Ei hyllest til kreativiteten og mennesket
Østby skriv forfriskande sakprosa om hjernen, korleis idear blir til, og kva som forstyrrar tenking.
Eit slag mot hovudet gav Hilde Østby støyten til å skrive ei bok om kreativitet.
Foto: Anna Julia Granberg
Sakprosa
Hilde Østby:
Kreativitet. Hjernevitenskapen bak ideene og hvorfor dagdrømmere skal redde verden
Cappelen Damm
Hilde Østby er idéhistorikar og forfattar. Ho har lenge vore oppteken av hjernen, korleis minne blir til og lagrar seg. I årets bok er det forsking og kunnskap om kreative prosessar ho formidlar. Då ho skada hovudet under ein sykkeltur i 2016, fekk ho ei kraftig hjerneskaking. I tida etter opplevde ho ein straum av tankar og idear, noko som fekk henne til å undre seg over kvar idear eigentleg kjem frå, og kva det er som bremsar oss i å vere kreative.
Drivkreftene i oss
Østby legg ikkje skjul på at ho er lidenskapeleg oppteken av Lewis Carrolls klassiske barneforteljing Alice i eventyrland. I boka hennar kjem dette til syne gjennom bruk av sitat og illustrasjonar, til dømes i innleiingane til kvart kapittel. Slike verkemiddel syner at Østby har ein frodig, fantasifull og leiken måte å formidle fagstoffet sitt på. Det er særleg tre av karakterane frå Alice-universet som er viktige i Kreativitet. Den kvite kaninen representerer nyfikne og filurkatten aha-opplevingar og idear, medan den raude dronninga er den indre kritikaren.
I dagdrøymarmodus er hjernen ikkje stressa. Han er klar for fantasi, leik og nye idear. Han er i flyt og full av nyfikne, pågangsmot, inspirasjon og assosiasjonar. Samstundes er han open for det uventa og tilfeldige. Og eventyrlege. Men om ein kreativ prosess skal leie fram til noko som gir meining, må det vere retning i mylderet av tankar og idear.
Kvalitetstid med eigen hjerne og eigne tankar er viktig. Hjernen lyt få fritt spelerom til fantasering og kreative krumspring, men òg få lov til å vere langsam og stille. Å vere i eller nær vatn er éin metode Hilde Østby nemner. Lykkekjensle og kreativitet heng nøye saman.
Den nyfikne stiller seg spørsmålet: Kva om? Kva skjer rundt neste sving om eg diktar slik, eller kanskje slik? Østby er talsperson for kunsten å gå seg vill for å finne fram til nye og spennande indre landskap. Slik har dei store oppfinningane blitt til og dei store nyskapande tankane funne dagens lys. Boka er spekka av både kjende og, hittil, meir ukjende døme på dette.
Under det heile ligg eit djupt alvor. Døden blir omtala som ei av drivkreftene for skapande kunst. Du har ikkje mykje anna å gjere enn å skrive, om du verkeleg vil skape noko. Fullfør prosjekta dine, er bodskapen i boka. Brått er det for seint.
Bremsene våre
I kreative prosessar er det flust av feller å gå i og bremseklossar å snuble i. Teknologien har gitt oss mange gode, men samstundes utfordringar. Telefonen er med oss overalt, vi må hyppig sjekke nyhenda, respondere umiddelbart når det plingar eller vibrerer for SMS eller nye likes på Facebook. Distraksjonane er mange, og Hilde Østbys klare råd er å legge telefonen bort.
Leik og kreative aktivitetar har dårlege kår i dagens skule. Barna har få og små rom til dagdrøyming. Nyfikna får best næring gjennom å la barnet få tid til undring og dermed lyst til å eksperimentere. Motiverte elevar er kunnskapshungrige elevar. Den prestasjonsorienterte skulen legg i liten grad til rette for det. Målstyring, testing og kartlegging gjer elevane tidleg til målbare objekt. Biletet er diverre ganske likt i vidare skulegang og inn i arbeidslivet.
Alle skapande menneske har ein ibuande sjølvkritikar. Somme blir jamvel angripne av eit heilt sjølvkritikarkorps. Den indre kritikaren er ei plage, noko som øydelegg sjølvtillit og hindrar kreativ framdrift. Litt sjølvkritikk kan likevel stundom vere av det gode.
Forfriskande og skarp
Eit slag mot hovudet gav Hilde Østby støyten til å skrive ei bok om kreativitet. Mi nyfikne på temaet fekk meg til å lese henne, sjølv om eg i starten gjekk meg litt vill i dei mange detaljane og referansane. Når lesinga fann retning, framstod detaljrikdomen meir som styrke enn som veikskap. Det er i det eventyrlege, fantasifulle og leikne landskapet Østby bevegar seg. Og i det djupt alvorlege. Kreativitet er ei forfriskande og fagleg skarp hyllest til det tenkande mennesket.
Per Roger Sandvik
Per Roger Sandvik er bibliotekar og frilansskribent.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Sakprosa
Hilde Østby:
Kreativitet. Hjernevitenskapen bak ideene og hvorfor dagdrømmere skal redde verden
Cappelen Damm
Hilde Østby er idéhistorikar og forfattar. Ho har lenge vore oppteken av hjernen, korleis minne blir til og lagrar seg. I årets bok er det forsking og kunnskap om kreative prosessar ho formidlar. Då ho skada hovudet under ein sykkeltur i 2016, fekk ho ei kraftig hjerneskaking. I tida etter opplevde ho ein straum av tankar og idear, noko som fekk henne til å undre seg over kvar idear eigentleg kjem frå, og kva det er som bremsar oss i å vere kreative.
Drivkreftene i oss
Østby legg ikkje skjul på at ho er lidenskapeleg oppteken av Lewis Carrolls klassiske barneforteljing Alice i eventyrland. I boka hennar kjem dette til syne gjennom bruk av sitat og illustrasjonar, til dømes i innleiingane til kvart kapittel. Slike verkemiddel syner at Østby har ein frodig, fantasifull og leiken måte å formidle fagstoffet sitt på. Det er særleg tre av karakterane frå Alice-universet som er viktige i Kreativitet. Den kvite kaninen representerer nyfikne og filurkatten aha-opplevingar og idear, medan den raude dronninga er den indre kritikaren.
I dagdrøymarmodus er hjernen ikkje stressa. Han er klar for fantasi, leik og nye idear. Han er i flyt og full av nyfikne, pågangsmot, inspirasjon og assosiasjonar. Samstundes er han open for det uventa og tilfeldige. Og eventyrlege. Men om ein kreativ prosess skal leie fram til noko som gir meining, må det vere retning i mylderet av tankar og idear.
Kvalitetstid med eigen hjerne og eigne tankar er viktig. Hjernen lyt få fritt spelerom til fantasering og kreative krumspring, men òg få lov til å vere langsam og stille. Å vere i eller nær vatn er éin metode Hilde Østby nemner. Lykkekjensle og kreativitet heng nøye saman.
Den nyfikne stiller seg spørsmålet: Kva om? Kva skjer rundt neste sving om eg diktar slik, eller kanskje slik? Østby er talsperson for kunsten å gå seg vill for å finne fram til nye og spennande indre landskap. Slik har dei store oppfinningane blitt til og dei store nyskapande tankane funne dagens lys. Boka er spekka av både kjende og, hittil, meir ukjende døme på dette.
Under det heile ligg eit djupt alvor. Døden blir omtala som ei av drivkreftene for skapande kunst. Du har ikkje mykje anna å gjere enn å skrive, om du verkeleg vil skape noko. Fullfør prosjekta dine, er bodskapen i boka. Brått er det for seint.
Bremsene våre
I kreative prosessar er det flust av feller å gå i og bremseklossar å snuble i. Teknologien har gitt oss mange gode, men samstundes utfordringar. Telefonen er med oss overalt, vi må hyppig sjekke nyhenda, respondere umiddelbart når det plingar eller vibrerer for SMS eller nye likes på Facebook. Distraksjonane er mange, og Hilde Østbys klare råd er å legge telefonen bort.
Leik og kreative aktivitetar har dårlege kår i dagens skule. Barna har få og små rom til dagdrøyming. Nyfikna får best næring gjennom å la barnet få tid til undring og dermed lyst til å eksperimentere. Motiverte elevar er kunnskapshungrige elevar. Den prestasjonsorienterte skulen legg i liten grad til rette for det. Målstyring, testing og kartlegging gjer elevane tidleg til målbare objekt. Biletet er diverre ganske likt i vidare skulegang og inn i arbeidslivet.
Alle skapande menneske har ein ibuande sjølvkritikar. Somme blir jamvel angripne av eit heilt sjølvkritikarkorps. Den indre kritikaren er ei plage, noko som øydelegg sjølvtillit og hindrar kreativ framdrift. Litt sjølvkritikk kan likevel stundom vere av det gode.
Forfriskande og skarp
Eit slag mot hovudet gav Hilde Østby støyten til å skrive ei bok om kreativitet. Mi nyfikne på temaet fekk meg til å lese henne, sjølv om eg i starten gjekk meg litt vill i dei mange detaljane og referansane. Når lesinga fann retning, framstod detaljrikdomen meir som styrke enn som veikskap. Det er i det eventyrlege, fantasifulle og leikne landskapet Østby bevegar seg. Og i det djupt alvorlege. Kreativitet er ei forfriskande og fagleg skarp hyllest til det tenkande mennesket.
Per Roger Sandvik
Per Roger Sandvik er bibliotekar og frilansskribent.
Det er i det eventyrlege og leikne landskapet Østby bevegar seg. Og i det djupt alvorlege.
Fleire artiklar
Gunnhild Øyehaug har skrive bøker i mange sjangrar etter diktdebuten i 1998. Ho er også lærar ved Skrivekunstakademiet i Hordaland.
Foto: Helge Skodvin
Bulletinar frå ein medviten romanperson
Gunnhild Øyehaug skriv friskt og morosamt om draum og røynd i metaland.
VINNAREN: På søndag vart Herbert Kickls Fridomsparti (FPÖ) for første gongen største parti i det austerrikske parlamentsvalet. Får partiet makt, vil dei jobbe for å oppheve sanksjonar mot Russland.
Foto: Lisa Leutner / Reuters/ NTB
Politikk i grenseland
Austerrikarane ser på seg sjølv som ein fredsnasjon. Likevel røystar ein tredel på prorussiske høgrepopulistar.
Butikkvindauge i Worth Avenue i Palm Beach i Florida.
Alle foto: Håvard Rem
Det blonde reservatet
PALM BEACH: Krig og folkevandring verkar inn på alle vestlege val. Eit amerikansk presidentval kan verka andre vegen òg.
Joaquin Phoenix spelar hovudrolla som Joker.
Foto: Warner Bros. Discovery
Dyster dobbeldose
Denne runden med Jokeren ber det same mørket med nye tonar.
I hamnebassenget om lag her lét Dia í Geil seg døype grytidleg ein kald oktobersøndag for snart 150 år sidan. Det var starten på vekkinga som gjorde Brø¿rasamkoman til eit livskraftig samfunn som framleis styrer mykje på Færøyane.
Alle foto: Hallgeir Opedal
Om Gud og lausriving
Siste dag i oktober i 1880 lét Dia í Geil seg døype i hamnebassenget i Tórshavn, og etter det skulle Færøyane aldri bli det same.