Nemner du namnet i ei samtale om bridge, er det ingen tvil om kven du siktar til. Nokre misliker ho temmeleg sterkt, men desse evnar ikkje å sjå bak fasaden. Dei kan heller ikkje nekte for at Siv Thoresen, mellom kvinnelege norske bridgespelarar i vår tid, er i særklasse.

Sluttresultatet i sesongen 2023–2024 av seriemeisterskapen provar dette. Tevlinga er bygd opp litt som i fotball, med ei rekkje puljar landet rundt i 4. divisjon, litt færre i 3., tre i 2. og så berre éi pulje i 1. divisjon, eliteserien i norsk bridge. Her spelar tolv sterke lag, og her gjekk Oslo-laget til Siv Thoresen heilt til topps for nokre veker sidan.

Same bragd presterte ho i sesongen 2018–2019; då vart ho historisk som den fyrste kvinnelege seriemeisteren i Noreg, og i mellomtida har ingen andre damer greidd det same. Men no i år hadde ho svenske Jessica Larsson på laget – og tre mannfolk.

Frå den øvste plassen på lista må ein diverre ned til dei to siste for å finne dei resterande damene i eliteserien, mellom anna eit lag som er identisk med det norske damelandslaget, som i førre VM for damelag nådde semifinalen. Men i den norske eliteserien vart det altså nedrykk på landslagsdamene.

Siv Thoresen har vore på damelandslaget, ho òg. Då ho takka for seg for ti år sidan, svara lagkapteinen ein nyfiken journalist med den kryptiske kommentaren: «Damelandslaget passa ikkje for Siv, og Siv passa ikkje for damelandslaget.»

Det er allment kjent at ho kan terge på seg ein gråstein. Med flagrande klede, og ikkje sjeldan ein sigarett i munnvika, passar ho ikkje inn i den heldigvis utdaterte, men enno populære førestillinga om ei pynteleg bridgetante.

Berre det å trekkje inn kjønn som tema her, er kanskje ei krenking, og eg vonar å få eit bryskt tilsvar. Thoresen er ingen kvinneleg bridgespelar – ho er bridgespelar, punktum.

Ja, og i tillegg ein bridgekarakter av klassisk merke.

Erlend Skjetne

Erlend Skjetne er tidlegare juniorlandslagsspelar i bridge.