Det er nok no
«Mengda av informasjon og detaljar i saka mot Marius Borg Høiby er så stor at det vert ei urimeleg belastning.»
Redaktør i Dag og Tid, Svein Gjerdåker.
Foto: CF-Wesenberg
I vekevis har dei dominerande avisene og fjernsynskanalane skrive og tala om siktinga mot Marius Borg Høiby. Saka har sjølvsagt offentleg interesse, og kongehuset skal ikkje vernast mot kritikk.
Ein kan ikkje gjera som redaktøren i Dagen, Arthur Berg, som før rettssaka mot Arne Treholt konsekvent lét vera å skriva namnet hans og berre omtala han som den sikta byråsjefen i UD.
Siktingane mot Høiby er alvorlege, og dei fornærma skal få all mogeleg støtte. Det kan likevel ikkje grunngje og forsvara den massive pressedekninga vi no ser, der mange medium lagar klikksak etter klikksak – med god kjennskap til at desse sakene får mange treff. Botnnivået så langt er trykkinga av bilete som fyrst vart publiserte av ei tysk tabloidavis.
Mengda av informasjon og detaljar i saka mot Marius Borg Høiby er så stor at det vert ei urimeleg belastning. Høiby har sjølv sagt at han gjennom heile oppveksten og vaksenlivet har hatt utfordringar. Han fortel at han slit med rusmisbruk og har fleire psykiske lidingar. Det kan likevel ikkje frita han for kritisk journalistikk.
Likevel, reglane pressa sjølv har laga, er klare på at ein skal syna varsemd i omtale av saker som er på eit tidleg stadium i etterforskinga. Mange menneske vert sette ut av ein negativ omtale i ein liten notis. Som redaktør har ein ansvar for det ein sjølv publiserer, men ein må òg ta omsyn til det samla medietrykket.
Siste setninga i Ver varsam-plakaten lyder: «Ord og bilder er mektige våpen. Misbruk dem ikke.» Denne setninga bør enkelte redaktørar i norske medium ta meir inn over seg i dekninga av einskildpersonar.
Svein Gjerdåker
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
I vekevis har dei dominerande avisene og fjernsynskanalane skrive og tala om siktinga mot Marius Borg Høiby. Saka har sjølvsagt offentleg interesse, og kongehuset skal ikkje vernast mot kritikk.
Ein kan ikkje gjera som redaktøren i Dagen, Arthur Berg, som før rettssaka mot Arne Treholt konsekvent lét vera å skriva namnet hans og berre omtala han som den sikta byråsjefen i UD.
Siktingane mot Høiby er alvorlege, og dei fornærma skal få all mogeleg støtte. Det kan likevel ikkje grunngje og forsvara den massive pressedekninga vi no ser, der mange medium lagar klikksak etter klikksak – med god kjennskap til at desse sakene får mange treff. Botnnivået så langt er trykkinga av bilete som fyrst vart publiserte av ei tysk tabloidavis.
Mengda av informasjon og detaljar i saka mot Marius Borg Høiby er så stor at det vert ei urimeleg belastning. Høiby har sjølv sagt at han gjennom heile oppveksten og vaksenlivet har hatt utfordringar. Han fortel at han slit med rusmisbruk og har fleire psykiske lidingar. Det kan likevel ikkje frita han for kritisk journalistikk.
Likevel, reglane pressa sjølv har laga, er klare på at ein skal syna varsemd i omtale av saker som er på eit tidleg stadium i etterforskinga. Mange menneske vert sette ut av ein negativ omtale i ein liten notis. Som redaktør har ein ansvar for det ein sjølv publiserer, men ein må òg ta omsyn til det samla medietrykket.
Siste setninga i Ver varsam-plakaten lyder: «Ord og bilder er mektige våpen. Misbruk dem ikke.» Denne setninga bør enkelte redaktørar i norske medium ta meir inn over seg i dekninga av einskildpersonar.
Svein Gjerdåker
Fleire artiklar
Tekniske problem mellom Carlsen og Niemann.
Foto: Chess.com
Skandaleduellen
«Før Speed Chess Championship var eg 'gira'. Dette var så spanande som moderne sjakk kan vera.»
Kor mykje skal den enkelte forelder ha å seie over barnet? Spørsmålet er til vurdering når barnelova skal oppdaterast.
Foto: Sara Johannessen Meek / NTB
Flytterett eller vetorett?
Skal mor eller far kunne ta med seg barna og flytte langt bort etter eit samlivsbrot? Barne- og familiedepartementet vil gjere det vanskelegare for fleire, men møter motstand.
Den norske komponisten Sigurd Lie (1871–1904).
Klår kulokk
Der er både norsk og tysk nasjonalromantikk i Sigurd Lies romansar.
Gulrotsuppe med eit dryss graslauk og olivenolje.
Foto: Dagfinn Nordbø
Suppehimmelen
«Eg skjønar meg ikkje på kakebakst, for oppskriftene er så biskopstrenge, dei har lite slingringsmon for kreative påhitt.»
Jasmine Trinca i hovudrolla som Maria Montessori, som med ein ny pedagogikk la grunnlaget for montessoriskular over heile verda.
Foto: Another World Entertainment
Traust revolusjon
Det er null nytt i filmen om nyskapingane til Maria Montessori.