Homokamp på kammerset – og i gata
Rått, realistisk og utmattande portrett av aidsaktivisme i nittitalets Paris.
Gruppa ACT UP Paris demonstrerer mot måten politikarane handterer aidsepidemien på.
Foto: Céline Nieszawer / Arthaus
Drama
Regi: Robin Campillo
120 slag i minuttet (orig.tittel: 120 battements par minute)
Med: Nahuel Pérez, Sean Biscayart, Arnaud Valois, Adéle Haenel
Paris, tidleg på 90-talet: Ei hivsmitta aktivistgruppe stormar eit regjeringsmøte og ber politikarane svare for den svake handteringa av aidsepidemien. Konfrontasjonen tar ei dramatisk vending, og filmen hoppar til gruppemøtet i etterkant. Gruppa kallar seg ACT UP Paris, og intens diskusjon følger. Var det rett å dra provokasjonen så langt? Korleis kan vi best bli høyrde? Har media skrive om hendinga?
Her er filmskapar Robin Campillo på sitt beste. Han var sjølv ein del av ACT UP-miljøet, men gir meir til scenene enn personleg røynsle. Han gir dei konflikt, framdrift og liv. Nett som han gjorde då han skreiv manuset til den prisvinnande Klassen (2008), der samtalen mellom ein lærar og elevane i eit klasserom er heile historia.
120 slag i minuttet har også mikroperspektivet som metode, men med meir rørsle: Rollefigurane flyttar seg frå møterom til offentlege protestar, frå homoparadar til nattklubben, frå interne konfliktar i gruppa til samhaldet ved sjukesenga.
Om Campillo er ein sterk manusforfattar, har han større problem med regien: Filmen klokkar inn på 140 minutt, og det er for langt. Mikroperspektivet bit også Campillo i halen: kjensla av storsamfunnet rundt gruppa er så å seie fråverande. Det er denne ytre underteksten – korleis samfunnet, politikarane såg på aids – Campillo tar for gitt. Han vender seg i staden mot ei kjærleikshistorie mellom Sean og Nathan (Valoiss). Han vender tilbake til møterommet, nattklubben og gatedemonstrasjonane. 120 slag i minuttet slår og slår, om det så går på tomgang.
Sondre Åkervik
Sondre Åkervik er student, skribent og fast filmmeldar i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Drama
Regi: Robin Campillo
120 slag i minuttet (orig.tittel: 120 battements par minute)
Med: Nahuel Pérez, Sean Biscayart, Arnaud Valois, Adéle Haenel
Paris, tidleg på 90-talet: Ei hivsmitta aktivistgruppe stormar eit regjeringsmøte og ber politikarane svare for den svake handteringa av aidsepidemien. Konfrontasjonen tar ei dramatisk vending, og filmen hoppar til gruppemøtet i etterkant. Gruppa kallar seg ACT UP Paris, og intens diskusjon følger. Var det rett å dra provokasjonen så langt? Korleis kan vi best bli høyrde? Har media skrive om hendinga?
Her er filmskapar Robin Campillo på sitt beste. Han var sjølv ein del av ACT UP-miljøet, men gir meir til scenene enn personleg røynsle. Han gir dei konflikt, framdrift og liv. Nett som han gjorde då han skreiv manuset til den prisvinnande Klassen (2008), der samtalen mellom ein lærar og elevane i eit klasserom er heile historia.
120 slag i minuttet har også mikroperspektivet som metode, men med meir rørsle: Rollefigurane flyttar seg frå møterom til offentlege protestar, frå homoparadar til nattklubben, frå interne konfliktar i gruppa til samhaldet ved sjukesenga.
Om Campillo er ein sterk manusforfattar, har han større problem med regien: Filmen klokkar inn på 140 minutt, og det er for langt. Mikroperspektivet bit også Campillo i halen: kjensla av storsamfunnet rundt gruppa er så å seie fråverande. Det er denne ytre underteksten – korleis samfunnet, politikarane såg på aids – Campillo tar for gitt. Han vender seg i staden mot ei kjærleikshistorie mellom Sean og Nathan (Valoiss). Han vender tilbake til møterommet, nattklubben og gatedemonstrasjonane. 120 slag i minuttet slår og slår, om det så går på tomgang.
Sondre Åkervik
Sondre Åkervik er student, skribent og fast filmmeldar i Dag og Tid.
Fleire artiklar
Eit hus i Ål kommune vart teke av jordskred under ekstremvêret "Hans" i august i fjor.
Foto: Frederik Ringnes / NTB
Husforsikring i hardt vêr
Kan klimaendringane føre til at også norske heimar blir umoglege å forsikre?
Folkerørsla for lokalsjukehusa demonstrerer mot helseføretakmodellen utanfor Stortinget i 2017.
Foto: Håkon Mosvold Larsen / NTB
Vestre må avslutte konflikter og beklage
«Svært mange av de 300.000 som jobber i Helse-
vesenet, merker daglig følgene av Helseforetaks-
modellen som nå videreføres av Ap og Sp.»
Teikning: May Linn Clement
Tid for realitetsorientering
Valet av Donald Trump til president er ikkje noka tilfeldig ulukke, men ei fylgje av dårleg politisk handverk gjennom lang tid.
Ruslan Gorovij sender pengane han tener som artist, heim til Kyiv, der vener kjøper vedlass til ukrainarar som treng varme i vinter.
Foto: Ukrainian online sales
Eit nytt lovframlegg som legg opp til at det skal bli straffbart å selje ulovleg hogd skog, vil ikkje minst råke folk i øydelagde hus.
James Rebanks på Lillehammer sist veke.
Foto: Morten A. Strøksnes
Ein mann for alle årstider
LILLEHAMMER: Etter å ha skrive to svært populære bøker om landbruk og sauehald hamna James Rebanks i ei krise som førte han til eit dunvær på Helgeland.