JavaScript is disabled in your web browser or browser is too old to support JavaScript. Today almost all web pages contain JavaScript, a scripting programming language that runs on visitor's web browser. It makes web pages functional for specific purposes and if disabled for some reason, the content or the functionality of the web page can be limited or unavailable.

Takk for at du vil dele artikkelen

Den du deler artikkelen med, kan lese og eventuelt lytte til heile artikkelen.
Det gjer vi for at fleire skal oppdage DAG OG TID.

Namnet ditt vert synleg for alle du deler artikkelen med.

Meldingar

Å gå glipp av opplevingar

Kvar veke les vi inn utvalde artiklar, som abonnentane våre kan lytte til.
Lytt til artikkelen
«My Bed», 1998, detalj, Tracey Emin.

«My Bed», 1998, detalj, Tracey Emin.

«My Bed», 1998, detalj, Tracey Emin.

«My Bed», 1998, detalj, Tracey Emin.

2071
20191129
2071
20191129

Når det ein sjeldan gong handlar om kunst på NRK, plar eg sjå det. Faktaserien Folkeopplysningen tek mål av seg til å granske kor lett vi lèt oss påverke, og i førre veke handla det om kven som bestemmer kva som er kunst.

Eit interessant tema, men programmet mista meg etter nokre få minutt.

Programleiaren opnar på underleg vis med å gå ut på gata med ein plakat med fire bilete – av ein bokstabel, ei seng, skitne asjettar og nokre knoklar – så skal tilfeldige forbipasserande gjette kva for eitt som er kunst. Då vart eg flau over statskanalen vår.

Idébasert kunst treng kontekst. Ein treng kjenne samanhengen verket er sett inn i, for å få noko utbytte av det. Dersom ein ikkje har fått med seg eit så grunnleggjande faktum, har ein gått glipp av store kunstopplevingar gjennom livet.

Kunstverket «My Bed» var av britiske Tracey Emin, ein av dei mest vidgjetne kunstnarane våre. Ho har markert seg på mange vis, mellom anna som ein av dei første kvinnelege professorane ved det ærverdige Royal Academy i London. Vi får snart sjå meir til henne. Til sommaren set ho opp ein ni meter høg skulptur ved det nye Munchmuseet og vert også første utstillar der.

Det vart mykje furore då «My Bed» vart stilt ut ved Sagacho Exhibition Space i Tokyo i 1998. Installasjonen er rett og slett hennar eiga, gjennomherja seng. Her låg ho djupt fortvilt i fleire dagar etter at kjærasten hadde gjort det slutt. Senga er slett ikkje noko pent syn: Sengekleda er skitne, undertøyet har mensblod, her er tomme spritflasker og anna rask. Til saman gir installasjonen eit bilete av stor kjærleikssorg.

Her bryt Emin med forventingane ein har til kvinner: Sjølv i den djupaste krisa skal dei vere velpleidde. Om ikkje må det løynast. Reaksjonane viste at grensene framleis er snevre.

I 1998 vart «My Bed» stilt ut ved Tate Gallery i London og nominert til den høgthengande Turnerprisen.

Det er eit tankekors at det knapt er program om kunst på TV. Kvifor det? Tal frå Statistisk sentralbyrå viser at det er fleire som går på museum enn på fotballkamp.

Eva Furseth

Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding

Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.


Eller kjøp eit anna abonnement

Når det ein sjeldan gong handlar om kunst på NRK, plar eg sjå det. Faktaserien Folkeopplysningen tek mål av seg til å granske kor lett vi lèt oss påverke, og i førre veke handla det om kven som bestemmer kva som er kunst.

Eit interessant tema, men programmet mista meg etter nokre få minutt.

Programleiaren opnar på underleg vis med å gå ut på gata med ein plakat med fire bilete – av ein bokstabel, ei seng, skitne asjettar og nokre knoklar – så skal tilfeldige forbipasserande gjette kva for eitt som er kunst. Då vart eg flau over statskanalen vår.

Idébasert kunst treng kontekst. Ein treng kjenne samanhengen verket er sett inn i, for å få noko utbytte av det. Dersom ein ikkje har fått med seg eit så grunnleggjande faktum, har ein gått glipp av store kunstopplevingar gjennom livet.

Kunstverket «My Bed» var av britiske Tracey Emin, ein av dei mest vidgjetne kunstnarane våre. Ho har markert seg på mange vis, mellom anna som ein av dei første kvinnelege professorane ved det ærverdige Royal Academy i London. Vi får snart sjå meir til henne. Til sommaren set ho opp ein ni meter høg skulptur ved det nye Munchmuseet og vert også første utstillar der.

Det vart mykje furore då «My Bed» vart stilt ut ved Sagacho Exhibition Space i Tokyo i 1998. Installasjonen er rett og slett hennar eiga, gjennomherja seng. Her låg ho djupt fortvilt i fleire dagar etter at kjærasten hadde gjort det slutt. Senga er slett ikkje noko pent syn: Sengekleda er skitne, undertøyet har mensblod, her er tomme spritflasker og anna rask. Til saman gir installasjonen eit bilete av stor kjærleikssorg.

Her bryt Emin med forventingane ein har til kvinner: Sjølv i den djupaste krisa skal dei vere velpleidde. Om ikkje må det løynast. Reaksjonane viste at grensene framleis er snevre.

I 1998 vart «My Bed» stilt ut ved Tate Gallery i London og nominert til den høgthengande Turnerprisen.

Det er eit tankekors at det knapt er program om kunst på TV. Kvifor det? Tal frå Statistisk sentralbyrå viser at det er fleire som går på museum enn på fotballkamp.

Eva Furseth

Emneknaggar

Fleire artiklar

ReportasjeFeature

Å stira diskret

Kvifor er det flautt å sjå?

May Linn Clement
ReportasjeFeature

Å stira diskret

Kvifor er det flautt å sjå?

May Linn Clement
Gjennom foto og tekst dokumenterte Maria Gros Vatne eit annleis liv på bloggen Wildandfree.no. Ho og mannen Nik Payne forlét bylivet og trygge jobbar til fordel for økologisk gardsbruk og heimeskule. Her ser me sonen Falk.

Gjennom foto og tekst dokumenterte Maria Gros Vatne eit annleis liv på bloggen Wildandfree.no. Ho og mannen Nik Payne forlét bylivet og trygge jobbar til fordel for økologisk gardsbruk og heimeskule. Her ser me sonen Falk.

Foto: Maria Gros Vatne

FilmKultur
Mona Louise Dysvik Mørk

Frå draum til sorg

Ukjent landskap vinn den eine prisen etter den andre. No er den å finne på lista over filmar som er kvalifiserte til vurdering av Oscar-akademiet i kategorien «Beste dokumentarfilm».

Peter Flamm (1891–1963) var ein tysk lege med jødisk familiebakgrunn som i 1926 gjorde furore med debutromanen.

Peter Flamm (1891–1963) var ein tysk lege med jødisk familiebakgrunn som i 1926 gjorde furore med debutromanen.

Foto: Otto Kurt Vogelsang / Ullstein bild

BokMeldingar
Oddmund Hagen

«Jeg? er ein djupt fascinerande og høgst moderne tekst om sinnsforvirring og dobbelt­gjengeri»

Marie Blokhus, Gard Skagestad og Kirsti Refseth spelar stykket til den tyske dramatikaren Marius von Mayenburg.

Marie Blokhus, Gard Skagestad og Kirsti Refseth spelar stykket til den tyske dramatikaren Marius von Mayenburg.

Foto: Monica Tormassy / Det Norske Teatret

TeaterMeldingar
Jan H. Landro

Kven har makt over kven?

Velspelt om medviten og umedviten makt, sanning, manipulasjon og illusjon.

Krevjande buksering i tronge norske fjordar; her kjem taubåten til sin rett. Éin taubåt sleper framme, medan to mindre båtar er kopla til sidene i fall dei kjem for nære land. Bakarst er ein fjerde og siste taubåt i standby dersom lekteren treng å bremse opp.

Krevjande buksering i tronge norske fjordar; her kjem taubåten til sin rett. Éin taubåt sleper framme, medan to mindre båtar er kopla til sidene i fall dei kjem for nære land. Bakarst er ein fjerde og siste taubåt i standby dersom lekteren treng å bremse opp.

Foto: Svein Egil Økland

ReportasjeFeature

Taubåten – den maritime arbeidsgampen

For somme sjøfolk er livet på ei ferje eller eit cruiseskip ikkje variert eller spanande nok. Då er kan hende løysinga å hoppe over på tug-en – ein jobb der kvar dag er garantert å vere ulik den førre.

William Sem Fure
Krevjande buksering i tronge norske fjordar; her kjem taubåten til sin rett. Éin taubåt sleper framme, medan to mindre båtar er kopla til sidene i fall dei kjem for nære land. Bakarst er ein fjerde og siste taubåt i standby dersom lekteren treng å bremse opp.

Krevjande buksering i tronge norske fjordar; her kjem taubåten til sin rett. Éin taubåt sleper framme, medan to mindre båtar er kopla til sidene i fall dei kjem for nære land. Bakarst er ein fjerde og siste taubåt i standby dersom lekteren treng å bremse opp.

Foto: Svein Egil Økland

ReportasjeFeature

Taubåten – den maritime arbeidsgampen

For somme sjøfolk er livet på ei ferje eller eit cruiseskip ikkje variert eller spanande nok. Då er kan hende løysinga å hoppe over på tug-en – ein jobb der kvar dag er garantert å vere ulik den førre.

William Sem Fure

les DAG OG TID.
Vil du òg prøve?

Her kan du prøve vekeavisa DAG OG TID gratis i tre veker.
Prøveperioden stoppar av seg sjølv.

Komplett

Papiravisa
Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Digital

Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Komplett

Papiravisa
Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Digital

Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis