Festleg om film og fordomar

Filmen 3 kvinner opnar med ei opprivande scene filma med mobiltelefon. Den kjende skodespelaren Behnaz Jafari mottar ein video av ein tilhengar som vil studere skodespel, men blir nekta av foreldra. Videoen sluttar med at ho tar livet sitt, så vidt Jafari kan sjå.

Filmskaparen Jafar Panahi tek på seg å køyre den uroa kollegaen til landsbyen dei trur jenta er frå. Der ventar omfamning, overraskingar og ulmande konfliktar. Jafari og Panahi viklar seg inn i ei leiting full av forviklingar.

Seg sjølv lik

Om styresmaktene i Iran spør, lagar ikkje Jafar Panahi film. Regissøren tyr no til mykje den same oppskrifta som han har brukt sidan han fekk forbod mot å lage film i 2010.

Ein særs produktiv periode byrja med This Is Not a Film i 2011, og filmregissøren hadde stor suksess med gullbjørnvinnaren Taxi Teheran (2015), der han liksom berre køyrde rundt med kamera i frontruta.

I 3 kvinner finn vi han igjen bak rattet. Igjen har han sjølv ei hovudrolle som seg sjølv. Alle andre spelar òg seg sjølve, amatørar og proffar. Behnaz Jafari er ei stjerne. Om reaksjonane er ekte når folk får sjå henne, er kjekt nok uråd å vite. Stilen liknar dokumentarfilm, men har ei mengd metaelement. Jafari stikk av frå ei filminnspeling for å finne den unge tilbedaren. Panahi har problem med ein pensjonert skodespelar som ber nag for at filmmiljøet lèt henne segle sin egen sjø.

Er du abonnent? Logg på for å lese vidare

Digital tilgang – heilt utan binding

Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.

E-postadressa di

Eg godtek vilkåra

Eller kjøp eit anna abonnement

Er du abonnent? Logg på for å lese vidare