Denne veka vart det offentleggjort eit lydopptak. I ein samtale med to personar som hjelper Mark Meadows, tidlegare stabssjef under Trump, med sjølvbiografien til Meadows, syner Trump fram eit dokument frå det amerikanske forsvarsdepartementet. Dokumentet omtalar eit mogeleg åtak på Iran.

I opptaket seier Trump at papira han held i handa, er «svært konfidensielt, hemmeleg. Dette er hemmeleg informasjon.» «(...) dette vart skrive av militæret og gjeve til meg (...) som president kunne eg ha avgradert det, men no kan eg ikkje det (...) det er så kult».

No er det alvor. Det finst knapt noko verre for ein tiltalt enn eit opptak der han vedgår det han er skulda for, slik Trump høyrest ut til å gjera her.

Er dette opptaket korrekt, og får aktoratet nytta det i rettssaka, gjeld ikkje saka lenger berre om Trump har viktige konfidensielle og hemmelege dokument som han ikkje har lov til å ha. No kan juryen i den komande rettssaka òg måtte ta stilling til om han er skuldig i å ha leke hemmeleg informasjon.

I det norske ordskiftet er det nærast trøyttande å koma med nok ei utblåsing mot Trump. Å hevda at Trump er uskikka som president, er å slå inn opne dører. Men i USA støttar framleis sentrale republikanske leiarar Trump som ny presidentkandidat.

Seinast onsdag, etter at opptaket vart kjent, gjekk speaker i Representanthuset ut, Kevin McCarthy, og sa at Trump står sterkare i dag enn i 2016. Så langt ser lite ut til å svekkja Trump blant republikanarane. Tida vil syna om rettssaka kan endra på det. Ho startar i august.

Svein Gjerdåker