Bok
Fanga i livet
Jeg vil ikke reddes er ei bok som brenner seg fast i lesaren.
Vegard Sæteren debuterte med ei diktsamling i 2017 og har sidan gjeve ut to romanar.
Foto: Heidi Furre
Av og til dukkar det opp bøker som med stor suggererande kraft fører lesaren inn «på ein våg me ikkje har visst um». Ei slik bok har Vegard Sæteren (f. 1982) skrive, og sjølv om Jeg vil ikke reddes er den tredje boka hans sidan debuten i 2017, skal eg ærleg innrømme at forfattarskapet hans har gått meg hus forbi. Det kan vere fordi han gir ut på vesle Flamme Forlag, og det kan vere fordi bøkene hans knapt er omtalte i media.
Eit slør av mystikk
Jeg vil ikke reddes er ei merkeleg bok, utan sjangernemning, men ho kan lesast både som roman og som ei tekstsamling. Framstillinga og handlinga er sveipt i eit slør av mystikk, lagt i munnen på ulike eg-stemmer, subjektivt og innanfor eit avgrensa område folkesett av sære og originale folk som knapt har kontakt med kvarandre, samtidig som dei strevar med å skjønne kva som faktisk hender rundt dei, utan å finne svar på den eksistensielle fortvilinga dei lever med.
Alt er prega av forfall, uvisse, ei kjensle av undergang og endetid, død og oppløysing, og det som finst av håp, er forsvinnande lite og avgrensar seg til ein draum om at det må vere ein veg bort frå det klaustrofobiske og meiningslause tilværet personane er fanga i, kanskje gjennom ein tunell, kanskje gjennom ei luke som fører til noko anna og forbi dei grensene dei er fanga innanfor.
Det heile er balansert mellom ting og tanke, og ein av personane seier i klartekst at «det er bortkasta tid å gruble på alle dem tinga som ikke har feste i den verden jeg lever i». Ein annan vil gjerne «klamre seg fast til dem håndfaste tinga». Og ein tredje: «Jeg kan ikke kaste bort tida på tanker.»
Groteske situasjonar
Digital tilgang – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
