Dokumentar

Regi: Kristina Lindström, Kristian Petri

Verdens vakreste gutt (Orig.tittel: Världens vackraste pojke)

Med: Björn Andrésen og folk i livet hans

Som 15-åring får Björn rolla som Tadzio i Luchino Viscontis Døden i Venedig (1971). Å vera teken ut fordi han er så vakker, skal henga ved han resten av livet – trur eg.

Lukka

Det einaste eigentleg nemneverdige Björn Andrésen har gjort i livet, er denne filmrolla, ei rolle han knapt spela i, så mykje som var til stades i. Han har ingen replikkar, han er rett og slett eit pent fjes som vert forguda av menn verda rundt.

Det ligg stadige insinuasjonar om halvlurvete motivasjonar frå homofile Visconti si side her, og miljøet den unge svenske guten brått vart introdusert for.

Men kva førte eigentleg til at verdas vakraste gut vart redusert til ein trygda, forknytt gamal mann?

Knapp

Det vert introdusert nye rollefigurar – ei bestemor som tok styringa etter at mora forsvann, ein kjærast som hjelper han med å unngå å verta kasta ut av heimen sin, og ei dotter som han har hatt sporadisk kontakt med. Men ingen av dei får særleg mykje plass ut frå kor essensielle dei er, og kor mykje informasjon dei kan sitja på.

Bjørn sjølv er knapp med kva han deler, og det er hans rett, men då burde filmskaparane vurdert forteljarstemme eller eit anna verkemiddel, for her kjennest det i stor grad som spekuleringar og halvkvedne forsøk på å psykologisera. Å trekke inn ein psykolog ville vore interessant. I staden vert det ein slags mimretur der den som skal mimra, ikkje hadde så lyst likevel.

Brit Aksnes

Brit Aksnes er frilans kultur­arbeidar og fast filmmeldar i Dag og Tid.