Drama / Komedie

Regi: Kaveh Tehrani

Hør her’a

Med: Mohammed Ahmed, Liza Haider, Asim Chaudhry, Kriti Surjan Thepade
Kinofilm

Det er sommar i Oslo. Mahmoud (Ahmed) heng heime i Groruddalen, medan «norske nordmenn» er i Syden. Onkel Ji (Chaudhry) kjem på besøk frå Pakistan. Det uroar alle. Mora (Thepade) må lage imponerande mat. Mahmoud må fungere som guide for onkelen, medan faren køyrer drosje.

Vetlebror Ali (Haider) er i overkant interessert i rosa einhyrningar, regnbogar og sminka til Arisha, jenta Mahmoud er forelska i. Snart vil Ali bli kalla Alia. Mahmoud har ei mengd problem.

Snakkis

Mahmoud snakkar rett til kamera på vegner av «vi pakkisbarn». Han rettar seg til publikum og forklarar korleis livet som norskpakistansk gut utan pengar er i Groruddalen.

De norske nordmenn lyt lære! Her blir det hersa vilt med alle stereotypar.

Alle kurdarane heiter Goran. Alle dei pakistanske mødrene sladrar mellom balkongane. Smilande somaliske menn diskuterer ein ny blazer og norsk forbod mot khat. Eller har Sylvi Listhaug rett i at småpraten handlar om at det kanskje er på tide å byrje å ta over landet? Hør her’a blir omtala som drama, men har minst like mykje komedie i seg. Blikket på det norske er stundom hylande morosamt. Filmen boblar av idear og forteljarglede.

Det er mange ting ein pakistansk far kan sette etter: «Eg kom ikkje til Noreg for å...». Karikerte figurar er utgangspunkt for leik som etter kvart gjev djupn. Onkel Ji er ein stereotyp parodi som blomstrar til å få fleire sider i løpet av filmen. Etter kvart tek dramaa større plass. Trass i tunge tema er dette ein lettbeint film som eg forstår at vann gledespreiarprisen på filmfestivalen i Haugesund. Boka til Gulraiz Sharif, som filmen er basert på, er vilt populær. Filmen vinn sikkert òg flust av hjarte.

Kjære Oslo

Mohammed Ahmed har eit vinnande vesen og er perfekt for hovudrolla. Tenåringsbarten er topp. Den keitete kroppsstillinga òg. Du kastar deg med på turen hans med det same. Han er ein betre guide for oss enn for Onkel Ji. Animasjon, fjernsynsklipp og høgt tempo gjev ei livleg opning. Filmen fyller sommaren med sprakande fargar.

Mahmoud er ikkje overtydd om at paradiset ligg blant blokkene, slik onkelen verkar tru. Men fridomen er ikkje verst. Kanskje Alia høyrer heime og er «pakkis som alle andre», eventuelt hijra i pakistansk tradisjon?

Vi får rørande brot i den fleipete tonen. Regissør Kaveh Tehrani ber bodskap om forståing og respekt både mellom grupper i Noreg og i det pakistanske miljøet historia kjem frå, aust i Oslo. Mahmoud seier at han er «oslosk». Denne filmen er tvillaust veldig oslosk. Likevel lokkar han låtten fram hjå ein bergensar som er programforplikta til mild irritasjon over hovudstaden. Dette var ein kjekk kinotur.

Håkon Tveit

Håkon Tveit er lektor i latinamerikansk kultur og historie ved Universitetet i Bergen og fast filmmeldar i Dag og Tid.