JavaScript is disabled in your web browser or browser is too old to support JavaScript. Today almost all web pages contain JavaScript, a scripting programming language that runs on visitor's web browser. It makes web pages functional for specific purposes and if disabled for some reason, the content or the functionality of the web page can be limited or unavailable.

Takk for at du vil dele artikkelen

Den du deler artikkelen med, kan lese og eventuelt lytte til heile artikkelen.
Det gjer vi for at fleire skal oppdage DAG OG TID.

Namnet ditt vert synleg for alle du deler artikkelen med.

BokMeldingar

Endringar til godt og vondt

Birger Emanuelsen skriv om folk slik at ein trur på det.

Kvar veke les vi inn utvalde artiklar, som abonnentane våre kan lytte til.
Lytt til artikkelen
Birger Emanuelsen har skrive både romanar, essay og sakprosa etter debuten i 2012.

Birger Emanuelsen har skrive både romanar, essay og sakprosa etter debuten i 2012.

Foto: Christopher Helberg

Birger Emanuelsen har skrive både romanar, essay og sakprosa etter debuten i 2012.

Birger Emanuelsen har skrive både romanar, essay og sakprosa etter debuten i 2012.

Foto: Christopher Helberg

3522
20240906
3522
20240906

Forteljingar

Birger Emanuelsen:

Resten brenner vi

Bonnier Norsk Forlag

Det skal liksom karakterisera folk negativt når ein omtaler dei som lukkejegerar, men det er vel heller få ulukkejegerar i verda, med unnatak av folk på jakt etter martyrpoeng, men dei finn jo lukka i ulukka.

I den nye boka til Birger Emanuelsen møter me mange ulike personar, kvar i si soge, på sett og vis, sjølv om nokre av sogene er meir omfattande enn andre. Her er det ein del korte skisser, til dømes den heller beiske «Til svigerfar», om Ingemar som har planen klar for løynleg feiring om og når svigerfaren endeleg er borte. Ei anna skisse er om fiskaren Gjever som fiskar på ein heilag plass, får ei mengd sjøaure, men også ei nise, og som får straffa for misferda si når han kjem til land.

Det er likevel i dei litt lengre forteljingane lesaren finn mest å festa seg ved. Mellom dei er det nokre som står fram som særleg interessante. Desse tekstane har ulike tema, men dei liknar kvarandre på det viset at handlingane til personane karakteriserer dei, slik at dei ikkje treng skildrast ved utsjånad eller påstandar om eigenskapar. Dei er, det er det viktige.

Godt blikk

I ei av forteljingane grip mannen i teksten eit krus frå eit skap, på kruset står det noko slikt som «Verdas beste far», og det kruset har kona til mannen kjøpt til han som julegåve frå borna, ei jul då det berre var dei to i huset. Då var truleg ungane store og utflytta, men det seier teksten ingenting om. Heller ikkje om desse borna visste om gåva. Dette er berre ei ørlita sak som ein fort kan oversjå, men også eit døme på det blikket Emanuelsen har for personane sine.

I nokre av tekstane kan ein ane ei uvisse som hovudpersonen kjenner andsynes andre, til dels også eit trugsmål. Menn er stundom litt skumle og ubegripelege i desse tekstane, ein er ikkje sikker på kva dei kan finna på, og dei ser nokre gonger ut til å ha ein slags intuitiv idé om at lovene og reglane som ordnar menneskelivet, ikkje er heilage, dei er i grunnen berre påfunn.

Ja, dette vert ikkje sagt, men sidan det jo er sanning, nemner eg det her. Og nokre av mennene hjå Emanuelsen, helst slike som har levd ei stund, ser ut til å kjempa litt med seg sjølv for å akseptera påbod utanfrå. I «Åremål» kan ein tenkja at dette til dømes gjeld eigedomsretten. Ein mann er hyra inn til å henta ein eldre kar ut frå eit sel som nokre byfolk har kjøpt, eit sel den eldre karen har leigd i alle år. Korleis kjem det til å gå?

Originalt

Nokre finn lukka i det som står fast, andre søkjer ho i endringar. Slike kan finna stad, som me veit, til godt og vondt. Men om ei endring er god, er ho ikkje alltid like god å halda fast ved. It’s hard to stay changed, som dei seier vestpå. Det røyner ein fiskar i novella eller forteljinga «Grunnstøting», der alkoholisme er eit tema, og endringa er ein varig prosess, ikkje eit resultat.

Den beste forteljinga er, slik eg ser det, «Emissærens datter». Teksten har mange fine detaljar, og ein vert gripen av det som skjer, og av den sannsynlegvis alvorleg sjuke, men djupt inspirerte emissæren, ein heilag mann med eit kall som kapital, men også truleg ved fronten i indre strid mellom gud og djevel, slik dottera observerer han.

Resten brenner vi er ei original samling av tekstar skrivne av ein forfattar som veit korleis folk er, både i det individuelle og eksklusive og i det sams menneskelege.

Odd W. Surén

Odd W. Surén er forfattar og fast bokmeldar i Dag og Tid.

Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding

Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.


Eller kjøp eit anna abonnement

Forteljingar

Birger Emanuelsen:

Resten brenner vi

Bonnier Norsk Forlag

Det skal liksom karakterisera folk negativt når ein omtaler dei som lukkejegerar, men det er vel heller få ulukkejegerar i verda, med unnatak av folk på jakt etter martyrpoeng, men dei finn jo lukka i ulukka.

I den nye boka til Birger Emanuelsen møter me mange ulike personar, kvar i si soge, på sett og vis, sjølv om nokre av sogene er meir omfattande enn andre. Her er det ein del korte skisser, til dømes den heller beiske «Til svigerfar», om Ingemar som har planen klar for løynleg feiring om og når svigerfaren endeleg er borte. Ei anna skisse er om fiskaren Gjever som fiskar på ein heilag plass, får ei mengd sjøaure, men også ei nise, og som får straffa for misferda si når han kjem til land.

Det er likevel i dei litt lengre forteljingane lesaren finn mest å festa seg ved. Mellom dei er det nokre som står fram som særleg interessante. Desse tekstane har ulike tema, men dei liknar kvarandre på det viset at handlingane til personane karakteriserer dei, slik at dei ikkje treng skildrast ved utsjånad eller påstandar om eigenskapar. Dei er, det er det viktige.

Godt blikk

I ei av forteljingane grip mannen i teksten eit krus frå eit skap, på kruset står det noko slikt som «Verdas beste far», og det kruset har kona til mannen kjøpt til han som julegåve frå borna, ei jul då det berre var dei to i huset. Då var truleg ungane store og utflytta, men det seier teksten ingenting om. Heller ikkje om desse borna visste om gåva. Dette er berre ei ørlita sak som ein fort kan oversjå, men også eit døme på det blikket Emanuelsen har for personane sine.

I nokre av tekstane kan ein ane ei uvisse som hovudpersonen kjenner andsynes andre, til dels også eit trugsmål. Menn er stundom litt skumle og ubegripelege i desse tekstane, ein er ikkje sikker på kva dei kan finna på, og dei ser nokre gonger ut til å ha ein slags intuitiv idé om at lovene og reglane som ordnar menneskelivet, ikkje er heilage, dei er i grunnen berre påfunn.

Ja, dette vert ikkje sagt, men sidan det jo er sanning, nemner eg det her. Og nokre av mennene hjå Emanuelsen, helst slike som har levd ei stund, ser ut til å kjempa litt med seg sjølv for å akseptera påbod utanfrå. I «Åremål» kan ein tenkja at dette til dømes gjeld eigedomsretten. Ein mann er hyra inn til å henta ein eldre kar ut frå eit sel som nokre byfolk har kjøpt, eit sel den eldre karen har leigd i alle år. Korleis kjem det til å gå?

Originalt

Nokre finn lukka i det som står fast, andre søkjer ho i endringar. Slike kan finna stad, som me veit, til godt og vondt. Men om ei endring er god, er ho ikkje alltid like god å halda fast ved. It’s hard to stay changed, som dei seier vestpå. Det røyner ein fiskar i novella eller forteljinga «Grunnstøting», der alkoholisme er eit tema, og endringa er ein varig prosess, ikkje eit resultat.

Den beste forteljinga er, slik eg ser det, «Emissærens datter». Teksten har mange fine detaljar, og ein vert gripen av det som skjer, og av den sannsynlegvis alvorleg sjuke, men djupt inspirerte emissæren, ein heilag mann med eit kall som kapital, men også truleg ved fronten i indre strid mellom gud og djevel, slik dottera observerer han.

Resten brenner vi er ei original samling av tekstar skrivne av ein forfattar som veit korleis folk er, både i det individuelle og eksklusive og i det sams menneskelege.

Odd W. Surén

Odd W. Surén er forfattar og fast bokmeldar i Dag og Tid.

Fleire artiklar

Etter valet i 2016 blei det vanleg å seie at Trump vann fordi folk hadde oversett kjenslene til den kvite arbeiderklassa. Er biletet eit anna i denne omgangen?

Etter valet i 2016 blei det vanleg å seie at Trump vann fordi folk hadde oversett kjenslene til den kvite arbeiderklassa. Er biletet eit anna i denne omgangen?

Foto: Dustin Chambers / Reuters / NTB

UtanriksSamfunn

Overkorrigeringa

NEW YORK: Mark Lilla fekk enorm merksemd for sin diagnose av presidentvalet i USA i 2016. Eg oppsøker han for å få oppdaterte psykologiseringar av den amerikanske folkesjela anno 2024.

Ida Lødemel Tvedt
Etter valet i 2016 blei det vanleg å seie at Trump vann fordi folk hadde oversett kjenslene til den kvite arbeiderklassa. Er biletet eit anna i denne omgangen?

Etter valet i 2016 blei det vanleg å seie at Trump vann fordi folk hadde oversett kjenslene til den kvite arbeiderklassa. Er biletet eit anna i denne omgangen?

Foto: Dustin Chambers / Reuters / NTB

UtanriksSamfunn

Overkorrigeringa

NEW YORK: Mark Lilla fekk enorm merksemd for sin diagnose av presidentvalet i USA i 2016. Eg oppsøker han for å få oppdaterte psykologiseringar av den amerikanske folkesjela anno 2024.

Ida Lødemel Tvedt
Med jamne mellomrom legg Riksrevisjonen, her representert ved riksrevisor Karl Eirik Schjøtt-Pedersen, fram undersøkingar med nokså hard kritikk av korleis vedteken politikk vert gjennomført av forvaltinga.

Med jamne mellomrom legg Riksrevisjonen, her representert ved riksrevisor Karl Eirik Schjøtt-Pedersen, fram undersøkingar med nokså hard kritikk av korleis vedteken politikk vert gjennomført av forvaltinga.

Foto: Ole Berg-Rusten / NTB

Samfunn
Eva Aalberg Undheim

Eit spørsmål om kontroll

I rapport etter rapport kritiserer Riksrevisjonen statlege institusjonar for feil og manglar. Men kva kjem det eigentleg ut av kritikken?

Odd Nordstoga slo gjennom som soloartist i 2004. No har han skrive sjølvbiografi.

Odd Nordstoga slo gjennom som soloartist i 2004. No har han skrive sjølvbiografi.

Foto: Samlaget

BokMeldingar
ArildBye

Ein av oss

Odd Nordstoga skriv tankefullt om livet, ut frå rolla som folkekjær artist.

Stian Jenssen (t.v.) var alt på plass i Nato då Jens Stoltenberg tok til i jobben som generalsekretær i 2014. Dei neste ti åra skulle dei arbeide tett i lag. Her er dei fotograferte i Kongressen i Washington i januar i år.

Stian Jenssen (t.v.) var alt på plass i Nato då Jens Stoltenberg tok til i jobben som generalsekretær i 2014. Dei neste ti åra skulle dei arbeide tett i lag. Her er dei fotograferte i Kongressen i Washington i januar i år.

Foto: Mandel Ngan / AFP / NTB

IntervjuSamfunn
Christiane Jordheim Larsen

Nato-toppen som sa det han tenkte

Stian Jenssen fekk kritikk då han som stabssjef i Nato skisserte ei fredsløysing der Ukraina gjev opp territorium i byte mot Nato-medlemskap. – På eit tidspunkt må ein ta innover seg situasjonen på bakken, seier han.

Feature

Greske byggjeklossar

Eg dreg til Kreta og lærer om skilnaden på tyske og britiske turistar.

May Linn Clement
Feature

Greske byggjeklossar

Eg dreg til Kreta og lærer om skilnaden på tyske og britiske turistar.

May Linn Clement

les DAG OG TID.
Vil du òg prøve?

Her kan du prøve vekeavisa DAG OG TID gratis i tre veker.
Prøveperioden stoppar av seg sjølv.

Komplett

Papiravisa
Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Digital

Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Komplett

Papiravisa
Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Digital

Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis