Ein belgisk tragedie
Altfor mange Hollywood-ingrediensar får dominere i denne rotete kjærleikshistoria.
Overklassejenta Bibi møter bankranaren Gigi og søt musikk oppstår.
Foto: Storytelling Media
DRAMA
Regi: Michaël R. Roskam
Racer and the Jailbird (orig.tittel: Le Fidèle)
Med: Mattias Schoenaerts, Adèle Exarchopoulos, Erik De Staercke
Gigi (Schoenaerts) er bankranaren som voks opp på ungdomsanstalt saman med andre lause fuglar. Bibi (Exarchopoulos) er overklassejenta som køyrer racerbilløp og har alt: pengar, prestisje, skjønnheit. Alt dette har også Gigi – berre at han lyg om, vel, alt. I ei scene er dei to ute på landevegen i Bibis Porsche 911. Ho har mistanke om at han har ureint mjøl i posen, men avhøyret stoppar like fort som ho blir stoppa for råkøyring. Eit bryllaup er på trappene.
Gigi skal berre gjennomføre eit siste brekk først. Eg trur ikkje eg avslører for mykje når eg seier at dette ikkje går heilt etter boka. Og det er berre starten på nedturen for alle involverte. Det er ikkje grenser for kor ille det går med hovudpersonane, kor uheldige dei er, kor destruktive dei er overfor kvarandre. Kjærleiken gjer blind, og dette er ei kjærleikshistorie av den tragiske sorten. Hadde filmen halde seg sterkare til dette melodramaet og freista seie noko sant om livet, kunne eg kanskje falle for forteljinga. Som resultatet har blitt, heng ikkje historia på greip.
Det verkar som om regissør Roskam har gått til Hollywood-gryta og grådig teke føre seg i håp om at berre han rører godt nok rundt med tresleiva, vil ingrediensane passe saman. Men ein dæsj bankran, litt oppveksthistorie, ei klype biljakt, ei teskei grim skildring av den belgiske kriminelle underverda – ikkje akkurat reklame for muslimane i landet – og rause mengder sex, blir ikkje nødvendigvis god film. Det blir i staden ei tynn melodramatisk suppe, med ein farse av ein slutt. Nemnde eg at filmen er altfor lang?
Sondre Åkervik
Sondre Åkervik er frilans kulturjournalist og fast filmmeldar i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
DRAMA
Regi: Michaël R. Roskam
Racer and the Jailbird (orig.tittel: Le Fidèle)
Med: Mattias Schoenaerts, Adèle Exarchopoulos, Erik De Staercke
Gigi (Schoenaerts) er bankranaren som voks opp på ungdomsanstalt saman med andre lause fuglar. Bibi (Exarchopoulos) er overklassejenta som køyrer racerbilløp og har alt: pengar, prestisje, skjønnheit. Alt dette har også Gigi – berre at han lyg om, vel, alt. I ei scene er dei to ute på landevegen i Bibis Porsche 911. Ho har mistanke om at han har ureint mjøl i posen, men avhøyret stoppar like fort som ho blir stoppa for råkøyring. Eit bryllaup er på trappene.
Gigi skal berre gjennomføre eit siste brekk først. Eg trur ikkje eg avslører for mykje når eg seier at dette ikkje går heilt etter boka. Og det er berre starten på nedturen for alle involverte. Det er ikkje grenser for kor ille det går med hovudpersonane, kor uheldige dei er, kor destruktive dei er overfor kvarandre. Kjærleiken gjer blind, og dette er ei kjærleikshistorie av den tragiske sorten. Hadde filmen halde seg sterkare til dette melodramaet og freista seie noko sant om livet, kunne eg kanskje falle for forteljinga. Som resultatet har blitt, heng ikkje historia på greip.
Det verkar som om regissør Roskam har gått til Hollywood-gryta og grådig teke føre seg i håp om at berre han rører godt nok rundt med tresleiva, vil ingrediensane passe saman. Men ein dæsj bankran, litt oppveksthistorie, ei klype biljakt, ei teskei grim skildring av den belgiske kriminelle underverda – ikkje akkurat reklame for muslimane i landet – og rause mengder sex, blir ikkje nødvendigvis god film. Det blir i staden ei tynn melodramatisk suppe, med ein farse av ein slutt. Nemnde eg at filmen er altfor lang?
Sondre Åkervik
Sondre Åkervik er frilans kulturjournalist og fast filmmeldar i Dag og Tid.
Fleire artiklar
Sunniva M. Roligheten debuterte som romanforfattar i 2022. Boka som kjem ut no, har ho skrive saman med Daniel A. Wilondja.
Foto: Anna-Julia Granberg / Blunderbuss
Orda mellom oss
Sunniva M. Roligheten, Daniel A. Wilondja og Google Translate har saman skrive ein fascinerande tekstkollasj.
Teikning: May LInn Clement
«Blokk har vore nytta om stabben folk vart halshogne på.»
Med jamne mellomrom legg Riksrevisjonen, her representert ved riksrevisor Karl Eirik Schjøtt-Pedersen, fram undersøkingar med nokså hard kritikk av korleis vedteken politikk vert gjennomført av forvaltinga.
Foto: Ole Berg-Rusten / NTB
Eit spørsmål om kontroll
I rapport etter rapport kritiserer Riksrevisjonen statlege institusjonar for feil og manglar. Men kva kjem det eigentleg ut av kritikken?
Odd Nordstoga slo gjennom som soloartist i 2004. No har han skrive sjølvbiografi.
Foto: Samlaget
Ein av oss
Odd Nordstoga skriv tankefullt om livet, ut frå rolla som folkekjær artist.
Stian Jenssen (t.v.) var alt på plass i Nato då Jens Stoltenberg tok til i jobben som generalsekretær i 2014. Dei neste ti åra skulle dei arbeide tett i lag. Her er dei fotograferte i Kongressen i Washington i januar i år.
Foto: Mandel Ngan / AFP / NTB
Nato-toppen som sa det han tenkte
Stian Jenssen fekk kritikk då han som stabssjef i Nato skisserte ei fredsløysing der Ukraina gjev opp territorium i byte mot Nato-medlemskap. – På eit tidspunkt må ein ta innover seg situasjonen på bakken, seier han.