Kva er kvalitet?
Høg kvalitet frå årets unge noregsmeister Aksel Bu Kvaløy.
Foto: Anniken Vestby
Det er eigenleg merkeleg at ekte sjakkspelarar alltid skjønar seg på kvalitet. Altså ordet kvalitet. Kvalitet kan vera så mykje, men det er aldri nokon tvil hos sjakkspelarane. Men eg trur nok mange TV-sjåarar og avislesarar er i stuss om kva som er kvalitet.
«Kvaliteten» kan avgjera kampen om ein tittel. I sumar vart 15 år gamle Aksel Bu Kvaløy frå Stavanger sensasjonelt noregsmeister «på kvalitet» føre stormeister Frode Urkedal (31). Båe spelarane tok 6,5 av 9 poeng, men tenåringen fekk kongepokalen av di motstandarane hans hadde teke fleire poeng på dei ni rundane enn motstandarane til Urkedal. «Kvalitet» er her altså nivået/resultata til motstandarane ein har hatt i turneringa.
Men i spel på sjakkbrettet er «kvalitet» noko heilt anna. Dei vanlege uttrykka er «å ofra/bukka kvalitet» eller «å vera (stå) kvalitet over/under». «Kvalitet» er her alltid eit tårn mot anten ein laupar eller springar. I prinsippet er eit tårn sterkare, om lag 5 poeng, medan ein laupar/springar er 3 poeng. Å bukka (mista) kvalitet på høgt nivå vil difor føra til tap. Men det finst nokre unnatak der ein sterk spelar med vilje ofrar kvalitet. Bondestillinga kan vera fastlåst slik at lauparen eller springaren faktisk er sterkare enn tårnet.
Ideen om kvalitetsofferet er ganske ny. Ein skjøna ikkje dette på 1800-talet. Dei fleste røynde sjakkspelarar assosierer kvalitetsofferet med den armensk-sovjetiske verdsmeisteren Tigran Petrosjan (1929–1984), som ofte nytta kvalitetsofferet for å setja opp ei festning og verja seg mot åtak. Han var kan henda den beste forsvarsspelaren i historia, kjend for profylaktisk spel (å stogga planane til motstandaren). Petrosjan budde i Moskva, og på toalettet i sjakklubben skal nokon ha skrive: «Her fann Petrosjan opp kvalitetsofferet.»
Likningsfunksjonæren Nikolas Mellem frå Våler i Hedmark har bakgrunn frå Polen og er den i Noreg som djupast har studert historia til kvalitetsofferet. Han meiner at Petrosjan ikkje var den fyrste, men at ideen om kvalitetsoffer dukka opp i sovjetiske turneringar alt på byrjinga av 1940-talet, særleg i partia til David Bronstein (1924–2006) frå Kyiv.
Dette er kvalitet. Alt anna prat om kvalitet er synsing.
Atle Grønn
Atle Grønn er internasjonal meister i sjakk.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Det er eigenleg merkeleg at ekte sjakkspelarar alltid skjønar seg på kvalitet. Altså ordet kvalitet. Kvalitet kan vera så mykje, men det er aldri nokon tvil hos sjakkspelarane. Men eg trur nok mange TV-sjåarar og avislesarar er i stuss om kva som er kvalitet.
«Kvaliteten» kan avgjera kampen om ein tittel. I sumar vart 15 år gamle Aksel Bu Kvaløy frå Stavanger sensasjonelt noregsmeister «på kvalitet» føre stormeister Frode Urkedal (31). Båe spelarane tok 6,5 av 9 poeng, men tenåringen fekk kongepokalen av di motstandarane hans hadde teke fleire poeng på dei ni rundane enn motstandarane til Urkedal. «Kvalitet» er her altså nivået/resultata til motstandarane ein har hatt i turneringa.
Men i spel på sjakkbrettet er «kvalitet» noko heilt anna. Dei vanlege uttrykka er «å ofra/bukka kvalitet» eller «å vera (stå) kvalitet over/under». «Kvalitet» er her alltid eit tårn mot anten ein laupar eller springar. I prinsippet er eit tårn sterkare, om lag 5 poeng, medan ein laupar/springar er 3 poeng. Å bukka (mista) kvalitet på høgt nivå vil difor føra til tap. Men det finst nokre unnatak der ein sterk spelar med vilje ofrar kvalitet. Bondestillinga kan vera fastlåst slik at lauparen eller springaren faktisk er sterkare enn tårnet.
Ideen om kvalitetsofferet er ganske ny. Ein skjøna ikkje dette på 1800-talet. Dei fleste røynde sjakkspelarar assosierer kvalitetsofferet med den armensk-sovjetiske verdsmeisteren Tigran Petrosjan (1929–1984), som ofte nytta kvalitetsofferet for å setja opp ei festning og verja seg mot åtak. Han var kan henda den beste forsvarsspelaren i historia, kjend for profylaktisk spel (å stogga planane til motstandaren). Petrosjan budde i Moskva, og på toalettet i sjakklubben skal nokon ha skrive: «Her fann Petrosjan opp kvalitetsofferet.»
Likningsfunksjonæren Nikolas Mellem frå Våler i Hedmark har bakgrunn frå Polen og er den i Noreg som djupast har studert historia til kvalitetsofferet. Han meiner at Petrosjan ikkje var den fyrste, men at ideen om kvalitetsoffer dukka opp i sovjetiske turneringar alt på byrjinga av 1940-talet, særleg i partia til David Bronstein (1924–2006) frå Kyiv.
Dette er kvalitet. Alt anna prat om kvalitet er synsing.
Atle Grønn
Atle Grønn er internasjonal meister i sjakk.
Fleire artiklar
Martin Baldysz debuterte i 2013 og er no ute med roman nummer tre.
Foto: Helle Frogner
Tronge sinn ved det vide havet
Martin Baldysz skriv seg inn i eit fortidig ungjentesinn.
Det går mykje kjøt gjennom anlegga til Nortura i desse dagar. Men kva veit dei eigentleg om kvaliteten på det?
Foto: Gorm Kallestad / NTB
Slaktetid
Så er det offisielt: Kvalitetssjekken på slakteria er ikkje anna enn eit volummål.
Skodespelarane er plasserte i ein kvit kube.
Foto: Den Nationale Scene
Den vanskelege, men nødvendige venskapen
I vårt sted byr på fint samspel i ein rik og lågmælt tekst, som kunne tent på å bli kutta litt.
Alexander L. Kielland (Espen Hana) stig ned frå sokkelen til sine to kvinner, Lisa (Malene Wadel i gult) og Beate (Marianne Holter i blått). I bakgrunnen ramnen (Matias Kuoppala) og Bjørnstjerne Bjørnson (Amund Harboe).
Foto: Grethe Nygaard / Rogaland Teater
Når Kielland stig ned frå sokkelen
Det er 175 år sidan forfattaren Alexander L. Kielland blei fødd. No vert han feira med eit biografisk portrett på teaterscena.
Tom Roger Aadland kan sjå tilbake på 20 år som artist.
Foto: Birte Magnussen
Ein mangslungen veg
Tom Roger Aadland er ein av landets aller mest solide låtskrivarar.