Drama

Regi: Alice Rohrwacher

Lykkelige Lazzaro

Med: Adriano Tardiolo, Alba Rohrwacher, Sergi López

Lazzaro (Tardiolo) er ein rar figur. Han er open og ærleg, klar for å hjelpe kven som helst med kva som helst kva tid som helst. Alle hersar med han, men han vender det andre kinnet til med eit konstant naivt andlet. Uhøyrt, altså. Lite med Lazzaro er realistisk, men han speglar røynder.

Åndenes hus

Miljøet hans er nesten naturalistisk skildra, og eg må igjen vise til Tarvelige, heslige, vemmelige av Ettore Scola. Dei fattige arbeidarane har blitt harde av omstenda dei lever under. Toscana er ingen idyll trass i nydeleg natur. Den tallause slekta til tittelfiguren arbeider for baronesse da Luna. Ho er ein slavedrivar med presten på lag som plage. Samfunnet er føydalt. At den unge baronen har mobiltelefon og Walkman, er anakronismar.

Regissør Alice Rohrwacher har eit fritt forhold til tid. Ho veit kva reglar ho bryt, og er van med vestlege, narrative rammer. Ulverop gjev undring om den romerske myten om Romulus og Remus. Filmen er ein fabel, og tittelen er bibelsk. Når ulukka er ute, løner det seg å heite Lazzaro.

La strada

Miraklene i Toscana av Rohrwacher var ei skildring av livet på landet som det smått utslitne ordet «sanseleg» passa perfekt på. Ein kunne nesten smake honningen. No òg set Rohrwacher sansane på prøve. Ein kjenner halmen i halsen.

Magiske eller fantastiske element er tydelegare enn i Miraklene i Toscana, og magisk realisme er ein grei merkelapp for Lykkelige Lazzaro. Det visuelle uttrykket fascinerer. Fargetonane får fram fortida. Når vi hamnar i ein moderne italiensk storby, slår kontrasten oss med prangande parallellar. Same sort lever på gata som før var liveigne bønder. Ferda går frå føydalt jordbrukssamfunn til urban marginalisering.

Vêrbitne amatørar spelar sterkt mot garva skodespelarar som Alba Rohrwacher. Ho er alltid trygg. Regissørsyster Alice er modig.

Somme vil nok dette av lasset på ferda inn til byen og den andre delen av filmen. Eg blir glad av viljen til å ty til nye vegar med uverkelege vendingar og tilrår å følgje Lazzaro i påsken.

Håkon Tveit

Håkon Tveit er lektor i latinamerikansk kultur og historie ved Universitetet i Bergen og fast filmmeldar i Dag og Tid.