Fint og fantasilaust
Roger Michell har støypt ein solid kopi av den danske Stille hjerte for USA.
Familien er samla ei siste helg.
Foto: Manymore AS
DRAMA
Regi: Roger Michell
Blackbird
Med: Susan Sarandon, Sam Neill, Kate Winslet
Kinofilm
Det skrantar på fantasien der borte i USA. Kvar suksess frå andre land skal få sin kopi, så kinopublikummet skal sleppe å tenke at det finst andre land som lagar film på andre språk. Då slepp ein å skrive nye manus òg! No har Notting Hill-regissøren Roger Michell laga ein variant av populære Stille hjerte, eit rørande drama av danske Bille August frå 2015. Blackbird handlar om Lily (Sarandon) som skal ha ei siste helg med familien. Ho skal få hjelp til å døy før ALS-sjukdomen lammar ho heilt.
Sjukt
Når eg les mi eiga melding frå 2015 av Stille hjerte, slår det meg at det meste passar på Blackbird. Båe er heilstøypte drama om familieforhold meir enn om sjukdom og dødshjelp. Regissør Roger Michell brukar som August teskeia flittig i starten for å etablere klare figurar.
Den eldste dottera (Winslet) er særs skikkeleg og har med ein uhyre normal mann og ein flink son. Yngstedottera er trøblete, kanskje psykisk sjuk, og har med dama si som ei overrasking. Det lesbiske forholdet er ein ny tvist som saman med kommentarar om vegansk kalkunmiddag og studentar som vil kansellere Odysseen, skal gje ei tidsriktig ramme for publikum på andre sida av Atlanteren.
System
Flotte tablå frå Sussex i Sør-England skal førestilla Hamptons i USA. Det er like fint som Fyn. Det stilige huset teikna av ein fjong arkitekt er fylt av kunst og bøker som gjev inntrykk av ein solid dose kulturell og økonomisk kapital. Alt er stødig og velsmurt, frå foto via klipp til musikk. Ingenting irriterer. Rollelista er rå. Susan Sarandon er heilt super. Sam Neill, Kate Winslet, Mia Wasikowska og Lindsay Duncan er alle topp. Det plagar meg at ikkje desse ressursane kan bli brukte til å skapa noko nytt.
Historia har hinder, som venteleg er, knytt til både eutanasi, familiestrukturar og forventingar. Det er stundom litt vittig, og ei tåre trillar igjen, sjølv om replikken er litt meir tannlaus enn den danske. Alt skal vere endå litt meir tydeleg for marknaden i USA, sjølv om britar og svenskar produserer.
Isolert sett er Blackbird ein ganske god film. Likevel er han eit symptom på systemet med ei stormakt som ikkje vil sjå resten av verda. Det systemet kan godt få litt aktiv dødshjelp.
Håkon Tveit
Håkon Tveit er lektor i latinamerikansk kultur og historie ved Universitetet i Bergen og fast filmmeldar i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
DRAMA
Regi: Roger Michell
Blackbird
Med: Susan Sarandon, Sam Neill, Kate Winslet
Kinofilm
Det skrantar på fantasien der borte i USA. Kvar suksess frå andre land skal få sin kopi, så kinopublikummet skal sleppe å tenke at det finst andre land som lagar film på andre språk. Då slepp ein å skrive nye manus òg! No har Notting Hill-regissøren Roger Michell laga ein variant av populære Stille hjerte, eit rørande drama av danske Bille August frå 2015. Blackbird handlar om Lily (Sarandon) som skal ha ei siste helg med familien. Ho skal få hjelp til å døy før ALS-sjukdomen lammar ho heilt.
Sjukt
Når eg les mi eiga melding frå 2015 av Stille hjerte, slår det meg at det meste passar på Blackbird. Båe er heilstøypte drama om familieforhold meir enn om sjukdom og dødshjelp. Regissør Roger Michell brukar som August teskeia flittig i starten for å etablere klare figurar.
Den eldste dottera (Winslet) er særs skikkeleg og har med ein uhyre normal mann og ein flink son. Yngstedottera er trøblete, kanskje psykisk sjuk, og har med dama si som ei overrasking. Det lesbiske forholdet er ein ny tvist som saman med kommentarar om vegansk kalkunmiddag og studentar som vil kansellere Odysseen, skal gje ei tidsriktig ramme for publikum på andre sida av Atlanteren.
System
Flotte tablå frå Sussex i Sør-England skal førestilla Hamptons i USA. Det er like fint som Fyn. Det stilige huset teikna av ein fjong arkitekt er fylt av kunst og bøker som gjev inntrykk av ein solid dose kulturell og økonomisk kapital. Alt er stødig og velsmurt, frå foto via klipp til musikk. Ingenting irriterer. Rollelista er rå. Susan Sarandon er heilt super. Sam Neill, Kate Winslet, Mia Wasikowska og Lindsay Duncan er alle topp. Det plagar meg at ikkje desse ressursane kan bli brukte til å skapa noko nytt.
Historia har hinder, som venteleg er, knytt til både eutanasi, familiestrukturar og forventingar. Det er stundom litt vittig, og ei tåre trillar igjen, sjølv om replikken er litt meir tannlaus enn den danske. Alt skal vere endå litt meir tydeleg for marknaden i USA, sjølv om britar og svenskar produserer.
Isolert sett er Blackbird ein ganske god film. Likevel er han eit symptom på systemet med ei stormakt som ikkje vil sjå resten av verda. Det systemet kan godt få litt aktiv dødshjelp.
Håkon Tveit
Håkon Tveit er lektor i latinamerikansk kultur og historie ved Universitetet i Bergen og fast filmmeldar i Dag og Tid.
Isolert sett er Blackbird ein ganske god film.
Fleire artiklar
Foto: Dag Aanderaa
Pyntesjuke og luksuslov
Christian Kvart ville styre pynten, krydderet og konfekten.
Miridae, ei bladtege med oval form.
Foto: via Wikimedia Commons
Levande innsikt om døyande insekt
Ein optimistisk tone råder i ei tettpakka faktabok om dystre utsikter for insekta.
Moss–Horten-ferja er den mest trafikkerte i landet. Skjer det noko uføresett, som då dei tilsette blei tatt ut i LO-streik i fjor, veks køane på begge sider av fjorden.
Foto: Terje Bendiksby / AP / NTB
Pengegaloppen i ferjetoppen
Det står ei Norled-ferje her og ei Torghatten-ferje der – innstilte. Ferja, ein livsnerve for mange, er eigd av folk vi ikkje aner kven er, utanfor vår kontroll.
Yrka med det høgste sjukefråværet er kvinnedominerte med relasjonelt arbeid og høge emosjonelle krav, skriv Lill Sverresdatter Larsen.
Foto: Gorm Kallestad / NTB
Langvarig overbelastning gir rekordhøyt sykefravær
«Vi har lenge drevet en dugnad for å holde skuta flytende.»
Teikning: May Linn Clement
Papiravisa