Fantastiske Vera Menchik
Jovialt før runden i London 1932. Menchik har svart mot Maróczy; Alekhin har kvit mot Sultan Khan.
Vera Menchik vert ofte nemnd i ei anekdotisk leddsetning når temaet kvinner og sjakk dukkar opp. Det er på tide å gje henne ei hovudrolle.
Som sjakkhistorikaren Andrej Terekhov skriv i ein artikkel på Chess.com, er gjennombrotet til Menchik i dei patriarkalske 1920-åra meir oppsiktsvekkjande enn fiksjonskarakteren Beth Harmon på 1960-talet i Netflix-suksessen The Queen’s Gambit.
Vera, fødd i 1906, voks opp i Moskva med tsjekkisk far og engelsk mor som arbeidde for den russiske overklassen. Jenta gjekk på ein privat jenteskule og snakka berre russisk. Etter revolusjonen i 1917 flytta andre familiar inn i huset deira, og Vera måtte byta til ein skule som korkje hadde vatn, varme eller elektrisitet.
Foreldra skilde lag i 1921, og Vera drog med mora og systera til Hastings i England. Sidan ho ikkje talte engelsk særleg godt, spela ho meir og meir sjakk, der ein ikkje treng opna munnen på fem timar. Ho spela alltid mot menn. Då den fyrste verdsmeisterskapen for kvinner vart arrangert i London i 1927, vann ho med ti sigrar og berre éin remis.
VM for kvinner vart sterkare på 30-talet, men Menchik var alltid suveren med ein score rundt 90 prosent og heldt tittelen til ho døydde. Meir interessant er resultata mot dei beste mennene. Då austerrikaren Hans Kmoch såg namnet Vera på deltakarlista i Karlsbad i 1929, sa han at han vurderte «å byrja med dameballett». Landsmannen Albert Becker føreslo til allmenn lått å skipa ein klubb for dei som tapte mot frøken Menchik.
Eit par dagar seinare tapte Becker og vart utnemnd til «president i Vera Menchik-klubben». Klubben skulle dei neste 15 åra få mange prominente medlemer. Menchik slo mellom andre verdsmeister Max Euwe to gonger. Det skal seiast at ho kom til kort mot Capablanca (0 av 9) og Alekhin (0 av 8).
Menchik var ein outsider i sjakken og samfunnet. Ideen om «Menchik-klubben» var diskriminerande, som så mykje anna ho måtte gjennom. Ho gifte seg lukkeleg i 1937 og vart endeleg britisk statsborgar. Ektemannen døydde i 1943, og året etter, 26. juni 1944, vart huset til Menchik, mor og syster hennar i London bomba av tyskarane. Alle tre døydde momentant.
Atle Grønn
Atle Grønn er internasjonal meister i sjakk.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Vera Menchik vert ofte nemnd i ei anekdotisk leddsetning når temaet kvinner og sjakk dukkar opp. Det er på tide å gje henne ei hovudrolle.
Som sjakkhistorikaren Andrej Terekhov skriv i ein artikkel på Chess.com, er gjennombrotet til Menchik i dei patriarkalske 1920-åra meir oppsiktsvekkjande enn fiksjonskarakteren Beth Harmon på 1960-talet i Netflix-suksessen The Queen’s Gambit.
Vera, fødd i 1906, voks opp i Moskva med tsjekkisk far og engelsk mor som arbeidde for den russiske overklassen. Jenta gjekk på ein privat jenteskule og snakka berre russisk. Etter revolusjonen i 1917 flytta andre familiar inn i huset deira, og Vera måtte byta til ein skule som korkje hadde vatn, varme eller elektrisitet.
Foreldra skilde lag i 1921, og Vera drog med mora og systera til Hastings i England. Sidan ho ikkje talte engelsk særleg godt, spela ho meir og meir sjakk, der ein ikkje treng opna munnen på fem timar. Ho spela alltid mot menn. Då den fyrste verdsmeisterskapen for kvinner vart arrangert i London i 1927, vann ho med ti sigrar og berre éin remis.
VM for kvinner vart sterkare på 30-talet, men Menchik var alltid suveren med ein score rundt 90 prosent og heldt tittelen til ho døydde. Meir interessant er resultata mot dei beste mennene. Då austerrikaren Hans Kmoch såg namnet Vera på deltakarlista i Karlsbad i 1929, sa han at han vurderte «å byrja med dameballett». Landsmannen Albert Becker føreslo til allmenn lått å skipa ein klubb for dei som tapte mot frøken Menchik.
Eit par dagar seinare tapte Becker og vart utnemnd til «president i Vera Menchik-klubben». Klubben skulle dei neste 15 åra få mange prominente medlemer. Menchik slo mellom andre verdsmeister Max Euwe to gonger. Det skal seiast at ho kom til kort mot Capablanca (0 av 9) og Alekhin (0 av 8).
Menchik var ein outsider i sjakken og samfunnet. Ideen om «Menchik-klubben» var diskriminerande, som så mykje anna ho måtte gjennom. Ho gifte seg lukkeleg i 1937 og vart endeleg britisk statsborgar. Ektemannen døydde i 1943, og året etter, 26. juni 1944, vart huset til Menchik, mor og syster hennar i London bomba av tyskarane. Alle tre døydde momentant.
Atle Grønn
Atle Grønn er internasjonal meister i sjakk.
Fleire artiklar
Foto: Terje Pedersen / NTB
Tendensiøs statistikk om senfølger
Myndighetene må anerkjenne at senfølger eksisterer og utgjør et samfunnsproblem.
Klima- og miljøminister Andreas Bjelland Eriksen (Ap)
Foto: Javad Parsa / NTB
Bedre forhold for villreinen
Villreinen som lever i fjellområdene i Sør-Norge, sliter. Skal vi lykkes med å snu utviklingen, må vi finne løsninger sammen.
Titusenvis av menneske har samla seg framfor parlamentet i Tbilisi dei siste vekene, i protest mot det dei kallar «den russiske lova».
Foto: Ida Lødemel Tvedt
Krossveg i den georgiske draumen
TBILISI: Demonstrasjonane i Georgia kjem til å eskalere fram mot 17. mai.
Mange meiner at det er no landet tek vegvalet mellom Russland og Vesten.
Oppsettingar og konsertar er ein viktig og synleg del av skolegangen på musikklinjene. Her frå Hakkebakkeskogen ved Stord vidaregåande skule.
Foto: Stord vgs
Kampen om kunstfaga
Om kunstfaglege linjer ved vidaregåande skolar har livets rett, er ein årleg debatt når elevplassar og kroner skal fordelast.
Lars Elling har skrive eit portrett av venen Stian Carstensen.
Foto: Trond A. Isaksen
Singel og sanatorium
Lars Elling skriv sprudlande, intelligent overskotsprosa
frå sinnets undergrunn.
Papiravisa