Magisk realisme
Lars Mytting auser frå eit oppkomme av overlevert tradisjonsstoff og fri dikting.
Lars Mytting har gjeve ut sin femte roman, nummer to i ein trilogi.
Foto: Julie Pike
Roman
Lars Mytting:
Hekneveven
Gyldendal
Lars Mytting starta det storslåtte historiske eposet frå Gudbrandsdalen med Søsterklokkene i 2018. No er Hekneveven på plass, og enda skal det komme ein tredje roman før alt er i mål. Handlinga startar i 1880, årets bok går fram til 1919, og i heile denne perioden er Kai Schweigaard prest på Butangen, ei fiktiv bygd i nærleiken av Fåvang.
Som prest kjem han tett innpå bygdefolket, og han blir særleg opptatt av eldre tider, overlevert tradisjonsstoff og segner kring søsterklokkene i den gamle stavkyrkja, i Hekneveven etter dei samanvaksne tvillingane Gunhild og Hallfrid Hekne, som levde først på 1600-talet og opplevde Kringen-slaget i 1612. Men stavkyrkja er borte, søsterklokkene er skilde, ei er i Dresden, den andre på botnen av Løsnesvatnet i Butangen, og Hekneveven har vore borte sidan 1813. Det er ein versjon av jakta på den heilage gralen Mytting tematiserer i desse romanane, og han gjer det på imponerande vis ved å flytte den magiske realismen og skjebneforteljinga inn i den historiske romanen.
Skjebnen
Hekneveven er bygd opp kring tvillingbrørne Jehans Hekne og Victor Harrison, skilde ved fødselen samtidig som mora Astrid Hekne døyr i barsel i 1881. Når dei igjen treffest i 1903, er det tilfeldig, slik mykje i desse romanane verkar tilfeldig samtidig som det er underlagt ein større plan: skjebnen. Alt som er skilt, vender tilbake til der det høyrer heime, på Butangen, og Mytting imponerer ved å skru dette saman på ein måte som lesaren godtar og finn logisk innanfor dei materielle og kulturelle rammene han legg som føring for livsløpa han følgjer.
Samtidig viser han som alltid stor kunnskap og innsikt i gamle driftsformer og gammalt handverk og i moderne grep som blant anna gir elektrisk straum til bygda, og det siste er det Jehans Hekne som står bak. Jehans veks opp under tronge kår hos fosterforeldre, men han fyller Oskeladdens rolle i forteljinga ved at han vinn både «prinsessa og halve kongeriket». Han kjem seg opp og fram saman med den driftige Kristine, og etter kvart sit han som herre på Hekne etter å ha spelt den innfule og forstokka onkelen Osvald Hekne ut over sidelinja.
Fleire livsløp
Men det er fleire livsløp å følgje, både i og utanfor bygda, og den som fyller plass ved sida av Jehans, er tvillingbroren Victor, som veks opp hos rike fosterforeldre i Skottland, og som har eit band til Noreg og Butangen gjennom ei norsk guvernante. Slik blir den store og den vesle verda vovne saman i episodar og oppslag kring det som er felles for dei to brørne, og den som fører skyttelen fram og tilbake og formar eit mønster, er Kai Schweigaard som aldri sviktar sin misjon: å heidre minnet til Astrid Hekne, den store kjærleiken i livet hans.
Lars Mytting leverer stor forteljekunst i desse romanane, og sjølv om det her og der tippar over i det triviallitterære, greier han heile vegen å balansere mellom ein robust realisme og ein skillingsviseaktig sentimentalitet som alltid finst i folkedjupet. Det er godt gjort, og eg ser fram til avslutninga av trilogien.
Oddmund Hagen
Oddmund Hagen er forfattar og fast bokmeldar i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Roman
Lars Mytting:
Hekneveven
Gyldendal
Lars Mytting starta det storslåtte historiske eposet frå Gudbrandsdalen med Søsterklokkene i 2018. No er Hekneveven på plass, og enda skal det komme ein tredje roman før alt er i mål. Handlinga startar i 1880, årets bok går fram til 1919, og i heile denne perioden er Kai Schweigaard prest på Butangen, ei fiktiv bygd i nærleiken av Fåvang.
Som prest kjem han tett innpå bygdefolket, og han blir særleg opptatt av eldre tider, overlevert tradisjonsstoff og segner kring søsterklokkene i den gamle stavkyrkja, i Hekneveven etter dei samanvaksne tvillingane Gunhild og Hallfrid Hekne, som levde først på 1600-talet og opplevde Kringen-slaget i 1612. Men stavkyrkja er borte, søsterklokkene er skilde, ei er i Dresden, den andre på botnen av Løsnesvatnet i Butangen, og Hekneveven har vore borte sidan 1813. Det er ein versjon av jakta på den heilage gralen Mytting tematiserer i desse romanane, og han gjer det på imponerande vis ved å flytte den magiske realismen og skjebneforteljinga inn i den historiske romanen.
Skjebnen
Hekneveven er bygd opp kring tvillingbrørne Jehans Hekne og Victor Harrison, skilde ved fødselen samtidig som mora Astrid Hekne døyr i barsel i 1881. Når dei igjen treffest i 1903, er det tilfeldig, slik mykje i desse romanane verkar tilfeldig samtidig som det er underlagt ein større plan: skjebnen. Alt som er skilt, vender tilbake til der det høyrer heime, på Butangen, og Mytting imponerer ved å skru dette saman på ein måte som lesaren godtar og finn logisk innanfor dei materielle og kulturelle rammene han legg som føring for livsløpa han følgjer.
Samtidig viser han som alltid stor kunnskap og innsikt i gamle driftsformer og gammalt handverk og i moderne grep som blant anna gir elektrisk straum til bygda, og det siste er det Jehans Hekne som står bak. Jehans veks opp under tronge kår hos fosterforeldre, men han fyller Oskeladdens rolle i forteljinga ved at han vinn både «prinsessa og halve kongeriket». Han kjem seg opp og fram saman med den driftige Kristine, og etter kvart sit han som herre på Hekne etter å ha spelt den innfule og forstokka onkelen Osvald Hekne ut over sidelinja.
Fleire livsløp
Men det er fleire livsløp å følgje, både i og utanfor bygda, og den som fyller plass ved sida av Jehans, er tvillingbroren Victor, som veks opp hos rike fosterforeldre i Skottland, og som har eit band til Noreg og Butangen gjennom ei norsk guvernante. Slik blir den store og den vesle verda vovne saman i episodar og oppslag kring det som er felles for dei to brørne, og den som fører skyttelen fram og tilbake og formar eit mønster, er Kai Schweigaard som aldri sviktar sin misjon: å heidre minnet til Astrid Hekne, den store kjærleiken i livet hans.
Lars Mytting leverer stor forteljekunst i desse romanane, og sjølv om det her og der tippar over i det triviallitterære, greier han heile vegen å balansere mellom ein robust realisme og ein skillingsviseaktig sentimentalitet som alltid finst i folkedjupet. Det er godt gjort, og eg ser fram til avslutninga av trilogien.
Oddmund Hagen
Oddmund Hagen er forfattar og fast bokmeldar i Dag og Tid.
Lars Mytting leverer stor forteljekunst i desse roma-
nane.
Fleire artiklar
Fekk ikkje plass til alt
– Det er ikkje vår oppgåve å drive med polemikk. Vi har levert eit fagleg arbeid, seier kommunikasjonsdirektør Ola Anders Skauby i Sokkeldirekoratet.
Hjortelusflugene er spesialiserte parasittar som føder levande ungar og lever heile det vaksne livet nede i pelsen til elg, hjort og rådyr.
Foto via Wikimedia Commons
Svermingstid for hjortelusfluga
Göran Fristorp døydde 3. september. Han vart 76 år gammal.
Foto: Sara Johannessen Meek / NTB
Göran Fristorp (1948–2024)
Det kjem an på storleiken, men det er ein fordel å sleppe å trene inni bilen.
Bene Riobó / Wikimedia commons
I form med bilen
Michael Keaton er attende i den ikoniske rolla som Beetlejuice.
Foto: Warner Bros. Discovery
Beetlejuice Beetlejuice: Nesten dødsfestleg
Sjølv om det er eit gledeleg gjensyn, saknar eg snerten.