Mørkets fyrste
McKay angrip Cheney med alt i ein drivande og deprimerande biografisk satire.
Christian Bale spelar Dick Cheney, og Amy Adams spelar Lynne Cheney i filmen.
Foto: Matt Kennedy / Annapurna Picture / SP Studios
Biografi / drama / komedie
Regi: Adam McKay
Vice
Med: Christian Bale, Amy Adams, Sam Rockwell
Mange minnest kor openberre løgnene som la grunnlag for den siste invasjonen av Irak, var. Og at ikkje berre USA, men òg somme av medlemmene i regjeringa til Bush den yngre og mindre gåverike kunne tene på krigen. Vice er historia om visepresidenten Dick Cheney (Bale), hans machiavelliske veg til makt og dei tragiske konsekvensane av framferda hans.
Krutrøyk
Regissør Adam McKay analyserte finanskrisa med The Big Short på framifrå vis. No held han fram med viljen til å formidle historier om dramatiske hendingar i samtida med vidd og stil. Vice osar av det brennande sinnet han ber mot Dick Cheney. I høgt tempo haglar poenga. Klippen er spenstig og blandar hektisk inn krigsbilete og familiefoto med meir. Christian Bale er strålande som den stille, sleipe, maktsjuke politikaren. At sminkørane er med blant dei åtte Oscar-nominasjonane til filmen, skulle berre mangle. Elles passar Sam Rockwell godt som den einfaldig farlege George W. Bush, og Amy Adams er alltid god. Det ryk av filmforma og stinkar frå sumpen i Washington.
Le eller grine
Cheney blir ofte omtala som den mektigaste visepresidenten i USAs historie. Det er sjeldan meint som ros. McKay argumenterer for at Cheney var sentral i å tillate tortur, starte krigar med tallause tusen sivile offer, setje i gang omfattande overvaking, halde hemmelege politiske prosessar, skape større ulikskap og generelt utarme demokratiet i USA. Det er mørkt. Til å vere dels komedie er Vice ikkje særleg munter eller oppløftande. Ein veit ikkje om ein skal le eller grine. Utan å vere like morosam som In the Loop, den store filmen om oppbygginga til krigen mot Irak, er McKay sikker i stilen, skarp i satiren og nådelaus i historieskrivinga, om enn med fridomar. Har du ei kjensle av at verda går til hundane, er neppe Vice rett medisin, sjølv om filmen skapar ein syndebukk. Treng du ei påminning om kva som leidde til dei endelause krigane i Afghanistan og Irak, og kor IS kom frå, bør du sjå filmen. Adam McKay er ein solid filmskapar og ei viktig stemme i USA.
Håkon Tveit
Håkon Tveit er lektor i latinamerikansk kultur og historie ved Universitetet i Bergen og fast filmmeldar i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Biografi / drama / komedie
Regi: Adam McKay
Vice
Med: Christian Bale, Amy Adams, Sam Rockwell
Mange minnest kor openberre løgnene som la grunnlag for den siste invasjonen av Irak, var. Og at ikkje berre USA, men òg somme av medlemmene i regjeringa til Bush den yngre og mindre gåverike kunne tene på krigen. Vice er historia om visepresidenten Dick Cheney (Bale), hans machiavelliske veg til makt og dei tragiske konsekvensane av framferda hans.
Krutrøyk
Regissør Adam McKay analyserte finanskrisa med The Big Short på framifrå vis. No held han fram med viljen til å formidle historier om dramatiske hendingar i samtida med vidd og stil. Vice osar av det brennande sinnet han ber mot Dick Cheney. I høgt tempo haglar poenga. Klippen er spenstig og blandar hektisk inn krigsbilete og familiefoto med meir. Christian Bale er strålande som den stille, sleipe, maktsjuke politikaren. At sminkørane er med blant dei åtte Oscar-nominasjonane til filmen, skulle berre mangle. Elles passar Sam Rockwell godt som den einfaldig farlege George W. Bush, og Amy Adams er alltid god. Det ryk av filmforma og stinkar frå sumpen i Washington.
Le eller grine
Cheney blir ofte omtala som den mektigaste visepresidenten i USAs historie. Det er sjeldan meint som ros. McKay argumenterer for at Cheney var sentral i å tillate tortur, starte krigar med tallause tusen sivile offer, setje i gang omfattande overvaking, halde hemmelege politiske prosessar, skape større ulikskap og generelt utarme demokratiet i USA. Det er mørkt. Til å vere dels komedie er Vice ikkje særleg munter eller oppløftande. Ein veit ikkje om ein skal le eller grine. Utan å vere like morosam som In the Loop, den store filmen om oppbygginga til krigen mot Irak, er McKay sikker i stilen, skarp i satiren og nådelaus i historieskrivinga, om enn med fridomar. Har du ei kjensle av at verda går til hundane, er neppe Vice rett medisin, sjølv om filmen skapar ein syndebukk. Treng du ei påminning om kva som leidde til dei endelause krigane i Afghanistan og Irak, og kor IS kom frå, bør du sjå filmen. Adam McKay er ein solid filmskapar og ei viktig stemme i USA.
Håkon Tveit
Håkon Tveit er lektor i latinamerikansk kultur og historie ved Universitetet i Bergen og fast filmmeldar i Dag og Tid.
McKay er sikker i stilen, skarp i satiren og nådelaus i historieskrivinga, om enn med fridomar.
Fleire artiklar
Gjennom foto og tekst dokumenterte Maria Gros Vatne eit annleis liv på bloggen Wildandfree.no. Ho og mannen Nik Payne forlét bylivet og trygge jobbar til fordel for økologisk gardsbruk og heimeskule. Her ser me sonen Falk.
Foto: Maria Gros Vatne
Frå draum til sorg
Ukjent landskap vinn den eine prisen etter den andre. No er den å finne på lista over filmar som er kvalifiserte til vurdering av Oscar-akademiet i kategorien «Beste dokumentarfilm».
Peter Flamm (1891–1963) var ein tysk lege med jødisk familiebakgrunn som i 1926 gjorde furore med debutromanen.
Foto: Otto Kurt Vogelsang / Ullstein bild
«Jeg? er ein djupt fascinerande og høgst moderne tekst om sinnsforvirring og dobbeltgjengeri»
Marie Blokhus, Gard Skagestad og Kirsti Refseth spelar stykket til den tyske dramatikaren Marius von Mayenburg.
Foto: Monica Tormassy / Det Norske Teatret
Kven har makt over kven?
Velspelt om medviten og umedviten makt, sanning, manipulasjon og illusjon.
The Lady (Willa Fitzgerald) må flykte frå ein galen mann.
Foto: Another World Entertainment
Skrekkfilmen Strange Darling tuklar med tida for å trekke i gang tankane.
Sveinung Rotevatn (V), som ser opp, talte ikkje under behandlinga av den nye abortlova 3. desember. Den som gjekk fram til talarstolen flest gonger, var Marian Hussein (SV).
Foto: Thomas Fure / AP / NTB
Mors liv i salen
Debatten vi fekk høyre då den nye abortlova blei behandla tysdag, strekte seg frå 10.00 til 14.30, frå 1915 til framtida og frå fosteret til den store verda.
Papiravisa