Spekulativ journalistikk
VGs dekning av dansevideoen til Trond Giske er ei stygg sak for truverdet til pressa. VG vinkla saka slik at lesaren vart sitjande att med eit klart inntrykk av at Giske no hadde hamna i ei ny metoo-sak: «... det ble litt mye, så jeg og venninnen min dro derfra», som VG skreiv. Men realiteten var altså at kvinnene opplevde det som «uproblematisk og greit».
VGs dekning av Giske-videoen er eit nytt døme på kor gale det kan gå når media er overivrige og ikkje tek seg god nok tid til å sjekka realitetane i saka. Då tek raskt den tabloide tenkinga over, og ynsket om å koma fyrst vert styrande. Nettjournalistikk minutt for minutt har sjølvsagt gjort dette endå meir aktuelt. Dagens medieverd krev redaktørar, deskansvarlege og journalistar som heile tida tenkjer prinsipielt og faktabasert og ikkje lèt seg styra av tabloide vinklingar.
Kommentatorar i Dagbladet og ei rekkje aviser har fylgt opp den spekulative VG-lina i videosaka. Men ikkje alle. Anki Gerhardsen, i spalta Medierevisjonen i Aftenposten, og Mari Skurdal, ansvarleg redaktør i Klassekampen, har skrive prinsipielt, kritisk og godt om mediedekninga i denne saka.
VG har sagt seg lei for dei feilaktige opplysingane dei kom med, og fortel at saka aldri skulle ha kome på trykk slik ho vart presentert. Det er bra. Lat oss vona at saka vert ein lærdom for alle avisredaksjonar.
Denne typen journalistikk er med på å bryta ned tilliten til media, som er avgjerande nettopp i metoo-sakene. I slike alvorlege saker kan ikkje media bomma på fakta. Difor må dei sjekka sakene på nytt og på nytt og vera pinleg korrekte i all omtale.
Ikkje berre media har eit ansvar her. Det har òg privatpersonar som ytrar seg på sosial medium og i kommentarfelt. Altfor ofte er folk ute med bastante meiningar. Ytrar ein seg offentleg, må ein ta inn over seg det ansvaret som ei slik ytring fører med seg.
Svein Gjerdåker
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
VGs dekning av dansevideoen til Trond Giske er ei stygg sak for truverdet til pressa. VG vinkla saka slik at lesaren vart sitjande att med eit klart inntrykk av at Giske no hadde hamna i ei ny metoo-sak: «... det ble litt mye, så jeg og venninnen min dro derfra», som VG skreiv. Men realiteten var altså at kvinnene opplevde det som «uproblematisk og greit».
VGs dekning av Giske-videoen er eit nytt døme på kor gale det kan gå når media er overivrige og ikkje tek seg god nok tid til å sjekka realitetane i saka. Då tek raskt den tabloide tenkinga over, og ynsket om å koma fyrst vert styrande. Nettjournalistikk minutt for minutt har sjølvsagt gjort dette endå meir aktuelt. Dagens medieverd krev redaktørar, deskansvarlege og journalistar som heile tida tenkjer prinsipielt og faktabasert og ikkje lèt seg styra av tabloide vinklingar.
Kommentatorar i Dagbladet og ei rekkje aviser har fylgt opp den spekulative VG-lina i videosaka. Men ikkje alle. Anki Gerhardsen, i spalta Medierevisjonen i Aftenposten, og Mari Skurdal, ansvarleg redaktør i Klassekampen, har skrive prinsipielt, kritisk og godt om mediedekninga i denne saka.
VG har sagt seg lei for dei feilaktige opplysingane dei kom med, og fortel at saka aldri skulle ha kome på trykk slik ho vart presentert. Det er bra. Lat oss vona at saka vert ein lærdom for alle avisredaksjonar.
Denne typen journalistikk er med på å bryta ned tilliten til media, som er avgjerande nettopp i metoo-sakene. I slike alvorlege saker kan ikkje media bomma på fakta. Difor må dei sjekka sakene på nytt og på nytt og vera pinleg korrekte i all omtale.
Ikkje berre media har eit ansvar her. Det har òg privatpersonar som ytrar seg på sosial medium og i kommentarfelt. Altfor ofte er folk ute med bastante meiningar. Ytrar ein seg offentleg, må ein ta inn over seg det ansvaret som ei slik ytring fører med seg.
Svein Gjerdåker
Fleire artiklar
Sunniva M. Roligheten debuterte som romanforfattar i 2022. Boka som kjem ut no, har ho skrive saman med Daniel A. Wilondja.
Foto: Anna-Julia Granberg / Blunderbuss
Orda mellom oss
Sunniva M. Roligheten, Daniel A. Wilondja og Google Translate har saman skrive ein fascinerande tekstkollasj.
Teikning: May LInn Clement
«Blokk har vore nytta om stabben folk vart halshogne på.»
Med jamne mellomrom legg Riksrevisjonen, her representert ved riksrevisor Karl Eirik Schjøtt-Pedersen, fram undersøkingar med nokså hard kritikk av korleis vedteken politikk vert gjennomført av forvaltinga.
Foto: Ole Berg-Rusten / NTB
Eit spørsmål om kontroll
I rapport etter rapport kritiserer Riksrevisjonen statlege institusjonar for feil og manglar. Men kva kjem det eigentleg ut av kritikken?
Odd Nordstoga slo gjennom som soloartist i 2004. No har han skrive sjølvbiografi.
Foto: Samlaget
Ein av oss
Odd Nordstoga skriv tankefullt om livet, ut frå rolla som folkekjær artist.
Stian Jenssen (t.v.) var alt på plass i Nato då Jens Stoltenberg tok til i jobben som generalsekretær i 2014. Dei neste ti åra skulle dei arbeide tett i lag. Her er dei fotograferte i Kongressen i Washington i januar i år.
Foto: Mandel Ngan / AFP / NTB
Nato-toppen som sa det han tenkte
Stian Jenssen fekk kritikk då han som stabssjef i Nato skisserte ei fredsløysing der Ukraina gjev opp territorium i byte mot Nato-medlemskap. – På eit tidspunkt må ein ta innover seg situasjonen på bakken, seier han.