Ute av ledd og lodd

Sjølv om tidene skifter, ser ein gjerne verda som statisk, og til dels rett, slik ho var då me var små. Sidan har utviklinga gått i feil retning. Men mange får nok stundom ein mistanke om at det ikkje er heilt slik likevel.

Fram til slutten av 1400-talet vart nyfødde born i England tidt refererte til som girls. Ein gut var ein knave girl, og ei jente var ei gay girl. Tygg på den! Rosa var fargen til gutar, og blå til jenter. Endringa kom truleg i 1927, då prinsesse Astrid av Belgia fødde ei jente, endå ho optimistisk hadde utstyrt barnerommet i rosa, i von om ein gut. Ja, slik kan det gå.

Erik Eikehaug har no skrive ein god roman frå miljøet til dei me i dag kallar skeive. Sidan fasiten i språket alltid er førebels, finn dei nok eit nytt namn til seg sjølv snart, og med tanke på frekvensen av skeive som dukkar opp i denne romanen, Skatten og tyven, ser det ut til at dei skeive snart er dei rette. Og det til dels utan å øksla seg.

Sørgjeleg aktuelt

Hovudpersonen er Vetle Hvesser, son av suksessforfattaren Hjalmar Hvesser, som har skrive barnebokserien om dei to gutane Skatten og Tyven. Det syner seg at Vetle er Skatten, og bror hans, Fartein, som også er suksessforfattar, er Tyven. Dei to bokfigurane er litt som Pelle og Proffen, berre med meir usannsynlege bragder på merittlista.

Vetle og Fartein har hatt ein uvanleg oppvekst, med få plikter, ei fråverande mor og ein far som var meir engasjert i forfattarskapen enn i familielivet. Båe foreldra lever enno, mora er rett nok framleis fråverande, men ho sender tekstmeldingar der ho stadfester seg sjølv med lite innfløkte, men mykje inflaterte influensarslagord.

Er du abonnent? Logg på for å lese vidare

Digital tilgang – heilt utan binding

Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.

E-postadressa di

Eg godtek vilkåra

Eller kjøp eit anna abonnement

Er du abonnent? Logg på for å lese vidare