Barnestjerna
Benh Zeitlin er tilbake med ein fantasifull og vakker versjon av Peter Pan.
Den norske fotografen Sturla Brandth Grøvlen har filma den nye versjonen av Peter Pan.
Foto: Another World Entertainment
EVENTYR / DRAMA
Regi: Benh Zeitlin
Wendy
Med: Devin France, Yashua Mack, Gage Naquin
Kinofilm
Etter den nydelege debuten Beasts of the Southern Wild i 2012 har forventingane vore store før den nye filmen til Benh Zeitlin.
Hans variant av Peter Pan opnar på ein god gamaldags diner sør i USA. Ein kveld klyv niåringen Wendy (France) ut av vindauget og hoppar på eit tog som ein god loffar med dei eldre brørne på slep. Der slår frilynte Peter (Mack) fast at dei skal på eventyr. Snart er dei på ei tropisk vulkanøy der ei gruppe born sver at dei aldri skal bli vaksne.
Sjarmklattar
Dei er ein herleg gjeng. Zeitlin er framleis eit funn når det gjeld å regissere barn. Alt blir formidla gjennom perspektivet deira. Spirene spelar glitrande. Devin France og Yashua Mack er leiestjerner fulle av sjarm. Dei er språkleg friske og frekke. Historia har få grenser. Heng alt på greip? Neppe. Det er heilt greitt. Alt er seriøst barnsleg i beste tyding. Leik er viktig. Her er rikt med fantastiske eller magiske trekk. Filmen slår på stortrommer og blæs i horn musikalsk utan at det plagar meg. Frykta for å vekse opp er blanda med trongen til forteljingar. Litt engasjement for miljøet ligg og vaker.
Visuell draum
Sturla Brandth Grøvlen fekk skryt her i haust for formidabelt fotografi i ein haug med filmar. Det gjeld òg Wendy. Den taktile opningsscena er ein tour de force i bilete og lyd. Mjuke hårstrå viftar, nevar i mjøl, babybein på disken og glad lått i bakgrunnen. Etter intimismen på heimebane kjem store scener frå dei dramatiske opplevingane Wendy og vennene finn på. Draum blir blanda med minne. Filmen er oppfinnsam og kjekk å sjå på.
Til liks med Matteo Garrone, som har regissert den aktuelle kinofilmen Pinocchio, har Zeitlin gått til utgangspunktet for historier som er mest kjende gjennom Disney for eit norsk publikum. Båe bryt med standarden for filmar med barn. Tolvåringar, eller kanskje tapre tiåringar med følge, kan ta sjansen på desse visuelt overdådige filmane. Historiene er klassiske av gode grunnar. Versjonane slår lett resirkuleringa Disney driv med.
Håkon Tveit
Håkon Tveit er lektor i latinamerikansk kultur og historie ved Universitetet i Bergen og fast filmmeldar i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
EVENTYR / DRAMA
Regi: Benh Zeitlin
Wendy
Med: Devin France, Yashua Mack, Gage Naquin
Kinofilm
Etter den nydelege debuten Beasts of the Southern Wild i 2012 har forventingane vore store før den nye filmen til Benh Zeitlin.
Hans variant av Peter Pan opnar på ein god gamaldags diner sør i USA. Ein kveld klyv niåringen Wendy (France) ut av vindauget og hoppar på eit tog som ein god loffar med dei eldre brørne på slep. Der slår frilynte Peter (Mack) fast at dei skal på eventyr. Snart er dei på ei tropisk vulkanøy der ei gruppe born sver at dei aldri skal bli vaksne.
Sjarmklattar
Dei er ein herleg gjeng. Zeitlin er framleis eit funn når det gjeld å regissere barn. Alt blir formidla gjennom perspektivet deira. Spirene spelar glitrande. Devin France og Yashua Mack er leiestjerner fulle av sjarm. Dei er språkleg friske og frekke. Historia har få grenser. Heng alt på greip? Neppe. Det er heilt greitt. Alt er seriøst barnsleg i beste tyding. Leik er viktig. Her er rikt med fantastiske eller magiske trekk. Filmen slår på stortrommer og blæs i horn musikalsk utan at det plagar meg. Frykta for å vekse opp er blanda med trongen til forteljingar. Litt engasjement for miljøet ligg og vaker.
Visuell draum
Sturla Brandth Grøvlen fekk skryt her i haust for formidabelt fotografi i ein haug med filmar. Det gjeld òg Wendy. Den taktile opningsscena er ein tour de force i bilete og lyd. Mjuke hårstrå viftar, nevar i mjøl, babybein på disken og glad lått i bakgrunnen. Etter intimismen på heimebane kjem store scener frå dei dramatiske opplevingane Wendy og vennene finn på. Draum blir blanda med minne. Filmen er oppfinnsam og kjekk å sjå på.
Til liks med Matteo Garrone, som har regissert den aktuelle kinofilmen Pinocchio, har Zeitlin gått til utgangspunktet for historier som er mest kjende gjennom Disney for eit norsk publikum. Båe bryt med standarden for filmar med barn. Tolvåringar, eller kanskje tapre tiåringar med følge, kan ta sjansen på desse visuelt overdådige filmane. Historiene er klassiske av gode grunnar. Versjonane slår lett resirkuleringa Disney driv med.
Håkon Tveit
Håkon Tveit er lektor i latinamerikansk kultur og historie ved Universitetet i Bergen og fast filmmeldar i Dag og Tid.
Fleire artiklar
Una og Diddi er to storforelska studentar som må halde forholdet skjult, fordi Diddi alt har ein kjærast.
Foto: Arthaus
Gjennombrotet
Elín Hall herjar i dette vakre, velskrivne dramaet av Rúnar Rúnarsson.
Greil Marcus er musikkskribent og kulturanalytikar.
Foto: Thierry Arditti / Courtesy of Yale University Press
Kvifor Marcus skriv
Den nye boka til Greil Marcus er ein kamuflert sjølvbiografi.
Foto: Gorm Kallestad / NTB
Erling Kittelsen er blant dei mest mangsidige av norske poetar, skriv Jan Erik Vold.
Rondanecupen på Otta er ei bridgetevling stinn av tradisjon.
Foto: Otta bridgeklubb
«Det finst bridgespelarar i kvar ein avkrok.»
Jill Stein på eit valkampmøte i Dearborn i Michigan 6. oktober. I vippestaten Michigan fryktar demokratane at Stein skal ta mange røyster frå Harris.
Foto: Rebecca Cook / Reuters / NTB
Stein kan velte lasset
Jill Stein, kandidaten til Dei grøne, er valjokeren demokratane gjerne skulle vore forutan.