Det er nok no
«Mengda av informasjon og detaljar i saka mot Marius Borg Høiby er så stor at det vert ei urimeleg belastning.»
Redaktør i Dag og Tid, Svein Gjerdåker.
Foto: CF-Wesenberg
I vekevis har dei dominerande avisene og fjernsynskanalane skrive og tala om siktinga mot Marius Borg Høiby. Saka har sjølvsagt offentleg interesse, og kongehuset skal ikkje vernast mot kritikk.
Ein kan ikkje gjera som redaktøren i Dagen, Arthur Berg, som før rettssaka mot Arne Treholt konsekvent lét vera å skriva namnet hans og berre omtala han som den sikta byråsjefen i UD.
Siktingane mot Høiby er alvorlege, og dei fornærma skal få all mogeleg støtte. Det kan likevel ikkje grunngje og forsvara den massive pressedekninga vi no ser, der mange medium lagar klikksak etter klikksak – med god kjennskap til at desse sakene får mange treff. Botnnivået så langt er trykkinga av bilete som fyrst vart publiserte av ei tysk tabloidavis.
Mengda av informasjon og detaljar i saka mot Marius Borg Høiby er så stor at det vert ei urimeleg belastning. Høiby har sjølv sagt at han gjennom heile oppveksten og vaksenlivet har hatt utfordringar. Han fortel at han slit med rusmisbruk og har fleire psykiske lidingar. Det kan likevel ikkje frita han for kritisk journalistikk.
Likevel, reglane pressa sjølv har laga, er klare på at ein skal syna varsemd i omtale av saker som er på eit tidleg stadium i etterforskinga. Mange menneske vert sette ut av ein negativ omtale i ein liten notis. Som redaktør har ein ansvar for det ein sjølv publiserer, men ein må òg ta omsyn til det samla medietrykket.
Siste setninga i Ver varsam-plakaten lyder: «Ord og bilder er mektige våpen. Misbruk dem ikke.» Denne setninga bør enkelte redaktørar i norske medium ta meir inn over seg i dekninga av einskildpersonar.
Svein Gjerdåker
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
I vekevis har dei dominerande avisene og fjernsynskanalane skrive og tala om siktinga mot Marius Borg Høiby. Saka har sjølvsagt offentleg interesse, og kongehuset skal ikkje vernast mot kritikk.
Ein kan ikkje gjera som redaktøren i Dagen, Arthur Berg, som før rettssaka mot Arne Treholt konsekvent lét vera å skriva namnet hans og berre omtala han som den sikta byråsjefen i UD.
Siktingane mot Høiby er alvorlege, og dei fornærma skal få all mogeleg støtte. Det kan likevel ikkje grunngje og forsvara den massive pressedekninga vi no ser, der mange medium lagar klikksak etter klikksak – med god kjennskap til at desse sakene får mange treff. Botnnivået så langt er trykkinga av bilete som fyrst vart publiserte av ei tysk tabloidavis.
Mengda av informasjon og detaljar i saka mot Marius Borg Høiby er så stor at det vert ei urimeleg belastning. Høiby har sjølv sagt at han gjennom heile oppveksten og vaksenlivet har hatt utfordringar. Han fortel at han slit med rusmisbruk og har fleire psykiske lidingar. Det kan likevel ikkje frita han for kritisk journalistikk.
Likevel, reglane pressa sjølv har laga, er klare på at ein skal syna varsemd i omtale av saker som er på eit tidleg stadium i etterforskinga. Mange menneske vert sette ut av ein negativ omtale i ein liten notis. Som redaktør har ein ansvar for det ein sjølv publiserer, men ein må òg ta omsyn til det samla medietrykket.
Siste setninga i Ver varsam-plakaten lyder: «Ord og bilder er mektige våpen. Misbruk dem ikke.» Denne setninga bør enkelte redaktørar i norske medium ta meir inn over seg i dekninga av einskildpersonar.
Svein Gjerdåker
Fleire artiklar
Martin Baldysz debuterte i 2013 og er no ute med roman nummer tre.
Foto: Helle Frogner
Tronge sinn ved det vide havet
Martin Baldysz skriv seg inn i eit fortidig ungjentesinn.
Det går mykje kjøt gjennom anlegga til Nortura i desse dagar. Men kva veit dei eigentleg om kvaliteten på det?
Foto: Gorm Kallestad / NTB
Slaktetid
Så er det offisielt: Kvalitetssjekken på slakteria er ikkje anna enn eit volummål.
Skodespelarane er plasserte i ein kvit kube.
Foto: Den Nationale Scene
Den vanskelege, men nødvendige venskapen
I vårt sted byr på fint samspel i ein rik og lågmælt tekst, som kunne tent på å bli kutta litt.
Alexander L. Kielland (Espen Hana) stig ned frå sokkelen til sine to kvinner, Lisa (Malene Wadel i gult) og Beate (Marianne Holter i blått). I bakgrunnen ramnen (Matias Kuoppala) og Bjørnstjerne Bjørnson (Amund Harboe).
Foto: Grethe Nygaard / Rogaland Teater
Når Kielland stig ned frå sokkelen
Det er 175 år sidan forfattaren Alexander L. Kielland blei fødd. No vert han feira med eit biografisk portrett på teaterscena.
Tom Roger Aadland kan sjå tilbake på 20 år som artist.
Foto: Birte Magnussen
Ein mangslungen veg
Tom Roger Aadland er ein av landets aller mest solide låtskrivarar.