp
Det er naturleg å rykkja til når ein skjønar at laget ein spelar eller heiar på, rykkjer ned.
Ein soldat ber eit portrett av den drepne våpenbroren og aktivisten Pavel Petrisjenko i gravferdsseremonien hans i Kyiv 19. april. Petrisjenko døydde i kamp mot russiske okkupantar aust i Ukraina. Han er tidlegare omtalt i denne spalta fordi han arbeidde for å stogge pengespel som finansiering av det ukrainske forsvaret.
Foto: Valentyn Ogirenko / Reuters / NTB
Hagen til Kvilinskyj finst ikkje lenger
Alle historier, det gjeld òg dei som ser ut til å ha nådd slutten, har eit framhald.
Papiravisa