Eventyr / Drama / Sci-Fi / Action

Regi: Denis Villeneuve

Dune: Part Two

Med: Timothée Chalamet, Zendaya, Javier Bardem
Kinofilm

Framhaldsskulen

Del to av det gigantiske Dune-prosjektet til Denis Villeneuve held fram der den førre slapp. No er Paul Atreides (Chalamet) hjå Fremen-folka i ørkenen på planeten Arrakis. Han har ein god støttespelar i Stilgar (Bardem), og det verkar som det er over snittet god stemning med Chani (Zendaya). Resten er splitta. Nokre trur Paul er ein profet, andre ein posør. Det blir gode dosar krig og litt kjærleik.

«Ein samlar trådane nokolunde fort når Dune: Part Two driv i gang.»

Fint og stort

Når eg les mi eiga melding av Dune frå 2021, slår det meg at eg var særs positiv. Likevel slit eg litt med å minnast mykje frå plotet. Stilen fengde nok mest. Ein samlar trådane nokolunde fort når Dune: Part Two driv i gang. Rytmen er framleis roleg. Scenarioa store. Maktkampen rå. Den fascistiske estetikken til Harkonnen-lakeiane er kombinert med ein retorikk frå leiarar om rotter som gjev ekko av å fremje folkemord. Det lyder urovekkjande kjent.

Det er lite nytt å seie om kvalitet og stil. Fotograferinga er ofte slåande. Musikken til Hans Zimmer er på sitt brutalt beste. Jacqueline West står for utsøkt kostymedesign. Ho har arbeidd mykje med Terrence Malick og Alejandro González Iñárritu, var Oscar-nominert for arbeidet med Dune og er no nominert for femte gong med Killers of the Flower Moon. Detaljane og teksturen er på høgste nivå. Spesielt gjeld det kleda til dei glitrande skodespelarane Charlotte Rampling og Florence Pugh. Dei får skine i nokre stutte sekvensar.

Mykje vil ha meir

Stilgar trer fram som meir sentral enn i første film. Javier Bardem får dimed meir plass, men diverre er ikkje dette den mest interessante karakteren. Han har mest som jobb å messe på for å hausse opp messiansk stemning rundt hovudpersonen Paul, framleis fint spelt av Timothée Chalamet.

Etter første film var nokre misnøgde med at filmen var eit seigt startskot. Eg kan ikkje sjå at avslutninga i dette nye kapittelet stengjer særleg mange dører for framtidig masseproduksjon. Snarare gjer dei porten vid og brei for framhald. Sidan HBO Max skal dundre på med ein forløparserie, kan ein anta at universet skal utvide seg i det uendelege, slik dei fleste univers i Hollywood gjer. Dei er av den skulen som helst held fram i same tralt. Eg trur eg er nøgd no.

Håkon Tveit

Håkon Tveit er lektor i latinamerikansk kultur og historie ved Universitetet i Bergen og fast filmmeldar i Dag og Tid.