For snart eit år sidan gav K.K. Hammond ut albumet Death Roll Blues. Med uskuldsrein klang i stemma syng ho sjølvskrivne tekster dynka i sørstatsgotikk til tonar frå Mississippi deltablues. Glasrøyret ho drar langs strengane på resonatorgitaren, gjenskaper slidelyden til ikon som Bukka White og Robert Johnson, og frå nyare tid John Fahey.

Resonatorgitaren, med ein metallkropp som gir kraftigare lyd enn resonanskassa i ein akustisk gitar, blei introdusert på 1920-talet. K.K. Hammond tykkjer at årgangsinstrument krev for mykje vedlikehald, og at nye retromodellar læt betre. Ein av favorittane i maskinparken hennar heiter «Swamp Bitch».

K.K. Hammond har bakgrunn frå alternativrock og metal i London. No stortrivst ho som eremitt med stutteri, platestudio og plateselskap i ein skog i Buckinghamshire.

I desse dagar er ho aktuell med to coverversjonar på singel. A-sida er Nirvana-songen «Heart Shaped Box» med eigenprodusert video stinn av erkeengelsk agrar-okkultisme. På B-sida gjer ho «Where Did You Sleep Last Night?», ein annan Nirvana-låt og opphavleg ein nifs og uvanleg fleirtydig Appalachia-ballade som har vore kjend sia 1870-talet. Grunge-versjonen til Nirvana var inspirert av Leadbelly. Hammond-versjonen av Nirvana. Det er ikkje for ingen ting at ho har teke artistnamnet The Curse of K.K. Hammond.

Øyvind Pharo

Øyvind Pharo er litteraturvitar, musikkskribent og DJ.