Bok
Blåtime
Dialogane løftar fram eksistensielle grunnvilkår.
Dag Johan Haugerud er filmskapar og forfattar.
Foto: Baard Henriksen
Dag Johan Haugerud er for mange meir kjend som filmregissør enn som forfattar, ikkje minst vart trilogien Sex, Drømmer og Kjærlighet svært godt motteken. Personane i filmane hans snakkar gjerne mykje og inngåande om eksistensielle tema, om lengt og begjær, om tap, om einsemd og fellesskap – ofte i kvardagslege settingar.
Slik også i Sjelesorg, som har ein hovudperson som har ei profesjonell tilnærming til denne typen dialog. Thomas er diakon og tilsett i ei kyrkje i Oslo. Han er likevel ikkje personleg kristen, men ønskte å vere til hjelp for menneske i sjeleleg naud. Yrkesvalet må han ofte forsvare. For seg sjølv må han forsvare andre val òg, ei hending frå ungdomstida gneg han og blir aktualisert på notidsplanet i romanen.
Sjelesorg utforskar og sirklar inn grensegangar i mellommenneskelege relasjonar, i det private og profesjonelt: Kor langt skal vi strekkje oss for andre menneske? Kan ein blande intimsfæren inn i det profesjonelle – eller går det ei absolutt grense der? Den som såg filmen Kjærlighet, vil kjenne att denne siste tematikken.
Yrkesetikk
Thomas er homofil. Han forelskar seg i ein ven av ein ven. Men objektet for forelskinga gjer raskt Thomas til sin fortrulege. Det gjer det umogeleg for Thomas å innleie eit kjærleiksforhold, sjelesorg kan ikkje samordnast med ein intim relasjon i hans samvit og yrkesetikk. Likevel greier han ikkje å gje slepp, han saknar og lengtar. Livet blir fylt av liding og sorg. Han kjenner seg einsam og «blå/blue». Dette har han sams med fleire av dei andre vi møter i boka.
Vi møter Thomas på jobb i kyrkja i kvardagen, i ymse sosiale tiltak han og dei andre tilsette har sett i gang. Presten i kyrkja er ein av dei eldste vennene hans og veldig ulik han sjølv. Friksjonen mellom dei er fruktbar og trygg, dei har kjent kvarandre så lenge.
Digital tilgang – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
