Rapport frå ei krigssone

Omriss-trilogien gjorde Rachel Cusk til eit stort internasjonalt forfattarnamn. Etterspill. Om ekteskap og separasjon skreiv ho før trilogien, og temaet er mykje det same: Korleis kan ein pusle livet på plass att etter at eit samlivsbrot har sprengt det i småbitar?

Den glasklare prosaen som prega trilogien, var ikkje heilt utvikla då Cusk skreiv Etterspill, og boka held berre innimellom det skyhøge nivået som gjorde trilogien så vidgjeten. Etterspill er ein råare og sintare prosa, intense kjensler formidla med eit sterkt trykk. Forfattaren går tett på sine eigne sårflater, det er nesten så lesaren kan kjenne blodsmaken. Dette er ingen roman. Cusk er heilt open om at det er hennar eigen skilsmisse frå fotografen Adrian Clarke ho skriv om. Dei har to døtrer saman.

Rått raseri

Skilsmisser er for lengst blitt noko heilt daglegdags. Sidan det er så vanleg, kan det verke som ei erfaring folk lett børstar av seg før dei går vidare. I vår tid, med klokkartru på framsteg og frigjering, blir det også ei forventing. Cusk viser oss at kvar og ein som går gjennom dette, får tilværet skaka i grunnvollane og blir kasta ut i eit ukjent og veglaust land. «Det jeg føler, er at jeg har hoppet ut fra en stor høyde fordi jeg trodde jeg kunne fly, og at jeg etter noen virvlende øyeblikk har skjønt at jeg bare faller.»

Cusk ser at skilsmissa rammar døtrene hardt, men strevar med å vere ein god og ansvarleg vaksen. Korleis halde fram med å vere ein autoritet når ein har mista seg sjølv? Korleis unngå at barna blir ein spegel for den frykta og sorga ein sjølv kjenner?

Ho sluttar å ete, blir mindre, blir sjølv som eit barn. Svolten gir ei slags frydefull pine, han har ein glamour ved seg som ho ikkje vil øydeleggje med matinntak.

Er du abonnent? Logg på for å lese vidare

Digital tilgang – heilt utan binding

Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.

E-postadressa di

Eg godtek vilkåra

Eller kjøp eit anna abonnement

Er du abonnent? Logg på for å lese vidare