Fantastiske Vera Menchik
Jovialt før runden i London 1932. Menchik har svart mot Maróczy; Alekhin har kvit mot Sultan Khan.
Vera Menchik vert ofte nemnd i ei anekdotisk leddsetning når temaet kvinner og sjakk dukkar opp. Det er på tide å gje henne ei hovudrolle.
Som sjakkhistorikaren Andrej Terekhov skriv i ein artikkel på Chess.com, er gjennombrotet til Menchik i dei patriarkalske 1920-åra meir oppsiktsvekkjande enn fiksjonskarakteren Beth Harmon på 1960-talet i Netflix-suksessen The Queen’s Gambit.
Vera, fødd i 1906, voks opp i Moskva med tsjekkisk far og engelsk mor som arbeidde for den russiske overklassen. Jenta gjekk på ein privat jenteskule og snakka berre russisk. Etter revolusjonen i 1917 flytta andre familiar inn i huset deira, og Vera måtte byta til ein skule som korkje hadde vatn, varme eller elektrisitet.
Foreldra skilde lag i 1921, og Vera drog med mora og systera til Hastings i England. Sidan ho ikkje talte engelsk særleg godt, spela ho meir og meir sjakk, der ein ikkje treng opna munnen på fem timar. Ho spela alltid mot menn. Då den fyrste verdsmeisterskapen for kvinner vart arrangert i London i 1927, vann ho med ti sigrar og berre éin remis.
VM for kvinner vart sterkare på 30-talet, men Menchik var alltid suveren med ein score rundt 90 prosent og heldt tittelen til ho døydde. Meir interessant er resultata mot dei beste mennene. Då austerrikaren Hans Kmoch såg namnet Vera på deltakarlista i Karlsbad i 1929, sa han at han vurderte «å byrja med dameballett». Landsmannen Albert Becker føreslo til allmenn lått å skipa ein klubb for dei som tapte mot frøken Menchik.
Eit par dagar seinare tapte Becker og vart utnemnd til «president i Vera Menchik-klubben». Klubben skulle dei neste 15 åra få mange prominente medlemer. Menchik slo mellom andre verdsmeister Max Euwe to gonger. Det skal seiast at ho kom til kort mot Capablanca (0 av 9) og Alekhin (0 av 8).
Menchik var ein outsider i sjakken og samfunnet. Ideen om «Menchik-klubben» var diskriminerande, som så mykje anna ho måtte gjennom. Ho gifte seg lukkeleg i 1937 og vart endeleg britisk statsborgar. Ektemannen døydde i 1943, og året etter, 26. juni 1944, vart huset til Menchik, mor og syster hennar i London bomba av tyskarane. Alle tre døydde momentant.
Atle Grønn
Atle Grønn er internasjonal meister i sjakk.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Vera Menchik vert ofte nemnd i ei anekdotisk leddsetning når temaet kvinner og sjakk dukkar opp. Det er på tide å gje henne ei hovudrolle.
Som sjakkhistorikaren Andrej Terekhov skriv i ein artikkel på Chess.com, er gjennombrotet til Menchik i dei patriarkalske 1920-åra meir oppsiktsvekkjande enn fiksjonskarakteren Beth Harmon på 1960-talet i Netflix-suksessen The Queen’s Gambit.
Vera, fødd i 1906, voks opp i Moskva med tsjekkisk far og engelsk mor som arbeidde for den russiske overklassen. Jenta gjekk på ein privat jenteskule og snakka berre russisk. Etter revolusjonen i 1917 flytta andre familiar inn i huset deira, og Vera måtte byta til ein skule som korkje hadde vatn, varme eller elektrisitet.
Foreldra skilde lag i 1921, og Vera drog med mora og systera til Hastings i England. Sidan ho ikkje talte engelsk særleg godt, spela ho meir og meir sjakk, der ein ikkje treng opna munnen på fem timar. Ho spela alltid mot menn. Då den fyrste verdsmeisterskapen for kvinner vart arrangert i London i 1927, vann ho med ti sigrar og berre éin remis.
VM for kvinner vart sterkare på 30-talet, men Menchik var alltid suveren med ein score rundt 90 prosent og heldt tittelen til ho døydde. Meir interessant er resultata mot dei beste mennene. Då austerrikaren Hans Kmoch såg namnet Vera på deltakarlista i Karlsbad i 1929, sa han at han vurderte «å byrja med dameballett». Landsmannen Albert Becker føreslo til allmenn lått å skipa ein klubb for dei som tapte mot frøken Menchik.
Eit par dagar seinare tapte Becker og vart utnemnd til «president i Vera Menchik-klubben». Klubben skulle dei neste 15 åra få mange prominente medlemer. Menchik slo mellom andre verdsmeister Max Euwe to gonger. Det skal seiast at ho kom til kort mot Capablanca (0 av 9) og Alekhin (0 av 8).
Menchik var ein outsider i sjakken og samfunnet. Ideen om «Menchik-klubben» var diskriminerande, som så mykje anna ho måtte gjennom. Ho gifte seg lukkeleg i 1937 og vart endeleg britisk statsborgar. Ektemannen døydde i 1943, og året etter, 26. juni 1944, vart huset til Menchik, mor og syster hennar i London bomba av tyskarane. Alle tre døydde momentant.
Atle Grønn
Atle Grønn er internasjonal meister i sjakk.
Fleire artiklar
Finansminister og leiar for Senterpartiet Trygve Slagsvold Vedum på landsstyremøtet i år. Partiet har falle kraftig på dei nyaste meiningsmålingane.
Foto: Thomas Fure / NTB
– Populisme er ikkje noko å vere redd for
Trass i dårlege meiningsmålingar har statssekretær Skjalg Fjellheim trua på at Senterpartiet har den beste politikken for Noreg.
Ein mann trakkar på ein plakat av Bashar al-Assad i Damaskus.
Foto: Amr Abdallah Dalsh / Reuters / NTB
Uviss lagnad for Syria
Det store spørsmålet no er kva som vil skje framover i Syria, etter at opposisjonen overraskande fort tok over heile det regimekontrollerte Syria nesten utan militær motstand.
Andrea Bræin Hovig og Tayo Cittadella Jacobsen i rollene som Marianne og Tor, som møtest på Nesoddferja.
Foto: Arthaus
Leiken kjærleik
Alle gode ting er faktisk tre, om du lurte på om trilogien til Dag Johan Haugerud held heilt til mål.
Ein atomsopp lyser opp nattehimmelen under prøvesprenginga Badger i USA i 1953.
Foto via Wikimedia Commons
Eg er dauden
Samtidig som faren for ein tredje verdskrig er større enn på eit halvt hundreår, ser vi på russiske trugsmål om bruk av atomvåpen som tomme.
Foto: Edvard Thorup
Makta og den uavhengige forskinga
«Eg er fullt klar over at mange gjorde ein stor innsats i Sør-Sudan, og med gode intensjonar.»