Julie spring
Tidsklemma for ei fransk aleinemor er skildra stramt og stressande.
Laura Calamy, som spelar den travle aleinemora Julia, fekk pris for beste hovudrolle på filmfestivalen i Venezia i haust.
Foto: Arthaus
Drama
Regi: Éric Gravel
Tatt av tiden (Orig.tit.: À plein temps)
Med: Laure Calamy, Anne Suarez, Geneviève Mnich
Kinofilm
Julie (Calamy) vaknar av alarmen og hastar snart av garde. Det er framleis mørkt då ho leverer borna hjå naboen (Mnich) som skal ta dei til og frå skulen. Når Julie kjem att, er det mørkt igjen. Ho har brukt ei æve på å reise frå småbyen til arbeidet i sentrum av Paris under ein omfattande streik.
Radio og fjernsyn dekkjer protestar og buss for tog. Jobben med å leie eit lag med reingjerarar på eit luksushotell er ein kamp mot klokka, som resten av livet.
Stresstest
Julie spring som Lola i filmen av Tom Tykwer. Med det same Julie vaknar, set energisk elektronisk musikk av Ire`ne Dre´sel rytmen. Intenst stress aukar med kjappe klipp og kamera i uroleg rørsle. I kombinasjon med musikken får filmen noko til felles med heisaturane til Safdie-brørne frå New York med Good Time og Uncut Gems.
Meir openberre referansar er Dardenne-brørne à la oppjaga To dager, én natt. Moderat fargebruk og tydeleg forankra fransk kontekst gjer at ein kjenner nærleiken til dei mange gode franske dramaa som har skildra kor umogeleg det er for franske arbeidarar å halde hovudet over vatnet, av folk som Stéphane Brizé og Laurent Cantet. Men Tatt av tiden er ingen politisk pamflett. Til det er ambisjonane til Julie for individuelle. Streiken er eit uromoment som gjer livet hennar vanskelegare. Ho vil halde på eit romsleg hus heller enn å unngå tidsklemma.
Stødig arbeid
Sikker regi gjer at ein kjenner stresset på kroppen. Dei grunnleggjande elementa og problema er kjende. Julie slit med stram økonomi, fråverande far, press frå hierarkiet i jobben og uventa utanforståande utfordringar. Ho blir tvinga til å bryte lovnader, lyge og skulke.
Laure Calamy spelar godt, slik ho har gjort i mellom anna Claire Darling og Ava. Det kjem ein stadig straum av solid fransk film på kino. I eit sjikt der arbeidarane er distanserte frå kamp om rettar, er flyvertfilmen Zero Fucks Given frå i fjor friskare. Vonleg kjem også denne på kino. Tatt av tiden er ein gjennomført god film. Etterpå treng du ei stund i ein stressless.
Håkon Tveit
Håkon Tveit er lektor i latinamerikansk kultur og historie ved Universitetet i Bergen og fast filmmeldar i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Drama
Regi: Éric Gravel
Tatt av tiden (Orig.tit.: À plein temps)
Med: Laure Calamy, Anne Suarez, Geneviève Mnich
Kinofilm
Julie (Calamy) vaknar av alarmen og hastar snart av garde. Det er framleis mørkt då ho leverer borna hjå naboen (Mnich) som skal ta dei til og frå skulen. Når Julie kjem att, er det mørkt igjen. Ho har brukt ei æve på å reise frå småbyen til arbeidet i sentrum av Paris under ein omfattande streik.
Radio og fjernsyn dekkjer protestar og buss for tog. Jobben med å leie eit lag med reingjerarar på eit luksushotell er ein kamp mot klokka, som resten av livet.
Stresstest
Julie spring som Lola i filmen av Tom Tykwer. Med det same Julie vaknar, set energisk elektronisk musikk av Ire`ne Dre´sel rytmen. Intenst stress aukar med kjappe klipp og kamera i uroleg rørsle. I kombinasjon med musikken får filmen noko til felles med heisaturane til Safdie-brørne frå New York med Good Time og Uncut Gems.
Meir openberre referansar er Dardenne-brørne à la oppjaga To dager, én natt. Moderat fargebruk og tydeleg forankra fransk kontekst gjer at ein kjenner nærleiken til dei mange gode franske dramaa som har skildra kor umogeleg det er for franske arbeidarar å halde hovudet over vatnet, av folk som Stéphane Brizé og Laurent Cantet. Men Tatt av tiden er ingen politisk pamflett. Til det er ambisjonane til Julie for individuelle. Streiken er eit uromoment som gjer livet hennar vanskelegare. Ho vil halde på eit romsleg hus heller enn å unngå tidsklemma.
Stødig arbeid
Sikker regi gjer at ein kjenner stresset på kroppen. Dei grunnleggjande elementa og problema er kjende. Julie slit med stram økonomi, fråverande far, press frå hierarkiet i jobben og uventa utanforståande utfordringar. Ho blir tvinga til å bryte lovnader, lyge og skulke.
Laure Calamy spelar godt, slik ho har gjort i mellom anna Claire Darling og Ava. Det kjem ein stadig straum av solid fransk film på kino. I eit sjikt der arbeidarane er distanserte frå kamp om rettar, er flyvertfilmen Zero Fucks Given frå i fjor friskare. Vonleg kjem også denne på kino. Tatt av tiden er ein gjennomført god film. Etterpå treng du ei stund i ein stressless.
Håkon Tveit
Håkon Tveit er lektor i latinamerikansk kultur og historie ved Universitetet i Bergen og fast filmmeldar i Dag og Tid.
Men Tatt av tiden er ingen politisk pamflett.
Fleire artiklar
Foto: Agnete Brun
Med den monumentale boka Sjøfareren Erika Fatland gitt oss eit uvant, og skremmande, perspektiv på europeisk kolonialisme.
Kongsbonden Johan Jógvanson bur i den Instagram-venlege bygda Saksun. Men sjølv om han skjeller ut turistar, er det ikkje dei han er forbanna på. Det er politikarane inne i Tórshavn.
Alle foto: Hallgeir Opedal
Turistinvasjonen har gjort Johan Jógvanson til den sintaste bonden på Færøyane.
Finansminister Trygve Slagsvold Vedum (Sp) på pressekonferanse etter framlegginga av statsbudsjettet måndag. For dei som er opptekne av klima, var ikkje budsjettet godt nytt.
Foto: Fredrik Varfjell / NTB
Kapitulasjon i klimapolitikken
Regjeringa veit ikkje om statsbudsjettet bidreg til å redusere eller å auke klimagassutsleppa. Derimot er det klart at det nasjonale klimamålet for 2030 ikkje blir nådd.
Foto: Gyldendal
Erfaringar av tap og nytt liv
Debutdikta til Anngjerd Rustand eig omhug for omverda og er skrivne med klårleik og vent, sanseleg nærvær.
Teikning: May Linn Clement
Intellektuell boms
«Stormeister Kaufman skriv at Steve Brandwein er den personen som har prega han mest.»