Gå til venstre
Aktuelt arkivfoto: På ein gang- og sykkelveg i Oslo valde Erna Solberg i 2013 å gå midt i vegen for å møta velgjarane, medan Fredrik Solvang frå NRK held seg klokeleg til venstre. Veskeberaren okkuperte høgresida. Den unge syklisten måtte såleis passera følgjet i høgre grøft, i tilnærma gangfart.
Foto: Aleksander Andersen / NTB
Trygg Trafikk hadde ei spørjeundersøking om gang- og sykkelstiar der éin av fire av dei spurde var uvisse på kva side dei burde gå på. Dei hine meinte såleis at dei visste kva side som er den rette, men majoriteten tok feil, igjen, for sanninga her er at det ikkje er noka feil eller rett side. Kvar fotgjengar kan velja nett den sida han vil.
Konsekvensen av slikt anarki kjenner me godt, diverre: Syklistane, som faktisk har reglar, skal som køyrande i eit land med høgrekøyring per definisjon halda til høgre, på same tid som dei må tilpassa seg fotgjengarar som går kor dei vil.
Fotgjengarar som er uvisse på kva som er den rette sida, tenderer mot å sentrera seg i gang- og sykkelvegen. For liksom å vera på den sikre sida. På den gylne middelvegen?
I røynda er midten den absolutt minst sikre staden å ferdast på ein slik veg. For syklistar som kjem bak, må då velja ei vilkårleg vegskulder å passera på, og då vona at fotgjengaren ikkje gjer eit byks til nett den sida.
No seier lova at syklisten skal passera fotgjengaren i tilnærma gangfart. Korleis ein syklist i gangfart skal passera ein joggar, er ikkje sagt.
Somme val er frigjerande, men unødig mange val kan vera lammande. I dag heiter det i forskrift om køyrande og gåande trafikk, paragraf 19: «Gående som nytter kjørebane, skal gå ytterst til venstre i gangretningen, men ytterst til høyre dersom han leier sykkel. Motsatt side av kjørebanen kan nyttes dersom den gående ellers ville bli utsatt for fare, eller hvis særlige forhold tilsier det.»
Offentleg veg med blanda trafikk er ein særs uhøveleg stad for individuelle vurderingar. Trygg Trafikk rår difor ganske enkelt til: Gå til venstre overalt. Sykl til høgre overalt. Når me går til venstre, får me møtande trafikk mot oss på same sida, med høve til blikkontakt, og ikkje i ryggen.
Ein regel for alle vegtypar er enklare å hugse og praktisere for alle, ikkje minst for borna. Denne logikken bør det vera lett å slutta seg til, same korleis me ferdast etter vegen.
Johan K. Brox
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Trygg Trafikk hadde ei spørjeundersøking om gang- og sykkelstiar der éin av fire av dei spurde var uvisse på kva side dei burde gå på. Dei hine meinte såleis at dei visste kva side som er den rette, men majoriteten tok feil, igjen, for sanninga her er at det ikkje er noka feil eller rett side. Kvar fotgjengar kan velja nett den sida han vil.
Konsekvensen av slikt anarki kjenner me godt, diverre: Syklistane, som faktisk har reglar, skal som køyrande i eit land med høgrekøyring per definisjon halda til høgre, på same tid som dei må tilpassa seg fotgjengarar som går kor dei vil.
Fotgjengarar som er uvisse på kva som er den rette sida, tenderer mot å sentrera seg i gang- og sykkelvegen. For liksom å vera på den sikre sida. På den gylne middelvegen?
I røynda er midten den absolutt minst sikre staden å ferdast på ein slik veg. For syklistar som kjem bak, må då velja ei vilkårleg vegskulder å passera på, og då vona at fotgjengaren ikkje gjer eit byks til nett den sida.
No seier lova at syklisten skal passera fotgjengaren i tilnærma gangfart. Korleis ein syklist i gangfart skal passera ein joggar, er ikkje sagt.
Somme val er frigjerande, men unødig mange val kan vera lammande. I dag heiter det i forskrift om køyrande og gåande trafikk, paragraf 19: «Gående som nytter kjørebane, skal gå ytterst til venstre i gangretningen, men ytterst til høyre dersom han leier sykkel. Motsatt side av kjørebanen kan nyttes dersom den gående ellers ville bli utsatt for fare, eller hvis særlige forhold tilsier det.»
Offentleg veg med blanda trafikk er ein særs uhøveleg stad for individuelle vurderingar. Trygg Trafikk rår difor ganske enkelt til: Gå til venstre overalt. Sykl til høgre overalt. Når me går til venstre, får me møtande trafikk mot oss på same sida, med høve til blikkontakt, og ikkje i ryggen.
Ein regel for alle vegtypar er enklare å hugse og praktisere for alle, ikkje minst for borna. Denne logikken bør det vera lett å slutta seg til, same korleis me ferdast etter vegen.
Johan K. Brox
Fleire artiklar
Teikning: May Linn Clement
Oppbretta brok i bratta
«Å bretta er i grunnen ‘å gjera bratt’, og i norrønt hadde bretta just tydinga ‘reisa opp, reisa seg’.»
Ole Paus døydde før sjølvbiografien var ferdigskriven.
Foto: Nina Djæff
Eit sandkorn i maskineriet
Ole Paus skriv mest om slektsbakgrunn og mindre om artistkarrieren i sjølvbiografien sin, men det forklarar likevel mennesket Ole Paus.
Eit hus i Ål kommune vart teke av jordskred under ekstremvêret "Hans" i august i fjor.
Foto: Frederik Ringnes / NTB
Husforsikring i hardt vêr
Kan klimaendringane føre til at også norske heimar blir umoglege å forsikre?
Folkerørsla for lokalsjukehusa demonstrerer mot helseføretakmodellen utanfor Stortinget i 2017.
Foto: Håkon Mosvold Larsen / NTB
Vestre må avslutte konflikter og beklage
«Svært mange av de 300.000 som jobber i Helse-
vesenet, merker daglig følgene av Helseforetaks-
modellen som nå videreføres av Ap og Sp.»
James Rebanks på Lillehammer sist veke.
Foto: Morten A. Strøksnes
Ein mann for alle årstider
LILLEHAMMER: Etter å ha skrive to svært populære bøker om landbruk og sauehald hamna James Rebanks i ei krise som førte han til eit dunvær på Helgeland.