Spion i solnedgang

Yusaku (Takahashi) er ein suksessrik handelsmann i Kobe i 1940. Kona Satoko (Aoi) verkar naiv, men då mannen kjem heim frå ein tur etter billege varer i det japanskokkuperte Mandsjuria, anar ho ugler i mosen. Ein barndomsven med stigande militærgrad (Higashide) på spionjakt er i overkant nyfiken på kva dei syslar med.

Vanleg verdskrig

Den 41. filmen til ultraproduktive Kiyoshi Kurosawa er hans fyrste historiske drama. Skrekkfilmfantasten har òg vunne prisar for fantasirike samtidsdrama. Førre film, To the Ends of the Earth (Tabi no Owari Sekai no Hajimari) frå 2019, var ei gild, frisk ferd med japanarar som lagar rare reiseprogram frå Usbekistan.

Spionens kone er langt meir vanleg. Med eigen fjernsynsversjon ute før kinopremieren, verdas mest populære krig på kino, spionasje, sjalusi, tydeleg musikkbruk, solide stjerner (og dårlege, vestlege B-skodespelarar), verkar dette som eit bestillingsverk frå Japans NRK. Kurosawa har likevel meir å by på.

Fine mønster

Historia fangar gradvis interessa. Figuren til Satoko blir meir kompleks, og uvissa om kven som lurar kven, veks til god spenning. Dramatikken i parforholdet blir bygd pertentleg opp. Den store konflikten ligg i liberalisten og verdsborgaren med vestlege klede som kontrast til kravet om kimono i ei meir og meir sjåvinistisk og polarisert verd. I kjernen finn vi òg dei grufulle biologiske eksperimenta japanske troppar gjorde på kinesarar.

Er du abonnent? Logg på for å lese vidare

Digital tilgang – heilt utan binding

Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.

E-postadressa di

Eg godtek vilkåra

Eller kjøp eit anna abonnement

Er du abonnent? Logg på for å lese vidare