Når målet er 2 prosent
Donald Trump svingar pisken over Nato-landa som ikkje brukar nok pengar på forsvar, og Noreg lovar bot og betring: Vi skal auka forsvarsutgiftene frå 1,6 til 2 prosent av bruttonasjonalproduktet (BNP) i god tid innan 2024. Det same gjer andre irettesette medlemsland, bortsett frå Storbritannia, Hellas og Estland, som alt er i mål med pengebruken.
Noko skurrar. Har ikkje arme Hellas noko betre å bruka pengar på enn forsvar? Med Tyrkia som nabo er kan hende ikkje svaret opplagt, sjølv om båe er Nato-medlemer. Men kva med oss? Noreg kan saktens trenga eit betre og ikkje minst breiare forsvar.
Diverre er det ikkje gjeve at noko blir betre berre av di det kostar meir. Dette er vel kjent for oss som har interesse for til dømes bistand, der målet lenge har vore å løyva 1 prosent av BNP til dei mest trengande landa og folka i verda. 1 prosent av BNP i Olje-Noreg anno 2018 er ei uhorveleg mengd pengar, så mykje at det er uråd å få brukt alt på fornuftige prosjekt – som i regelen er små, enkle og rimelege.
Når eit eittprosentmål innan bistand er til mest hjelp for bistandsparasittar, kva kan ein då venta av eit toprosentmål for forsvaret? Oppgangstid for våpenhandlarane.
Nato-målet for pengebruk på forsvar er såleis best eigna til å gjera Donald Trump til lags og seier lite om kvaliteteten på forsvaret av landet vårt. Men i bistandspolitikken så vel som i forsvarspolitikken oppstår det ein meiningsauksjon der politikarane vil visa betre hjartelag eller større forsvarsvilje enn rivalane sine ved å overby dei.
Om Noreg har Nato-motstandarar att, eller i det minste Nato-kritikarar, lèt dei høyra påfallande lite frå seg for tida. Med Trump som Nato-sponsor, Erdogan som alliert og Jens Stoltenberg som vår eigen natoastmaster er slike røyster sårt sakna i det offentlege ordskiftet.
Johan Brox
Ferie for Dag og Tid
Med denne utgåva av Dag og Tid tek bladstova
ferie i to veker. Neste avis kjem fredag 3. august.
Dag og Tid
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Donald Trump svingar pisken over Nato-landa som ikkje brukar nok pengar på forsvar, og Noreg lovar bot og betring: Vi skal auka forsvarsutgiftene frå 1,6 til 2 prosent av bruttonasjonalproduktet (BNP) i god tid innan 2024. Det same gjer andre irettesette medlemsland, bortsett frå Storbritannia, Hellas og Estland, som alt er i mål med pengebruken.
Noko skurrar. Har ikkje arme Hellas noko betre å bruka pengar på enn forsvar? Med Tyrkia som nabo er kan hende ikkje svaret opplagt, sjølv om båe er Nato-medlemer. Men kva med oss? Noreg kan saktens trenga eit betre og ikkje minst breiare forsvar.
Diverre er det ikkje gjeve at noko blir betre berre av di det kostar meir. Dette er vel kjent for oss som har interesse for til dømes bistand, der målet lenge har vore å løyva 1 prosent av BNP til dei mest trengande landa og folka i verda. 1 prosent av BNP i Olje-Noreg anno 2018 er ei uhorveleg mengd pengar, så mykje at det er uråd å få brukt alt på fornuftige prosjekt – som i regelen er små, enkle og rimelege.
Når eit eittprosentmål innan bistand er til mest hjelp for bistandsparasittar, kva kan ein då venta av eit toprosentmål for forsvaret? Oppgangstid for våpenhandlarane.
Nato-målet for pengebruk på forsvar er såleis best eigna til å gjera Donald Trump til lags og seier lite om kvaliteteten på forsvaret av landet vårt. Men i bistandspolitikken så vel som i forsvarspolitikken oppstår det ein meiningsauksjon der politikarane vil visa betre hjartelag eller større forsvarsvilje enn rivalane sine ved å overby dei.
Om Noreg har Nato-motstandarar att, eller i det minste Nato-kritikarar, lèt dei høyra påfallande lite frå seg for tida. Med Trump som Nato-sponsor, Erdogan som alliert og Jens Stoltenberg som vår eigen natoastmaster er slike røyster sårt sakna i det offentlege ordskiftet.
Johan Brox
Ferie for Dag og Tid
Med denne utgåva av Dag og Tid tek bladstova
ferie i to veker. Neste avis kjem fredag 3. august.
Dag og Tid
Fleire artiklar
Stillinga i VM-kampen mellom Ding Liren og Gukesh var 4–4 etter 8 av 14 parti.
Foto: Eng Chin An / FIDE
Sjakken lever vidare som eit kuriosum og freak-show, noko som passar meg ganske bra i denne spalta, skriv Atle Grønn.
Når den ambisiøse kokken Almut (Florence Pugh) møter nyskilde Tobias (Andrew Garfield), endrar livet seg for alltid.
Foto: Ymer Media
At eg tek til tårene, betyr ikkje at eg elskar We Live in Time.
Gjennom foto og tekst dokumenterte Maria Gros Vatne eit annleis liv på bloggen Wildandfree.no. Ho og mannen Nik Payne forlét bylivet og trygge jobbar til fordel for økologisk gardsbruk og heimeskule. Her ser me sonen Falk.
Foto: Maria Gros Vatne
Frå draum til sorg
Ukjent landskap vinn den eine prisen etter den andre. No er den å finne på lista over filmar som er kvalifiserte til vurdering av Oscar-akademiet i kategorien «Beste dokumentarfilm».
Peter Flamm (1891–1963) var ein tysk lege med jødisk familiebakgrunn som i 1926 gjorde furore med debutromanen.
Foto: Otto Kurt Vogelsang / Ullstein bild
«Jeg? er ein djupt fascinerande og høgst moderne tekst om sinnsforvirring og dobbeltgjengeri»
Marie Blokhus, Gard Skagestad og Kirsti Refseth spelar stykket til den tyske dramatikaren Marius von Mayenburg.
Foto: Monica Tormassy / Det Norske Teatret
Kven har makt over kven?
Velspelt om medviten og umedviten makt, sanning, manipulasjon og illusjon.