Når jorda er ei frukt
Erica Jong skriv biletrikt med stort språkregister i lyrikken.
Det internasjonale gjennombrotet til Erica Jong kom i 1973. Diktsamlinga som no er utgjeven på norsk, kom ut to år tidlegare.
Foto: Mary Ann Halpin
Lyrikk
Erica Jong:
Frukt & grønnsaker
Gjendikta
av Knut Johansen
Oktober
Kanskje er Erica Jong mest kjend som amerikansk romanforfattar, til dømes med bestseljaren Jeg tør ikke fly frå 1973. Men Jong debuterte som lyrikar og har utvikla ein større lyrisk forfattarskap. Og ei ny diktbok, The world began with yes, skal vere på veg no i mai. At ein forfattar driv vekselbruk mellom diktboka og romanen, er i seg sjølv eit interessant fenomen. Hos Jong verkar til dømes ikkje feminismetematikken å endre seg grunnleggjande om ho skriv dikt eller roman.
Seksualitet og erotikk
Poesiboka Frukt og grønnsaker frå 1971, med ein tittel som osar av ernæring og jordbruk, handlar om kvinneleg, men også mannleg seksualitet og erotikk. I tillegg syner dikta kor gjennomsyra det amerikanske dagleglivet var – og er – av uoppnåelege ideal og stereotypiar leverte av reklamen, som paradoksalt nok fjernar kvinna frå kroppen: «Renset & peelet & forseglet/ til fingerspissene,/ ute av stand til å berøre/ eller lukte seg selv». Slik blir kvinna under den emblematiske hårtørkaren send ut som «den første kvinnelige amerikanske astronaut» eller ei Beatrice i Dantes sterilt-geometriske helvetesringar.
Dikta til Jong legg seg langt bort frå det sterile og livsfjerne. Dei er eruptive og biletrike og gjer store, raske og tidvis obskøne rørsler. Språkregisteret er stort, og referansane frå reklame, populærkultur og litterære klassikarar, som Kafka og Joyce, sit laust. Jong kokar metaforar, skildrar kannibalisme og serverer diktet: «Spis dette diktet!»
Syndefallet
Mennesket er i slekt med plantene: «navlen,/ den forbindelsen/ med en planteverden». Grønsakene i desse dikta er ikkje berre prisme som alt vert silt og betrakta gjennom. Frukt og grønsaker er grunnleggjande knytte til syndefallet, å vere fruktbar og å fortære. Fortæring er fordøying og omskaping, noko det godt funderte språkbiletet også gjer med verda vår.
Kanskje er det helst grønsaksdikta i den første bolken som talar mest direkte til den poetiske nerven til denne lesaren. Det er her det mannlege vert omdanna til eit eple. Det er også her gjendiktaren, som har gjort eit utmerkt arbeid, ser seg nøydd til å halde på eit engelsk ord, rett og slett for at det skal gå opp: «Å, merk deg de to runde hullene i løk, onion.»
Sindre Ekrheim
Sindre Ekrheim er lyrikar og fast bokmeldar i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Lyrikk
Erica Jong:
Frukt & grønnsaker
Gjendikta
av Knut Johansen
Oktober
Kanskje er Erica Jong mest kjend som amerikansk romanforfattar, til dømes med bestseljaren Jeg tør ikke fly frå 1973. Men Jong debuterte som lyrikar og har utvikla ein større lyrisk forfattarskap. Og ei ny diktbok, The world began with yes, skal vere på veg no i mai. At ein forfattar driv vekselbruk mellom diktboka og romanen, er i seg sjølv eit interessant fenomen. Hos Jong verkar til dømes ikkje feminismetematikken å endre seg grunnleggjande om ho skriv dikt eller roman.
Seksualitet og erotikk
Poesiboka Frukt og grønnsaker frå 1971, med ein tittel som osar av ernæring og jordbruk, handlar om kvinneleg, men også mannleg seksualitet og erotikk. I tillegg syner dikta kor gjennomsyra det amerikanske dagleglivet var – og er – av uoppnåelege ideal og stereotypiar leverte av reklamen, som paradoksalt nok fjernar kvinna frå kroppen: «Renset & peelet & forseglet/ til fingerspissene,/ ute av stand til å berøre/ eller lukte seg selv». Slik blir kvinna under den emblematiske hårtørkaren send ut som «den første kvinnelige amerikanske astronaut» eller ei Beatrice i Dantes sterilt-geometriske helvetesringar.
Dikta til Jong legg seg langt bort frå det sterile og livsfjerne. Dei er eruptive og biletrike og gjer store, raske og tidvis obskøne rørsler. Språkregisteret er stort, og referansane frå reklame, populærkultur og litterære klassikarar, som Kafka og Joyce, sit laust. Jong kokar metaforar, skildrar kannibalisme og serverer diktet: «Spis dette diktet!»
Syndefallet
Mennesket er i slekt med plantene: «navlen,/ den forbindelsen/ med en planteverden». Grønsakene i desse dikta er ikkje berre prisme som alt vert silt og betrakta gjennom. Frukt og grønsaker er grunnleggjande knytte til syndefallet, å vere fruktbar og å fortære. Fortæring er fordøying og omskaping, noko det godt funderte språkbiletet også gjer med verda vår.
Kanskje er det helst grønsaksdikta i den første bolken som talar mest direkte til den poetiske nerven til denne lesaren. Det er her det mannlege vert omdanna til eit eple. Det er også her gjendiktaren, som har gjort eit utmerkt arbeid, ser seg nøydd til å halde på eit engelsk ord, rett og slett for at det skal gå opp: «Å, merk deg de to runde hullene i løk, onion.»
Sindre Ekrheim
Sindre Ekrheim er lyrikar og fast bokmeldar i Dag og Tid.
Jong kokar metaforar og serverer diktet: «Spis dette diktet!»
Fleire artiklar
Stillinga i VM-kampen mellom Ding Liren og Gukesh var 4–4 etter 8 av 14 parti.
Foto: Eng Chin An / FIDE
Sjakken lever vidare som eit kuriosum og freak-show, noko som passar meg ganske bra i denne spalta, skriv Atle Grønn.
Når den ambisiøse kokken Almut (Florence Pugh) møter nyskilde Tobias (Andrew Garfield), endrar livet seg for alltid.
Foto: Ymer Media
At eg tek til tårene, betyr ikkje at eg elskar We Live in Time.
Gjennom foto og tekst dokumenterte Maria Gros Vatne eit annleis liv på bloggen Wildandfree.no. Ho og mannen Nik Payne forlét bylivet og trygge jobbar til fordel for økologisk gardsbruk og heimeskule. Her ser me sonen Falk.
Foto: Maria Gros Vatne
Frå draum til sorg
Ukjent landskap vinn den eine prisen etter den andre. No er den å finne på lista over filmar som er kvalifiserte til vurdering av Oscar-akademiet i kategorien «Beste dokumentarfilm».
Peter Flamm (1891–1963) var ein tysk lege med jødisk familiebakgrunn som i 1926 gjorde furore med debutromanen.
Foto: Otto Kurt Vogelsang / Ullstein bild
«Jeg? er ein djupt fascinerande og høgst moderne tekst om sinnsforvirring og dobbeltgjengeri»
Marie Blokhus, Gard Skagestad og Kirsti Refseth spelar stykket til den tyske dramatikaren Marius von Mayenburg.
Foto: Monica Tormassy / Det Norske Teatret
Kven har makt over kven?
Velspelt om medviten og umedviten makt, sanning, manipulasjon og illusjon.