Kampen om Algerie
La deg riva med av algerisk ungdom i framifrå kamprop.
18 år gamle Papicha (Lyna Khoudri) drøymer om å bli motedesignar, medan terroristar ynskjer å innføre eit muslimsk regime overalt i Algerie.
Foto: The Ink Connection
DRAMA
Regi: Mounia Meddour
Papicha – kampen om frihet
Med: Lyna Khoudri, Shirine Boutella, Amira Hilda Douaouda
KINOFILM
Nedjma eller «Papicha» (Khoudri) og venninnene går på universitetet i Alger seint i 1990-åra. Algerie er splitta av borgarkrig.
Ekstreme religiøse grupper spreier frykt med valdelege angrep mot alle meiningsmotstandarar. Feil kle er nok. Nedjma opererer som undergrunnsskreddar på diskotekdo. Draumen er å bli designar.
Sjarm og varme
Sjølv om historia er særeigen for algeriske høve i ei unik tid, er ho klassisk og tidlaus. Regissøren Mounia Meddour trykker på store knappar for melodrama utan at det byd meg det minste imot. Høg temperatur passar tematikken. Fanatikarar trugar ein gjeng det er lett å like og som er på veg mot livet. Jentene vil heller ha støtte enn vern, men det er harde tider og ungdommen er i flyt mellom ulike vegar.
Den livlege gjengen speglar spekter av draumar studentar kan ha. Fleire av figurane er dynamiske. Forteljinga har nyansar i tillegg til klare prinsipp. Nedjma har hug til både populærkultur og algerisk tradisjon, men hatar religiøs undertrykking. Bønneropa brummar i det fjerne når jentene snik seg over skulemuren og tar på leppestift. Det gjeld å få skautet på og kassetten med «Get Up» av Technotronic av når taxien nærmar seg eit sjekkpunkt.
Fotografiet er prega av flott flyt som saman med kvikk klipp og lyd løftar kjensla av rastlaus ungdom. Bileta har briljant tekstur. Friske fargar og intimt snitt med varmt ljos møter skuggar som reflekterer dei svarte nittiåra. Det driv godt med mykje spenning. Pulsen går. Gneistrande Lyna Khoudri i tittelrolla osar av energi og sjarm. Hennar vinnande vesen er gull verdt. Ei stjerne er fødd.
Vreide og von
Regissøren Mounia Meddour debuterer med ein smell. På den franske César-utdelinga vann ho prisen for beste første film. Khoudri vann for beste lovande, kvinnelege skodespelar. Kostyma burde òg vore nominerte. Handverket er skotsikkert. Historia er skakande. Det riv og brenn i hjarta. Filmen er eit flammande kamprop. Nedjma og gjengen vil ikkje la si stemme vere stille i kampen om kva Algerie skal romma. Dramaet har publikumspotensial. Folk lyt gå på kino for å kjenne vreide og von i vakker, fri flyt.
Håkon Tveit
Håkon Tveit er lektor i latinamerikansk kultur og historie ved Universitetet i Bergen og fast filmmeldar i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
DRAMA
Regi: Mounia Meddour
Papicha – kampen om frihet
Med: Lyna Khoudri, Shirine Boutella, Amira Hilda Douaouda
KINOFILM
Nedjma eller «Papicha» (Khoudri) og venninnene går på universitetet i Alger seint i 1990-åra. Algerie er splitta av borgarkrig.
Ekstreme religiøse grupper spreier frykt med valdelege angrep mot alle meiningsmotstandarar. Feil kle er nok. Nedjma opererer som undergrunnsskreddar på diskotekdo. Draumen er å bli designar.
Sjarm og varme
Sjølv om historia er særeigen for algeriske høve i ei unik tid, er ho klassisk og tidlaus. Regissøren Mounia Meddour trykker på store knappar for melodrama utan at det byd meg det minste imot. Høg temperatur passar tematikken. Fanatikarar trugar ein gjeng det er lett å like og som er på veg mot livet. Jentene vil heller ha støtte enn vern, men det er harde tider og ungdommen er i flyt mellom ulike vegar.
Den livlege gjengen speglar spekter av draumar studentar kan ha. Fleire av figurane er dynamiske. Forteljinga har nyansar i tillegg til klare prinsipp. Nedjma har hug til både populærkultur og algerisk tradisjon, men hatar religiøs undertrykking. Bønneropa brummar i det fjerne når jentene snik seg over skulemuren og tar på leppestift. Det gjeld å få skautet på og kassetten med «Get Up» av Technotronic av når taxien nærmar seg eit sjekkpunkt.
Fotografiet er prega av flott flyt som saman med kvikk klipp og lyd løftar kjensla av rastlaus ungdom. Bileta har briljant tekstur. Friske fargar og intimt snitt med varmt ljos møter skuggar som reflekterer dei svarte nittiåra. Det driv godt med mykje spenning. Pulsen går. Gneistrande Lyna Khoudri i tittelrolla osar av energi og sjarm. Hennar vinnande vesen er gull verdt. Ei stjerne er fødd.
Vreide og von
Regissøren Mounia Meddour debuterer med ein smell. På den franske César-utdelinga vann ho prisen for beste første film. Khoudri vann for beste lovande, kvinnelege skodespelar. Kostyma burde òg vore nominerte. Handverket er skotsikkert. Historia er skakande. Det riv og brenn i hjarta. Filmen er eit flammande kamprop. Nedjma og gjengen vil ikkje la si stemme vere stille i kampen om kva Algerie skal romma. Dramaet har publikumspotensial. Folk lyt gå på kino for å kjenne vreide og von i vakker, fri flyt.
Håkon Tveit
Håkon Tveit er lektor i latinamerikansk kultur og historie ved Universitetet i Bergen og fast filmmeldar i Dag og Tid.
Gneistrande Lyna Khoudri i tittelrolla osar av energi og sjarm.
Fleire artiklar
Butikkvindauge i Worth Avenue i Palm Beach i Florida.
Alle foto: Håvard Rem
Det blonde reservatet
PALM BEACH: Krig og folkevandring verkar inn på alle vestlege val. Eit amerikansk presidentval kan verka andre vegen òg.
Lewis Lapham på Lapham’s Quarterly-kontoret ved Union Square på Manhattan.
Ein lang marsj mot idiotveldet
NEW YORK: Sett frå minnestunda for Lewis Lapham ser den politiske dagsordenen i USA mindre ny ut.
VINNAREN: På søndag vart Herbert Kickls Fridomsparti (FPÖ) for første gongen største parti i det austerrikske parlamentsvalet. Får partiet makt, vil dei jobbe for å oppheve sanksjonar mot Russland.
Foto: Lisa Leutner / Reuters/ NTB
Politikk i grenseland
Austerrikarane ser på seg sjølv som ein fredsnasjon. Likevel røystar ein tredel på prorussiske høgrepopulistar.
Eldspåsetting og steinkasting i Ramels veg i Rosengård i Malmö. Ivar Hippe har intervjua innbyggarar i utsette bydelar i Vest-Sverige.
Foto: Johan Nilsson / TT / AP / NTB
– Det kjem til å bli stygt
Ivar Hippe fekk lyst til å sjå nærmare på dei svenske tilstandane. Etter tre års arbeid er Sverige 2024: Beretninger om et land i krise her. Staten må ta styring, seier han.
Yrka med det høgste sjukefråværet er kvinnedominerte med relasjonelt arbeid og høge emosjonelle krav, skriv Lill Sverresdatter Larsen.
Foto: Gorm Kallestad / NTB
Langvarig overbelastning gir rekordhøyt sykefravær
«Vi har lenge drevet en dugnad for å holde skuta flytende.»
Papiravisa