JavaScript is disabled in your web browser or browser is too old to support JavaScript. Today almost all web pages contain JavaScript, a scripting programming language that runs on visitor's web browser. It makes web pages functional for specific purposes and if disabled for some reason, the content or the functionality of the web page can be limited or unavailable.

Takk for at du vil dele artikkelen

Den du deler artikkelen med, kan lese og eventuelt lytte til heile artikkelen.
Det gjer vi for at fleire skal oppdage DAG OG TID.

Namnet ditt vert synleg for alle du deler artikkelen med.

BokMeldingar

Frå pandemi til poesi

Truls Horvei er blant dei få lyrikarane her i landet som skriv haikudikt.

Kvar veke les vi inn utvalde artiklar, som abonnentane våre kan lytte til.
Lytt til artikkelen
2966
20220121
2966
20220121

Dikt

Truls Horvei:

Noen gram stillhet

Kapabel Forlag

Noen gram stillhet er delt i fire delar. Første delen omhandlar diktarens oppleving og tolking av ulike sider av pandemien. Andre avdeling inneheld meta- og haikudikt, medan alle dikta i del tre byrjar med «En dag». Fjerde og siste bolken er sett saman av ulike dikt. Trass i ulike dikt er samlinga motivmessig knytt saman ved at det første og nest siste diktet i boka handlar om farens bortgang.

Musikalsk biletspråk

«Noe program som forfatter har jeg ikke, bortsett fra at jeg ønsker å løfte på hverdagene, spre noen metaforer og bilder og drysse mild melankoli til leserne», har Horvei uttalt. I Noen gram stillhet gjer han nettopp det. Både den knappe forma til haikudikta, det musikalske bildespråket og melankolien finn vi att i mange dikt i denne samlinga.

Men vi finn òg lengre prosalyriske tekstar. Som hjå surrealistiske forfattarar nærmar lyrikk og prosa seg kvarandre i mange av tekstane til Horvei. Andre dikt kan ha eit episk preg, men er likevel prosalyriske på grunn av bruken av lyriske verkemiddel. Originaliteten i bildespråket, dei treffande observasjonane og tolkinga av tilværet gjer Noen gram stillhet til Horvei si beste diktsamling så langt.

Mange dikt har sentral-
lyriske motiv. Diktsamlinga opnar med eit dikt om gravferda til faren, om sorga og saknet etter han. «Denne aprildagen går vi inn i/ der sorgen ligger under og over/ hverdagene, verden er nesten/ nedstengt …» «…men det går over, det går/ over en dag i den skjøre/ framtiden.

Alt er endra. «Stillhet» vert ei negativt ord. Skrivinga vert terapi: «jeg driver og ordlegger tilværelsen min/ mens du går toppturer/ for å komme i balanse med deg selv.» Kontrasten mellom mørke og lys er gjennomgåande i desse dikta. Horvei er ingen melankolikar. Lyset, håpet vinn til slutt: «Hvem vil være i mørket når det finst en lysbryter?»

Modernistisk form

I nokre dikt reflekterer han over Guds eksistens, i atter andre kan han vera politisk. Her er òg metadikt og dikt med allusjonar til andre diktarar, som Henrik Ibsen, Sigbjørn Obstfelder og Jan Erik Vold. Mest handlar dikta om korleis diktar-eget oppfattar og tolkar den verda han lever i.

Siste diktet i samlinga heiter «Blues for 2020/2021». Blues er melankoliens musikk. Slik sett passar dette diktet tematisk godt inn i samlinga. Sluttlina går slik: «jeg er lei selv om solen fremdeles skinner og gyldne døgn fins.» Trass i all uvisse kring pandemien, er det optimisme i dikta.

I Noen gram stillhet har Horvei lukkast med å allmenngjera eigne erfaringar og observasjonar ved pandemien og tilværet i eit rikt poetisk språk. Det lyriske språket, dei treffsikre metaforane og det kreative bildespråket elles gjer at boka bør fengja mange lyrikkinteresserte.

Arne Sunde

Arne Sunde er norsklektor.

Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding

Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.


Eller kjøp eit anna abonnement

Dikt

Truls Horvei:

Noen gram stillhet

Kapabel Forlag

Noen gram stillhet er delt i fire delar. Første delen omhandlar diktarens oppleving og tolking av ulike sider av pandemien. Andre avdeling inneheld meta- og haikudikt, medan alle dikta i del tre byrjar med «En dag». Fjerde og siste bolken er sett saman av ulike dikt. Trass i ulike dikt er samlinga motivmessig knytt saman ved at det første og nest siste diktet i boka handlar om farens bortgang.

Musikalsk biletspråk

«Noe program som forfatter har jeg ikke, bortsett fra at jeg ønsker å løfte på hverdagene, spre noen metaforer og bilder og drysse mild melankoli til leserne», har Horvei uttalt. I Noen gram stillhet gjer han nettopp det. Både den knappe forma til haikudikta, det musikalske bildespråket og melankolien finn vi att i mange dikt i denne samlinga.

Men vi finn òg lengre prosalyriske tekstar. Som hjå surrealistiske forfattarar nærmar lyrikk og prosa seg kvarandre i mange av tekstane til Horvei. Andre dikt kan ha eit episk preg, men er likevel prosalyriske på grunn av bruken av lyriske verkemiddel. Originaliteten i bildespråket, dei treffande observasjonane og tolkinga av tilværet gjer Noen gram stillhet til Horvei si beste diktsamling så langt.

Mange dikt har sentral-
lyriske motiv. Diktsamlinga opnar med eit dikt om gravferda til faren, om sorga og saknet etter han. «Denne aprildagen går vi inn i/ der sorgen ligger under og over/ hverdagene, verden er nesten/ nedstengt …» «…men det går over, det går/ over en dag i den skjøre/ framtiden.

Alt er endra. «Stillhet» vert ei negativt ord. Skrivinga vert terapi: «jeg driver og ordlegger tilværelsen min/ mens du går toppturer/ for å komme i balanse med deg selv.» Kontrasten mellom mørke og lys er gjennomgåande i desse dikta. Horvei er ingen melankolikar. Lyset, håpet vinn til slutt: «Hvem vil være i mørket når det finst en lysbryter?»

Modernistisk form

I nokre dikt reflekterer han over Guds eksistens, i atter andre kan han vera politisk. Her er òg metadikt og dikt med allusjonar til andre diktarar, som Henrik Ibsen, Sigbjørn Obstfelder og Jan Erik Vold. Mest handlar dikta om korleis diktar-eget oppfattar og tolkar den verda han lever i.

Siste diktet i samlinga heiter «Blues for 2020/2021». Blues er melankoliens musikk. Slik sett passar dette diktet tematisk godt inn i samlinga. Sluttlina går slik: «jeg er lei selv om solen fremdeles skinner og gyldne døgn fins.» Trass i all uvisse kring pandemien, er det optimisme i dikta.

I Noen gram stillhet har Horvei lukkast med å allmenngjera eigne erfaringar og observasjonar ved pandemien og tilværet i eit rikt poetisk språk. Det lyriske språket, dei treffsikre metaforane og det kreative bildespråket elles gjer at boka bør fengja mange lyrikkinteresserte.

Arne Sunde

Arne Sunde er norsklektor.

I Noen gram stillhet har Truls Horvei lukkast med å allmenngjera eigne erfaringar.

Emneknaggar

Fleire artiklar

Flytande gull: Få ting er så godt som olivenolje – om han er rette typen.

Flytande gull: Få ting er så godt som olivenolje – om han er rette typen.

Foto: Pxhere.com

Frå matfatetKunnskap

Olivenolje

Jomfruer veit visst ikkje alltid å ta seg betalt.

Siri Helle
Flytande gull: Få ting er så godt som olivenolje – om han er rette typen.

Flytande gull: Få ting er så godt som olivenolje – om han er rette typen.

Foto: Pxhere.com

Frå matfatetKunnskap

Olivenolje

Jomfruer veit visst ikkje alltid å ta seg betalt.

Siri Helle

Foto: Paal Audestad

BokMeldingar

Ho som får ting til å skje

I Jægtnes’ fantasifulle soge går fakta og fiksjon opp i ein medrivande heilskap.

Hilde Vesaas

Foto: Paal Audestad

BokMeldingar

Ho som får ting til å skje

I Jægtnes’ fantasifulle soge går fakta og fiksjon opp i ein medrivande heilskap.

Hilde Vesaas

les DAG OG TID.
Vil du òg prøve?

Her kan du prøve vekeavisa DAG OG TID gratis i tre veker.
Prøveperioden stoppar av seg sjølv.

Komplett

Papiravisa
Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Digital

Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Komplett

Papiravisa
Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Digital

Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis