Musikal/Komedie/Western

Regi: Mattias Høyem, Frøydis Fossli Moe, Kjetil Sviland

Megatown

Med: Megabandet
Kinofilm

Ein mangfaldig gjeng nyt dagane i Megatown, der alle støtt syng søtt, takk vere magiske urter. Så dukkar skurkar opp for å stele det grøne gullet. Ein slakk sheriff, helten Hero og ei uventa modig forelska frøken lyt til pers.

Normcore

Skodespelarane i Megatown er frå Megabandet, eit band frå Drammen som etter eiga utsegn er eit tilbod for utviklingshemma med over 60 medlemmar. Filmen er ifølgje produsentane unik i at alle dei berande rollene er spelte av folk med ei eller anna funksjonsnedsetting.

Historia er som ein standard western, krydra med romantikk og komikk. Musikken av Dissimilis-guru Øystein Remme er enkel og fengjande i køntritradisjon. Songane kjem tett.

Elles lirar folk replikkar av seg med klar tale og glimt i auga. Linjene vekslar mellom det naivt trauste og det overrumplande morosame, gjerne med ein solid dose sjølvironi. Humoren er underfundig. «Å, det er fyrste gongen nokon har omtala meg som normal», seier ein kar. Bøddelen John Blund er sliten av å ta livet av folk. Han orsakar at reipet er ruglete og slår av ein spøk i ånda til Monty Python.

Freaks

Megatown feirar mangfald. Filmen er ein fjern slektning av Freaks (1932) av Tod Browning. Ein bør ikkje forvente korkje song à la Lady Gaga, kule kisar som Clint’n eller at nokon har talegåvene til Eddie Murphy, men eg koste meg. Filmteamet har leika seg med ein svensk moropark som kulissar. Dei ser ut til å nyte opplevinga.

Dette er ikkje ein vanleg film. Det hadde vore keisamt. I staden får vi ein kjekk leik med kjærleik til film, musikk og vitsar.

Håkon Tveit

Håkon Tveit er lektor i latinamerikansk kultur og historie ved Universitetet i Bergen og fast filmmeldar i Dag og Tid.