Bok
Det usynlege barnet
Lars Ove Seljestad skildrar smerta hos dei forsømde.
Lars Ove Seljestad skriv om tette familieband i den tredje romanen på rad.
Foto: Niklas Lello
Mangt har blitt sagt og skrive om barn som tar på seg for stort ansvar, og om vaksne som har ei så stor smerte inni seg at dei ikkje maktar å vere nett det – vaksne. Lars Ove Seljestad har skrive ein sympatisk roman om viktige tema. Forteljinga sit att hos den som les, som ein klump i magen og eit trykk bak auga. Undervegs i lesinga blir eg likevel litt i tvil om alle grepa i romanen er like vellykka.
Guten i snøen
Det byrjar med ei scene, skildra så presist og tydeleg at det blir reint filmatisk: Ein gutunge syklar aleine ute i skumring og tett snødrev, farleg nær ein kaikant og i berre T-skjorta. Eit stykke bortanfor på kaia, men utanfor rekkevidde, er dei som har vore kameratane hans. I bukselomma brenn eit brev frå skulen.
Ut frå dette biletet spinn Seljestad ei soge om sorg og smerte i to generasjonar. Far er død og familien har rasa saman. Veslebror er for liten til å skjøne så mykje. Mor, som sjølv ber på store indre sår etter ein vanskeleg barndom, maktar ikkje reise seg att. Det er guten på sykkelen som må sørge for at kvardagen i denne familien ikkje går fullstendig av hengslene, han som må ta seg av broren og ymse praktiske ting. Samtidig har venene forsvunne. Gutungen er difor dobbelt einsam og utsett med altfor stort ansvar og utan nokon stad å laste av. Som så mange lojale barn sladrar han ikkje til dei (få) vaksne som verkar å bry seg. Blant mange vonde scener er desse nokre av dei som stikk mest, dei som viser kor lett og kjapt vi vaksne har det med å vende oss frå det ubehagelege når vi trur vi har fått forsikring om at «alt er berre bra».
Miljøet er eit som «arbeidarforfattaren» frå Odda kjenner godt – ein industristad med eit stort smelteverk. I nokre korte tilbakeblikk får vi sjå eit par varme møte mellom far og son, nettopp i eit slikt fabrikkmiljø.
Guten på sykkelen blir nesten viska ut der i skumringa og snøvêret. Det ytre biletet blir eit tydeleg og effektivt symbol på heile situasjonen: Han er i ferd med viske ut seg sjølv, og han står i fare for å dette utfor. Det er godt skildra, godt sett.
Digital tilgang – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
