Den gamle skulen
Åttiåringen Marco Bellocchio vann det meste på David-utdelinga i helga med ein heilstøypt mafiafilm.
Marco Bellocchio har laga eit nytt mafiakrimdrama.
Billete frå traileren.
DRAMA/KRIM
Regi: Marco Bellocchio
The Traitor (Orginaltittel: Il traditore)
Med: Pierfrancesco Favino, Luigi Lo Cascio, Maria Fernanda Cândido
Film på SF Anytime / Blockbuster / Google Play
I den lange lina med spelefilmar, dokumentarfilmar og seriar om sicilianske Cosa nostra er Tommaso Buscetta (Favino) som regel ein perifer figur. I ein mafiasjanger prega av «fetisjering» vekkjer han lite sympati. Tystaren er ein trist figur. Frå ringreven Bellocchio får vi no forteljinga til den første store capoen som song til salige dommar Giovanni Falcone og braut omertà.
Hemnaren
Tommaso Buscetta budde i Brasil tidlig på åttitalet og var kjend som bossen av to verder. Samstundes var Palermo eit blodbad der både broren og to søner strauk med. Buscetta ville ha hemn. I 1984 blei han levert til Italia, der Falcone fekk han i tale. Tid og stad kjem støtt på skjermen med detaljar frå den sanne historia.
The Traitor er mørk, melodramatisk og tek seg tid. Etter glimt av glamour i Rio de Janeiro og skothagl i Italia legg filmen vekt på han som snakkar, tenker og har mareritt med rot i røynda. Pierfrancesco Favino er stødig i hovudrolla. Nokre andre mafiosi glimrar, og Luigi Lo Cascio slo sjølve Roberto Benigni under David di Donatello-prisutdelinga med ei herleg birolle. Musikken, av Nicola Piovani, som nærmar seg to hundre filmar på CV-en og vann Oscar for Livet er herlig (1997), er stundom effektfull.
Retten
Samtalane mellom Falcone og Buscetta er spennande, men stutte. Sexscenene verkar mindre motiverte, men får fram damefuten og skil slik Buscetta frå den blodtørste capo dei capi, Totò Riina. Det kjekkaste er scenene frå rettssalen. Dei lagar eit salig sirkus. «Hanrei» og andre historiske skjellsord haglar. I dei juridisk rare kryssforhøra er manus og skodespelet på sitt beste, utan glatt perfeksjon, som når ingen forstår Totuccio Contorno (Lo Cascio), som ikkje kan italiensk, berre siciliansk.
Marco Bellocchio har runda tjue filmar og fylt åtti år. Han har vore ei stemme i italiensk film sidan midt på sekstitalet og held fram med å lage solide filmar. Det kjennest rett at han fekk seks store prisar under den viktigaste filmprisutdelinga i Italia.
Håkon Tveit
Håkon Tveit er lektor i latinamerikansk kultur og historie ved Universitetet i Bergen og fast filmmeldar i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
DRAMA/KRIM
Regi: Marco Bellocchio
The Traitor (Orginaltittel: Il traditore)
Med: Pierfrancesco Favino, Luigi Lo Cascio, Maria Fernanda Cândido
Film på SF Anytime / Blockbuster / Google Play
I den lange lina med spelefilmar, dokumentarfilmar og seriar om sicilianske Cosa nostra er Tommaso Buscetta (Favino) som regel ein perifer figur. I ein mafiasjanger prega av «fetisjering» vekkjer han lite sympati. Tystaren er ein trist figur. Frå ringreven Bellocchio får vi no forteljinga til den første store capoen som song til salige dommar Giovanni Falcone og braut omertà.
Hemnaren
Tommaso Buscetta budde i Brasil tidlig på åttitalet og var kjend som bossen av to verder. Samstundes var Palermo eit blodbad der både broren og to søner strauk med. Buscetta ville ha hemn. I 1984 blei han levert til Italia, der Falcone fekk han i tale. Tid og stad kjem støtt på skjermen med detaljar frå den sanne historia.
The Traitor er mørk, melodramatisk og tek seg tid. Etter glimt av glamour i Rio de Janeiro og skothagl i Italia legg filmen vekt på han som snakkar, tenker og har mareritt med rot i røynda. Pierfrancesco Favino er stødig i hovudrolla. Nokre andre mafiosi glimrar, og Luigi Lo Cascio slo sjølve Roberto Benigni under David di Donatello-prisutdelinga med ei herleg birolle. Musikken, av Nicola Piovani, som nærmar seg to hundre filmar på CV-en og vann Oscar for Livet er herlig (1997), er stundom effektfull.
Retten
Samtalane mellom Falcone og Buscetta er spennande, men stutte. Sexscenene verkar mindre motiverte, men får fram damefuten og skil slik Buscetta frå den blodtørste capo dei capi, Totò Riina. Det kjekkaste er scenene frå rettssalen. Dei lagar eit salig sirkus. «Hanrei» og andre historiske skjellsord haglar. I dei juridisk rare kryssforhøra er manus og skodespelet på sitt beste, utan glatt perfeksjon, som når ingen forstår Totuccio Contorno (Lo Cascio), som ikkje kan italiensk, berre siciliansk.
Marco Bellocchio har runda tjue filmar og fylt åtti år. Han har vore ei stemme i italiensk film sidan midt på sekstitalet og held fram med å lage solide filmar. Det kjennest rett at han fekk seks store prisar under den viktigaste filmprisutdelinga i Italia.
Håkon Tveit
Håkon Tveit er lektor i latinamerikansk kultur og historie ved Universitetet i Bergen og fast filmmeldar i Dag og Tid.
Fleire artiklar
Cecilie Grundt med Vigleik Storaas, David Andersson og Fredrik Villmow.
Foto: Sigbjørn Berven
Solide røter
Cecilie Grundt har sett saman eit lojalt lyttande band.
Eivind Trædal har sete i Oslo bystyre for MDG sidan 2015. I vår kom det fram at han stiller seg til disposisjon for stortingslista til MDG.
Foto: Cappelen Damm
Den tunge kampen mot bileufori
Eivind Trædal viser fram politikkens fallitt på transportfeltet i boka På ville veier.
Donald Trump talar til tilhengarane i Traverse i Michigan 25. oktober.
Foto: Jim Watson / AFP / NTB
Trump ord for ord
Kva seier Trump på folkemøta? For å få eit inntrykk av kva han vil formidla til møtelyden, trykkjer vi den første delen av talen han heldt i vippestaten Michigan førre helg.
Una og Diddi er to storforelska studentar som må halde forholdet skjult, fordi Diddi alt har ein kjærast.
Foto: Arthaus
Gjennombrotet
Elín Hall herjar i dette vakre, velskrivne dramaet av Rúnar Rúnarsson.
Stian Jenssen (t.v.) var alt på plass i Nato då Jens Stoltenberg tok til i jobben som generalsekretær i 2014. Dei neste ti åra skulle dei arbeide tett i lag. Her er dei fotograferte i Kongressen i Washington i januar i år.
Foto: Mandel Ngan / AFP / NTB
Nato-toppen som sa det han tenkte
Stian Jenssen fekk kritikk då han som stabssjef i Nato skisserte ei fredsløysing der Ukraina gjev opp territorium i byte mot Nato-medlemskap. – På eit tidspunkt må ein ta innover seg situasjonen på bakken, seier han.