Richard sporvehjarta
Den store norske animasjonssatsinga flaksar stødig vidare.
Oskar Fjeldstad-Bergheim gir stemme til Richard Storken.
Foto: SF Studios
Animasjon / Familiefilm
Regi: Mette Tange, Benjamin Quabeck
Richard Storken og den mystiske juvelen (Orig.tit.: Richard the Stork and the Mystery of the Great Jewel)
Norske stemmer: Oskar Fjeldstad-Bergheim, Haddy N’jie, Bjarte Hjelmeland
Kinofilm
Richard (Fjeldstad-Bergheim) er ein spork, ein sporv som vaks opp blant storkar. Han har eit digert napoleonskompleks og blir rasande når dei eldre ikkje peikar han ut til å ta over som leiar før flokken skal migrere nord igjen frå Afrika til Europa.
Storkar
Richard stikk av aleine, men to venner flyg etter. I byen Ghardaia i Algerie møter trioen ein skadeskoten gjeng med sporvar som er fanga i evig juveljakt for ein tyrannisk påfugl og dei kua marabuane hans. Sporken tar opp kampen for fridomen.
Vetle Richard vil vere storkar. Sjølvhevding og egoisme er sentrale tema, som står i kontrast til samhald og vennskap. Den griske, bitre påfuglen er skurken, som attpåtil mobbar marabuane for å vere stygge. Ein lyt passe på flokken og familie sin.
Som migrerande sporv med ein fot i kvar av to bakgrunnar kan ein ta spirrevippen til inntekt for fordelane med å kombinere kulturar. Det er kraft i å spele på kunnskap frå fleire hald.
Ugler og kanari
Den enkle historia om å vise mot til å gjere det rette er eigna for eit ungt publikum. Historia er krydra med spenning og kjekke bifigurar. Bergenske Bjarte Hjelmeland får breie seg som papegøyen Kiki, ei diskodronning som freistar passe i kategorien flamboyant.
Den underlege ugla Olga er fin, med stemma til Haddy N’jie og den usynlege vennen Oleg. Min favoritt er den lurvete sporvungen Balak. Nokre narrative trådar og vitsar heng litt mykje på at ein skal ha sett den originale Richard Storken frå 2017.
Dei fargerike animasjonane er i tråd med dei dominerande tendensane Pixar har ført an med dei siste tiåra. Unntaket er ei tilbakeskodande scene i tradisjonell teiknestil, ei vakker og god løysing.
Korkje lattermusklane eller hjarterota rablar heilt i gjensynet med ambisiøse Richard, men ein liten fyr som strekker seg mot høgdene, har mi fulle støtte. Innan filmseriar for barn kan ein trygt flyga vidare med sporken.
Håkon Tveit
Håkon Tveit er lektor i latinamerikansk kultur og historie ved Universitetet i Bergen og fast filmmeldar i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Animasjon / Familiefilm
Regi: Mette Tange, Benjamin Quabeck
Richard Storken og den mystiske juvelen (Orig.tit.: Richard the Stork and the Mystery of the Great Jewel)
Norske stemmer: Oskar Fjeldstad-Bergheim, Haddy N’jie, Bjarte Hjelmeland
Kinofilm
Richard (Fjeldstad-Bergheim) er ein spork, ein sporv som vaks opp blant storkar. Han har eit digert napoleonskompleks og blir rasande når dei eldre ikkje peikar han ut til å ta over som leiar før flokken skal migrere nord igjen frå Afrika til Europa.
Storkar
Richard stikk av aleine, men to venner flyg etter. I byen Ghardaia i Algerie møter trioen ein skadeskoten gjeng med sporvar som er fanga i evig juveljakt for ein tyrannisk påfugl og dei kua marabuane hans. Sporken tar opp kampen for fridomen.
Vetle Richard vil vere storkar. Sjølvhevding og egoisme er sentrale tema, som står i kontrast til samhald og vennskap. Den griske, bitre påfuglen er skurken, som attpåtil mobbar marabuane for å vere stygge. Ein lyt passe på flokken og familie sin.
Som migrerande sporv med ein fot i kvar av to bakgrunnar kan ein ta spirrevippen til inntekt for fordelane med å kombinere kulturar. Det er kraft i å spele på kunnskap frå fleire hald.
Ugler og kanari
Den enkle historia om å vise mot til å gjere det rette er eigna for eit ungt publikum. Historia er krydra med spenning og kjekke bifigurar. Bergenske Bjarte Hjelmeland får breie seg som papegøyen Kiki, ei diskodronning som freistar passe i kategorien flamboyant.
Den underlege ugla Olga er fin, med stemma til Haddy N’jie og den usynlege vennen Oleg. Min favoritt er den lurvete sporvungen Balak. Nokre narrative trådar og vitsar heng litt mykje på at ein skal ha sett den originale Richard Storken frå 2017.
Dei fargerike animasjonane er i tråd med dei dominerande tendensane Pixar har ført an med dei siste tiåra. Unntaket er ei tilbakeskodande scene i tradisjonell teiknestil, ei vakker og god løysing.
Korkje lattermusklane eller hjarterota rablar heilt i gjensynet med ambisiøse Richard, men ein liten fyr som strekker seg mot høgdene, har mi fulle støtte. Innan filmseriar for barn kan ein trygt flyga vidare med sporken.
Håkon Tveit
Håkon Tveit er lektor i latinamerikansk kultur og historie ved Universitetet i Bergen og fast filmmeldar i Dag og Tid.
Fleire artiklar
Foto: Terje Pedersen / NTB
Tendensiøs statistikk om senfølger
Myndighetene må anerkjenne at senfølger eksisterer og utgjør et samfunnsproblem.
Klima- og miljøminister Andreas Bjelland Eriksen (Ap)
Foto: Javad Parsa / NTB
Bedre forhold for villreinen
Villreinen som lever i fjellområdene i Sør-Norge, sliter. Skal vi lykkes med å snu utviklingen, må vi finne løsninger sammen.
Titusenvis av menneske har samla seg framfor parlamentet i Tbilisi dei siste vekene, i protest mot det dei kallar «den russiske lova».
Foto: Ida Lødemel Tvedt
Krossveg i den georgiske draumen
TBILISI: Demonstrasjonane i Georgia kjem til å eskalere fram mot 17. mai.
Mange meiner at det er no landet tek vegvalet mellom Russland og Vesten.
Oppsettingar og konsertar er ein viktig og synleg del av skolegangen på musikklinjene. Her frå Hakkebakkeskogen ved Stord vidaregåande skule.
Foto: Stord vgs
Kampen om kunstfaga
Om kunstfaglege linjer ved vidaregåande skolar har livets rett, er ein årleg debatt når elevplassar og kroner skal fordelast.
Lars Elling har skrive eit portrett av venen Stian Carstensen.
Foto: Trond A. Isaksen
Singel og sanatorium
Lars Elling skriv sprudlande, intelligent overskotsprosa
frå sinnets undergrunn.
Papiravisa