Eit glas til
Om du likte En ny dag truer, kjem til du å synast Palm Springs er ganske gøy.
Lyden av ein ny ølboks som blir opna, held rytmen, skriv Håkon Tveit om filmen der Andy Samberg har rolla som Nyles.
Foto: Another World Entertainment
KOMEDIE
Regi: Max Barbakow
Palm Springs
Med: Andy Samberg, Cristin Milioti, J.K. Simmons
Kinofilm
Minnest du då Bill Murray måtte leve gjennom den same skogmurmeldyrdagen kvar dag i det uendelege? En ny dag truer frå 1993 står som ein påle i historia om komediar frå USA. No debuterer Max Barbakow med ein komedie som tek utgangspunkt i same premiss. Nyles (Samberg) og etter kvart Sarah (Milioti) vaknar kvar dag i det same overdådige bryllaupet i ørkenen i California.
God stemning
Kva gjer du om handlingane dine ikkje får konsekvensar? Første valet for Nyles er å vere ganske grei mot folk, drikke uavgrensa med øl og elles duppe på eit oppblåst plastpizzastykke i bassenget. Sarah stikk snarast råd frå den kvalmande feilfrie familien sin og det blankpussa bryllaupet deira.
Lågterskeltilbod
Når kjensler kjem snikande, blir det meir komplisert. Palm Springs har mange typiske element frå hollywoodkomediar. Dei romantiske sidene er slappe, men filmen er smart nok til å by på uventa, vittige vendingar. Variasjonen i det repeterande mønsteret er nok til å halde humøret og nyfikna oppe. Dei irriterande figurane held seg i utkanten. Med fikse triks og to likande figurar i fokus sikrar Max Barbakow god stemning.
Låtten sit ganske laust og smila lausare. Lyden av ein ny ølboks som blir opna, held rytmen og akkompagnerer innsirklinga av kva dei to kumpanane vil med dette meiningslause livet. Filosofien er ganske banal, og moralen langt frå radikal, men som moro med låg terskel er dette tipp topp. Skikkeleg gode komediar er sjeldne.
Å utfordre status quo duger sjeldan lettbeinte komediar frå USA til, men lett tilgjengeleg tull kan dei. Å flykte frå hauststormar og andre uromoment til eit lunt kinosete med sol, øl og humor i nitti minutt, burde lækjarar tilrå no. Etter nokre dagar glir mogeleg substans ut av sinnet, men ein minnest at ein hadde det kjekt. Palm Springs er ein av dei beste komediane i år, trur eg.
Håkon Tveit
Håkon Tveit er lektor i latinamerikansk kultur og historie ved Universitetet i Bergen og fast filmmeldar i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
KOMEDIE
Regi: Max Barbakow
Palm Springs
Med: Andy Samberg, Cristin Milioti, J.K. Simmons
Kinofilm
Minnest du då Bill Murray måtte leve gjennom den same skogmurmeldyrdagen kvar dag i det uendelege? En ny dag truer frå 1993 står som ein påle i historia om komediar frå USA. No debuterer Max Barbakow med ein komedie som tek utgangspunkt i same premiss. Nyles (Samberg) og etter kvart Sarah (Milioti) vaknar kvar dag i det same overdådige bryllaupet i ørkenen i California.
God stemning
Kva gjer du om handlingane dine ikkje får konsekvensar? Første valet for Nyles er å vere ganske grei mot folk, drikke uavgrensa med øl og elles duppe på eit oppblåst plastpizzastykke i bassenget. Sarah stikk snarast råd frå den kvalmande feilfrie familien sin og det blankpussa bryllaupet deira.
Lågterskeltilbod
Når kjensler kjem snikande, blir det meir komplisert. Palm Springs har mange typiske element frå hollywoodkomediar. Dei romantiske sidene er slappe, men filmen er smart nok til å by på uventa, vittige vendingar. Variasjonen i det repeterande mønsteret er nok til å halde humøret og nyfikna oppe. Dei irriterande figurane held seg i utkanten. Med fikse triks og to likande figurar i fokus sikrar Max Barbakow god stemning.
Låtten sit ganske laust og smila lausare. Lyden av ein ny ølboks som blir opna, held rytmen og akkompagnerer innsirklinga av kva dei to kumpanane vil med dette meiningslause livet. Filosofien er ganske banal, og moralen langt frå radikal, men som moro med låg terskel er dette tipp topp. Skikkeleg gode komediar er sjeldne.
Å utfordre status quo duger sjeldan lettbeinte komediar frå USA til, men lett tilgjengeleg tull kan dei. Å flykte frå hauststormar og andre uromoment til eit lunt kinosete med sol, øl og humor i nitti minutt, burde lækjarar tilrå no. Etter nokre dagar glir mogeleg substans ut av sinnet, men ein minnest at ein hadde det kjekt. Palm Springs er ein av dei beste komediane i år, trur eg.
Håkon Tveit
Håkon Tveit er lektor i latinamerikansk kultur og historie ved Universitetet i Bergen og fast filmmeldar i Dag og Tid.
Filosofien er ganske banal, men som moro med låg terskel er det tipp topp.
Fleire artiklar
Nana rise-Lynum er redaktør i Norsk Barneblad.
Foto: Per Anders Todal
Å gi barn det dei ikkje veit at dei vil ha
Norsk Barneblad vart skipa i 1887 og har kome ut kvart år sidan. Sist helg fekk Nana Rise-Lynum Målprisen frå Noregs Mållag for innsatsen som redaktør.
Kina fyrer på alle sylindrane: Ingen bygger ut så mykje kolkraft som kinesarane gjer. Biletet viser eit kolkraftverk i Dingzhou i Hebei-provinsen.
Foto: Ng Han Guan / AP / NTB
Ein straum av problem
Straumforbruket i verda aukar framleis raskare enn fornybar kraftproduksjon. Kolkraftverk skal varme kloden i mange år enno.
Er overvaking prisen vi må betale for eit trygt samfunn?
Foto: The Right Frame Media / Shutterstock
E-tenesta ser deg
Kor langt kan E-tenesta gå i å overvake den elektroniske kommunikasjonen vår? Det får vi kanskje svar på denne våren.
Frå markeringa av den internasjonale kvinnedagen i Oslo sentrum.
Foto: Håkon Mosvold Larsen / NTB
Bollestad sprer myter og faktafeil
Vi må skille mellom hva som skal løses av abortloven, og hva som skal løses andre steder.
Den såkalla hysjpengesaka mot Donald Trump er inne i andre veke i retten i New York.
Illustrasjon: Jane Rosenberg / Reuters
Høgt spel i New York
Straffesaka som no går føre seg mot Trump, er den han har størst sjanse til å verte frikjend i. Og vert han det, kan saka òg gje han fleire veljarar, seier kommentator Jan Arild Snoen.
Papiravisa